Ακόμη ένα φιλικό παιχνίδι στο πρόγραμμα. Ισως το πρώτο κρας τεστ του καλοκαιριού, μιας και ο Ολυμπιακός νωρίς το απόγευμα (16.00) αντιμετωπίζει τη βελγική Γκενκ που σε μερικά 24ωρα από τώρα ρίχνεται στη μάχη των προκριματικών του Γιουρόπα Λιγκ. Μια καλή ευκαιρία λοιπόν για τους Ερυθρόλευκους να τεστάρουν την πρόοδό τους προτού περάσουν τα (λέμε τώρα) σύνορα και συνεχίσουν την προετοιμασία τους επί ολλανδικού εδάφους.

Πέρασε γρήγορα ο καιρός και φτάνει μια ματιά πίσω για να το διαπιστώσουμε. Ο Πέδρο Μαρτίνς συγκέντρωσε την ομάδα στα μέσα Ιουνίου (15/6), άρα στην πραγματικότητα κάπου εδώ ξεκινά η έκτη εβδομάδα «δουλειάς» με θέα στη νέα αγωνιστική περίοδο. Διάστημα όπου ο Ολυμπιακός επιχειρεί αυτό το φιλόδοξο σχέδιο «επανεκκίνησης» σε όλα τα επίπεδα του αγωνιστικού τμήματος. Αν θα αντέξει το σχοινί; Ως γνωστόν θα φανεί στο χειροκρότημα. Το γήπεδο είναι που αποφασίζει την επιτυχία. Πραγματικά όμως αξίζει κανείς να παρατηρήσει μια σειρά από λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο οι Ερυθρόλευκοι επιχειρούν την «πάλι από την αρχή» προσπάθειά τους. Υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία για την έκβαση αυτής της «αποστολής». Και μερικά σημάδια από εκείνα που οι έμπειροι παρατηρητές τούς δίνουν πάντα μεγάλη σημασία.

Σε συνθήκες πίεσης

Σε μια προετοιμασία που επί της ουσίας όλοι ξεχνούν τα σπίτια τους, η δουλειά που γίνεται δεν αφορά μονάχα το παιχνίδι. Δεν περιλαμβάνει μόνο προπονήσεις, αναλύσεις στις αίθουσες της τακτικής και αυστηρό πρόγραμμα. Είναι το χρονικό διάστημα που αρχίζει να προκύπτει η χημεία. Το προπονητικό τιμ με τους ποδοσφαιριστές, τα «αποδυτήρια», η λειτουργία της καθημερινότητας. Η ζύμωση σε συνθήκες πίεσης με το μεταγραφικό παράθυρο ανοιχτό, με τους ποδοσφαιριστές να νιώθουν τον ανταγωνισμό όσο ο κόουτς αρχίζει να ανοίγει τα χαρτιά του κάνοντας τις επιλογές του. Δεν είναι εύκολο πράγμα ο «συγχρονισμός» 45 – 50 διαφορετικών ανθρώπων, πόσω μάλλον όταν τα νέα πρόσωπα είναι περισσότερα από τα υπόλοιπα.

Το βράδυ της Τρίτης στο δείπνο της ομάδας, το stuff που φυσικά βοηθά πολύ στη δημιουργία του καλού κλίματος έκανε μια μικρή έκπληξη στον Πέδρο Μαρτίνς, που είχε τα γενέθλιά του (έκλεισε τα 48). Ο Πορτογάλος όχι μόνο συγκινήθηκε, αλλά και συγκίνησε με τις ατάκες του: «Εάν δεν μπορώ να είμαι με την οικογένειά μου, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να είμαι με τη δεύτερη οικογένειά μου και σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις υπέροχες στιγμές και γνωρίζω ότι ξεκινάμε να χτίζουμε κάτι πολύ ξεχωριστό». Λίγες μέρες νωρίτερα στην Αυστρία ακόμη, ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, των πολλών… χιλιομέτρων στο ποδόσφαιρο, όχι μόνο δεν αρνήθηκε να ανέβει στην καρέκλα για να τραγουδήσει μετά το ντεμπούτο του, αλλά «έπιασε» και τον ύμνο του Ολυμπιακού ξεσηκώνοντας τους πάντες. Ναι, αν οι Ερυθρόλευκοι σε μερικούς μήνες δεν πετύχουν τους αγωνιστικούς στόχους τους, αυτά δεν θα λένε τίποτα. Αν όμως τους έχουν πετύχει, τέτοιες λεπτομέρειες θα έχουν παίξει τον δικό τους καταλυτικό ρόλο.

Ο Μαρτίνς ώς εδώ δουλεύει καλά. Υπάρχει πραγματική πειθαρχία στην ομάδα, υπάρχει ένα σύγχρονο μοτίβο προπόνησης όπου τα περισσότερα περνούν μέσα από το ποδόσφαιρο, υπάρχει ένα πολύ καλό επιτελείο συνεργατών που φροντίζει για τα υπόλοιπα. Θέλει υπομονή βεβαίως, μιας και κυρίως θέλει να μην ξεχνά κανείς το αυτονόητο: Το «από την αρχή» και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Ολυμπιακός όμως είναι σε καλό δρόμο. Δεν το λέμε εμείς, αλλά εκείνοι που έχοντας ζήσει πολλές προετοιμασίες της ομάδας, με πολλούς διαφορετικούς προπονητές σε διάφορες εποχές, έχουν και την εμπειρία αλλά και το προνόμιο της «σύγκρισης».

Υπομονή η λέξη κλειδί

Αξίζει κανείς να παρατηρήσει μια σειρά από λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο οι Ερυθρόλευκοι επιχειρούν την «πάλι από την αρχή» προσπάθειά τους. Υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία για την έκβαση αυτής της αποστολής.