Μια από τις πιο σημαντικές προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν σήμερα οι ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου είναι η επιβραδυμένη ανάπτυξη. Την τελευταία δεκαετία οι ρυθμοί ανάπτυξης των ανεπτυγμένων οικονομιών σημείωσαν μείωση. Ο μέσος όρος τα προηγούμενα 25 χρόνια ήταν 3,1%, ενώ τώρα έχει πέσει στο 1,2%.
Η ιστορία μάς δείχνει ότι η επιβραδυμένη ανάπτυξη κάνει τις κοινωνίες λιγότερο γενναιόδωρες, λιγότερο ανεκτικές και λιγότερο ανοιχτές. Οπότε είναι λογικό η αργή ανάπτυξη της τελευταίας δεκαετίας να συμβαδίζει με την εμφάνιση ενός λαϊκιστικού εθνικισμού ο οποίος έχει απήχηση σε όλο και περισσότερες χώρες.
Σήμερα ο εθνικισμός εκφράζεται με έντονη αντίθεση στη μετανάστευση και σε μικρότερο βαθμό στο ελεύθερο εμπόριο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο σημερινός τοξικός εθνικισμός θα επιβραδύνει και άλλο τους αργούς ρυθμούς ανάπτυξης. Για να αντιστρέψουμε αυτόν το φαύλο κύκλο –δηλαδή να κάνουμε την δεκτικότητα να επιταχύνει την ανάπτυξη –θα πρέπει να κάνουμε τη μετανάστευση πιο συμβατή με τις πιο δεκτικές μορφές του εθνικισμού.
Οι ενδείξεις είναι ξεκάθαρες: η μετανάστευση συμβάλλει σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη. Επιπλέον η μετανάστευση είναι πιο απαραίτητη από ποτέ γιατί στις ανεπτυγμένες χώρες ο γηράσκων πληθυσμός και η υπογεννητικότητα σημαίνουν ότι οι συνταξιούχοι αυξάνονται χωρίς να υπάρχουν νέοι εργάτες για να αντισταθμιστεί η ισορροπία. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι μετανάστες αποτελούσαν το 70% της ανάπτυξης του εργατικού δυναμικού από το 2000 μέχρι το 2010.
Η ταχύτερη ανάπτυξη είναι ευνοϊκή ακόμα και αν πρέπει να στηρίξει ένα μεγαλύτερο πληθυσμό, επειδή οι εργαζόμενοι μετανάστες πληρώνουν φόρους που στηρίζουν τους συνταξιούχους. Γενικά είναι καλύτερο για μια αναπτυσσόμενη χώρα να αυξάνεται και παράλληλα ο πληθυσμός της.
Πέρα από την ενίσχυση που παρέχουν στο εργατικό δυναμικό οι μετανάστες ανεβάζουν το κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αυξάνοντας την παραγωγικότητα –δηλαδή το ποσό που παράγει κάθε εργάτης. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μετανάστες τείνουν να έχουν επιχειρηματικό πνεύμα και ανοίγουν νέες επιχειρήσεις.
Ολες οι χώρες πρέπει να κάνουν μια επιλογή όσον αφορά τη μετανάστευση. Μπορούν να πληρώσουν το τίμημα και να ακολουθήσουν μια πορεία μη ανεκτικότητας ή μπορούν να επωμιστούν τα κέρδη της δεκτικότητας.
Ο Τζέισον Φέρμαν είναι ο πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Συμβούλων του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα
