Οι σχέσεις της χώρας μας με τη Ρωσία έχουν φτάσει σε ένα εξαιρετικά κακό σημείο, ενώ τίποτε δεν αποκλείει την περαιτέρω επιδείνωση –το αντίθετο. Δεδομένου ότι κανένας και για κανέναν λόγο δεν μπορεί να επιδιώκει μια τέτοια εξέλιξη, όχι μόνο με τη Ρωσία αλλά με οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο, γίνεται σαφές ότι από κάποια στιγμή και μετά δείχνει να ξέφυγε ο έλεγχος της κατάστασης από τα χέρια των καθ’ ύλην αρμοδίων και των ιθυνόντων.
Είναι εξίσου σαφές όμως πως την τελική ευθύνη δεν την έχουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, από τον απλό διπλωματικό υπάλληλο έως τον υπουργό Εξωτερικών, αλλά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Οι όποιες ευθύνες του υπουργού δεν μπορούν ασφαλώς να παραβλεφθούν. Αλλά οι ευθύνες αυτές δεν απαλλάσσουν των ευθυνών του τον Πρωθυπουργό. Οι κυβερνήσεις στις δημοκρατίες έτσι λειτουργούν, έτσι η επιβάλλει να λειτουργούν η αρχή της πολιτικής εντιμότητας.
Αν έχει σημασία να επισημανθεί κάτι τέτοιο, είναι επειδή στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015 ολόκληρη η ευθύνη για την καταστροφή αποδόθηκε στον τότε υπουργό Οικονομικών. Η ευθύνη για το κόστος των επιπλέον 100 ή 150 δισεκατομμυρίων ευρώ έπεσε εξ ολοκλήρου στους δικούς του ώμους, ωσάν ο Πρωθυπουργός να ήταν αμέτοχος των αποφάσεων και των τελικών επιλογών. Εάν ένας Πρωθυπουργός δεν γνωρίζει τι κάνουν οι υπουργοί του, είναι επικίνδυνος. Εάν κρύβεται πίσω από τους υπουργούς του για να απεκδυθεί των ευθυνών του, είναι ακατάλληλος.
Τελευταία Νέα