Αν η Κεντροαριστερά ήταν αθλητής μήκους, τώρα είναι η στιγμή που ζυγίζει το άλμα της –πρέπει να τρέξει σωστά, να βάλει ακριβές σημάδι και, όταν έρθει η ώρα, να πηδήξει φιλοδοξώντας να περάσει το διψήφιο εκλογικό όριο. Αυτό το καλοκαίρι, στιγματισμένο από τη σκανδαλολογία και με βασικό ερώτημα τον χρόνο των εκλογών, είναι το σημείο που στο Κίνημα Αλλαγής επενδύουν στρατηγικά. Από τη μια φιλοδοξούν να διατηρήσουν τις δυνάμεις που ήδη διαθέτουν και από την άλλη να διευρύνουν την επιρροή τους σε ακροατήρια που μέχρι πρότινος δεν τους άκουγαν.
ΣΥΡΙΖΑ. Ο επαναπατρισμός των ψηφοφόρων που ψήφιζαν κάποτε ΠΑΣΟΚ και τα τελευταία χρόνια στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη Τσίπρα αποτελεί τον πρώτο στόχο. Γι’ αυτό κάποιες συζητήσεις για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων μοιάζουν παράδοξες. Για αρκετό καιρό υπήρξε η σκέψη πως το Κίνημα Αλλαγής πρέπει, συν τοις άλλοις, να εκφράσει με τις επιλογές του «μετανοημένους» ψηφοφόρους που δεν εμπιστεύονται πλέον την κυβέρνηση. Αυτός ο σχεδιασμός, βέβαια, φαίνεται πως δεν περιλαμβάνει ακραίες φωνές που τα προηγούμενα χρόνια καταφέρθηκαν σε σκληρό τόνο εναντίον των βασικών επιλογών της παράταξης, αυτών που διαμόρφωσαν την ιστορία της –ή ακόμα και εναντίον της σημερινής ηγεσίας. «Είμαστε αποφασισμένοι να πορευθούμε ξανά με εκείνους που πίστεψαν υποσχέσεις που αποδείχθηκαν ψεύτικες. Οχι όμως με αυτούς που υποσχέθηκαν. Να αγκαλιάσουμε αυτούς που εξαπατήθηκαν. Οχι αυτούς που εξαπάτησαν» ανέφερε πριν από λίγες ημέρες ο Γιώργος Καμίνης στην Κοζάνη.
Οι επιλογές προσώπων, βέβαια, δεν αποτελούν το μοναδικό σημείο επαφής με αυτούς τους ψηφοφόρους. Μόνο τυχαία δεν ήταν η εξόρμηση στη Βόρεια Ελλάδα, με την οποία η Φώφη Γεννηματά επιχείρησε –με επιτυχία, όπως εξηγούν –να αφουγκραστεί τις ανησυχίες για τη συμφωνία των Πρεσπών, αποφεύγοντας τις ακρότητες και διεμβολίζοντας όσους διαφωνούν με τη στρατηγική της κυβέρνησης επί του θέματος, αλλά δεν μπορούν να στραφούν στη ΝΔ.
ΠΑΣΟΚ. Τι συμβαίνει όμως με τους «ορθόδοξους» ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που δεν εγκατέλειψαν την παράταξη στα δύσκολα; Εκτός από την τάση που ταυτίζεται με τον Παύλο Γερουλάνο και ζητά επιστροφή στον παραδοσιακό πράσινο ήλιο, οι περισσότεροι είναι υπέρ των διευρύνσεων που διατηρούν τη λογική με την οποία έχουν πορευθεί μέχρι τώρα. Ο φετινός εορτασμός της 3ης Σεπτέμβρη θεωρείται ένα «πέρασμα», μια μετάβαση προς τη νέα κατάσταση, και κάπως έτσι ερμηνεύεται από την ηγετική ομάδα. Πέρυσι, νέος φορέας δεν υπήρχε. Φέτος, το Κίνημα Αλλαγής αναλαμβάνει τη σκυτάλη.
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ. Και όλα αυτά, ενώ η αποχώρηση του Ποταμιού δημιούργησε νέα δεδομένα, πριν ακόμα η μετάβαση ολοκληρωθεί. Η διεύρυνση που επιχειρείται, ωστόσο, περιλαμβάνει στελέχη και από τον χώρο του ευρύτερου Κέντρου που δεν ταυτίστηκαν με τις επιλογές του Σταύρου Θεοδωράκη. Οι ζυμώσεις υπάρχουν ακόμα, καμία πόρτα δεν θεωρείται κλειστή –πώς θα μπορούσε, άλλωστε, ενώ μόλις πριν από λίγες εβδομάδες όλοι βρίσκονταν κάτω από την ίδια στέγη; Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ομιλία τής Γεννηματά στις Σέρρες ο Παναγιώτης Καρκατσούλης βρέθηκε στην πρώτη γραμμή, μαζί με τους πιο στενούς συνεργάτες της επικεφαλής. Την ίδια ώρα, οι σχέσεις της Χαριλάου Τρικούπη με τη ΔΗΜΑΡ περνούν μία από τις καλύτερες περιόδους τους –και θα μπορούσαν να χαλάσουν μόνο αν δεν βρεθεί μια χρυσή τομή για τους εκλογικούς σχεδιασμούς.
Σε κάθε περίπτωση, κανένα βήμα αυτήν τη στιγμή δεν είναι εύκολο. Αφενός γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σταματήσει τις κεντροαριστερές κρούσεις σε εθνικό, αυτοδιοικητικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, αφετέρου γιατί η οποία κίνηση διεύρυνσης μπορεί να προκαλέσει αναταραχή στην υπάρχουσα βάση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στην Κεντροαριστερά δεν θέλουν να πιαστούν απροετοίμαστοι, γι’ αυτό στο τραπέζι έχουν πέσει όλα τα (προεκλογικά και μετεκλογικά) σενάρια.
