Πατήστε φρένο στις συλλογικές διαπραγματεύσεις

Φρένο στις συλλογικές διαπραγματεύσεις που θέλει να επαναφέρει η κυβέρνηση από τον Σεπτέμβριο και στην αύξηση των μισθών συνιστά στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην έκθεσή του για την πορεία της οικονομίας στην ευρωζώνη. Λίγες ημέρες πριν την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημονίου, το ΔΝΤ το οποίο θα έχει ρόλο στο νέο καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας της χώρας, στέλνει ηχηρό μήνυμα στην Αθήνα. Ζητά να διατηρήσει όλες τις μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε τα τελευταία χρόνια, να ενισχύσει τον ανταγωνισμό στις αγορές προϊόντων και να ευθυγραμμίσει το πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων με τις ευρωπαϊκές πρακτικές. Ειδικά για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, συνιστά να μην επανέλθουν γιατί κάτι τέτοιο θα έχει αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα, ενώ θεωρεί ότι δεν θα πρέπει να υπάρξει καμία ανατροπή στις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.

Πρόσφατα άλλωστε, ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα, Πίτερ Ντόλμαν είχε καλέσει την κυβέρνηση να ξανασκεφτεί την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων ενώ για τις περικοπές στις συντάξεις το Ταμείο επιμένει ότι η εφαρμογή του μέτρου θα στείλει ένα κρίσιμο σήμα στις αγορές. Ωστόσο, στην Αθήνα, υπουργοί της κυβέρνησης δείχνουν να μην λαμβάνουν τα μηνύματα των δανειστών και συνεχίζουν το επικοινωνιακό παιχνίδι με τις συντάξεις, την ώρα όμως που το υπουργείο Οικονομικών προετοιμάζει την περικοπή τους. «Η περικοπή των συντάξεων δεν είναι αναγκαία και είναι αντίθετη σε ό,τι προβλεπόταν στο νόμο Κατρούγκαλου», δήλωσε χθες ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος, αναφερόμενος στην εγκύκλιο Χουλιαράκη που προβλέπει περικοπή των συντάξεων από το 2019. Μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό χαρακτήρισε την εγκύκλιο ως «μια υποχρέωση των διοικητικών υπηρεσιών του Λογιστηρίου του Κράτους να ανταποκριθούν σε αυτό που ισχύει σήμερα». Υποσχέθηκε πως «δεν πρόκειται να γίνει καμία πράξη που να επιβαρύνει τους συνταξιούχους» και ότι «ένας νόμος αλλάζει με έναν άλλο νόμο». Μάλιστα εμφανίστηκε βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα έχουν αντίρρηση γιατί «είναι τόσο εύλογο» συμπληρώνοντας ότι «θα αναστρέψουμε έναν εκβιασμό που έγινε από το ΔΝΤ».

ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ. Εκτός από το φρένο στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το ΔΝΤ συνιστά ακόμα:

– Διατήρηση των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων στα εργασιακά, μεταξύ των οποίων και οι αλλαγές στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Θα πρέπει να υιοθετηθούν αλλαγές ώστε να ευθυγραμμιστεί το πλαίσιο για τις ομαδικές απολύσεις με βάση τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές.

– Επιτάχυνση στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, με προτεραιότητα σε επαγγέλματα κρίσιμα για την οικονομία, όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι και οι συμβολαιογράφοι.

– Εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ για μείωση των φραγμών στον ανταγωνισμό, όπως η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.

– Πλήρη υλοποίηση των πρόσφατα μεταρρυθμίσεων και ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης στην αδειοδότηση, καλύπτοντας και τους 24 κλάδους που εκκρεμούν. Επίσης, χρειάζεται να ολοκληρωθεί η δευτερογενής νομοθέτηση για τις περιβαλλοντικές δραστηριότητες.

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ. Για τις τράπεζες το ΔΝΤ σημειώνει ότι στην Ελλάδα ο λόγος των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) ως προς το σύνολο των χορηγήσεων παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, όπως επίσης και σε Κύπρο, Πορτογαλία και Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι για πολλές τράπεζες στις εν λόγω περιοχές η ανάπτυξη μόνο δεν είναι επαρκής.

Επίσης χωρίς να κατονομάζει την Ελλάδα, σημειώνει ότι στις χώρες οι οικονομίες των οποίων «έχουν μείνει πίσω» απαιτείται ισχυρή αύξηση της παραγωγικότητας η οποία θα υπερβαίνει την αύξηση στους ονομαστικούς μισθούς ώστε να μειωθεί το εργατικό κόστος ανά μονάδα προϊόντος και να κλείσει η ψαλίδα ανταγωνιστικότητας. Σύμφωνα με την έκθεση, στην Ελλάδα το κόστος εργασίας ήταν πολύ υψηλότερο από ισχυρές χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία, αλλά ακόμα και από κράτη-μέλη με πρόβλημα όπως της χώρας μας (Πορτογαλία). Εχοντας κατρακυλήσει κατά 40% από τα δυσθεώρητα ύψη που είχε φτάσει το 2009, το σχετικό κόστος εργασίας στη χώρα μας δεν είναι πλέον το υψηλότερο στην ευρωζώνη. Η Ιταλία έχει ξεπεράσει ελαφρώς την Ελλάδα, αλλά το κόστος είναι ακόμα στο ίδιο ύψος με εκείνο της Ισπανίας.