Πριν τελειώσει το 3ο Μνημόνιο, υπέγραψαν το 4ο

Τα επικοινωνιακά σόου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ και τα συγχαρητήρια των τροϊκανών προς αυτή, με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup, συνιστούν ένα πολιτικό παραμύθι συγκάλυψης της οδυνηρής πραγματικότητας.

Ο Πρωθυπουργός φόρεσε τη γραβάτα μόνο για 25 λεπτά. Στον λαό, όμως, έβαλε μία νέα σφικτή θηλιά λιτότητας, φτωχοποίησης και επιτροπείας για τα επόμενα 42 χρόνια.

Οι αποφάσεις του Εurogroup δεν εμπεριέχουν ούτε ένα ευρώ διαγραφή του δημόσιου χρέους. Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής παρατείνει το βασανιστήριο της χρεοδουλείας για τη χώρα. Θα κοστίσει, τελικά, περισσότερο στον λαό, αφού θα πληρώσει συνολικά περισσότερους τόκους. Μεταφέρει τα βάρη στις επόμενες γενιές.

Η αξιολόγηση του χρέους, που σήμερα είναι 344 δισ. ευρώ και 186% του ΑΕΠ, ως «βιώσιμο», ενώ θεωρούνταν μη βιώσιμο το 2010, που ήταν 298 δισ. ευρώ και 127% του ΑΕΠ, θυμίζει τους καλόγερους του Μεσαίωνα που βάφτιζαν το κρέας σε ψάρι.

Ο ελληνικός λαός θα καταβάλλει κάθε χρόνο δόσεις αποπληρωμής του χρέους που θα φτάνουν το 15% του ΑΕΠ και αργότερα το 20%, δηλαδή 30 δισ. ευρώ και αργότερα 40 δισ. ευρώ ετησίως. Ουσιαστικά θα εργάζεται για να αποπληρώνει ένα άδικο, επονείδιστο, επαχθές δημόσιο χρέος, το οποίο λόγω μεγέθους δεν θα μπορεί να εξοφληθεί ποτέ.

Η ρύθμιση του χρέους ήταν προς όφελος των δανειστών. Με τα νέα αντικοινωνικά μέτρα και την ασφυκτική εποπτεία που προβλέπει, το μόνο που επιδιώκει είναι η αποπληρωμή τους.

Η Ελλάδα υποχρεώνεται σε θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060. Δηλαδή σε συνεχή σκληρή λιτότητα. Θα συνεχιστεί για πολλές δεκαετίες η φτωχοποίηση του λαού, η παραγωγική παρακμή και ο ξενιτεμός της νεολαίας.

Θεσπίζεται για τη«μεταμνημονιακή περίοδο» «ενισχυμένη» εποπτεία, πολύ αυστηρότερη από αυτή που εφαρμόστηκε στις άλλες χώρες της ευρωζώνης μετά την έξοδό τους από Μνημόνια, ωσάν η Ελλάδα να συνεχίζει να βρίσκεται και τυπικά σε Μνημόνιο, παραβιάζοντας κάθε έννοια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Ο ισχυρισμός του Πρωθυπουργού για δήθεν δυνατότητα της χώρας να καθορίσει μία αυτόνομη αναπτυξιακή πορεία είναι ένα μεγάλο πολιτικό ψέμα.

Η Ελλάδα υποχρεώνεται σε ένα νέο πακέτο μεταμνημονιακών μέτρων, τα οποία ουσιαστικά συνιστούν ένα νέο 4ο Μνημόνιο, το ίδιο σκληρό με τα τρία προηγούμενα.

Προβλέπονται –και έχουν ήδη ψηφιστεί –νέες σφαγιαστικές μειώσεις των συντάξεων από 1/1/2019, δραστική μείωση του αφορολογήτου από 1/1/2020, δύο νέες αυξήσεις στον ΕΝΦΙΑ το 2019 και το 2020, περικοπές προνοιακών επιδομάτων λόγω σύνδεσής τους με τη λειτουργικότητα των ΑμεΑ, ενεχυρίαση της δημόσιας περιουσίας μέχρι ύψους 25 δισ. ευρώ στους δανειστές, ολοκληρωτικό ξεπούλημα σε οτιδήποτε απέμεινε στον δημόσιο τομέα, εντατικοποίηση της αρπαγής λαϊκής κατοικίας και περιουσίας μέσω ηλεκτρονικών πλειστηριασμών (προβλέπονται περισσότεροι από 20.000 ετησίως).

Προβλέπεται «ρήτρα μη αντιστρεψιμότητας», δηλαδή μη ακύρωσης των μνημονιακών μέτρων κατεδάφισης εργασιακών δικαιωμάτων –μισθών – συντάξεων, φορολεηλασίας, ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, που έχουν ψηφιστεί με τους 753 εφαρμοστικούς νόμους των τριών Μνημονίων, που θα παραμείνουν σε ισχύ.

Τα άλλα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων) κάνουν «κούφια» αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αφού στην πράξη στήριξαν, ψήφισαν και στηρίζουν όλα τα Μνημόνια.

Αυτή την ώρα, μόνο οι κοινωνικοί αγώνες και η συγκρότηση ενός πολιτικού, κοινωνικού και εκλογικού μετώπου των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων μπορούν να ακυρώσουν τους νέους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και να πραγματοποιήσουν την αντιμνημονιακή ανατροπή. Ν’ ανοίξουν έναν άλλο ελπιδοφόρο δρόμο, απαλλαγής από τα Μνημόνια και τη λιτότητα με έξοδο από την ευρωζώνη, έκδοση εθνικού νομίσματος, βαθιά διαγραφή του δημοσίου χρέους και σεισάχθεια του ιδιωτικού, καθώς και με την εφαρμογή ενός φιλολαϊκού προγράμματος ανάπτυξης, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης.