Μετά την επιτυχία της Wonder Woman της εταιρείας Marvel η συνέχεια ήταν περίπου προδιαγεγραμμένη. Παραγωγοί και στελέχη θα κυνηγούσαν το επόμενο success story που, προσαρμοσμένο στο πνεύμα της εποχής, θα έπρεπε να φέρει τη σφραγίδα της «διαφορετικότητας» και της εκπροσώπησης. Μέχρι και το σουξέ του «Black panther», άλλωστε, σ’ αυτό το περιβάλλον δημιουργήθηκε (και λανσαρίστηκε με όρους ακτιβιστικού μάρκετινγκ). Ακόμη και αν οι κλίμακες είναι εντελώς διαφορετικές, η DC Comics σηκώνει το γάντι απαντώντας με την Batwoman –όχι για τον κινηματογράφο, αλλά για την τηλεόραση. Το στοίχημα είναι μεγάλο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η DC Comics δεν έχει το ίδιο κοκαλάκι της νυχτερίδας με τη Marvel στη διαχείριση του εικονογραφικού σύμπαντος και δεν της βγαίνουν όλα τα χαρτιά. Σε κάθε περίπτωση πάντως η εμφάνιση της Batwoman επί της (μικρής) οθόνης του καναλιού CW θα είναι η πρώτη και φιλοδοξεί να συνεχίσει την επιτυχία σειρών όπως οι «Arrow», «The Flash», «Legends of Tomorrow», «Black Lightning» και «Supergirl». Η ηθοποιός που αναζητεί μάλιστα ο παραγωγός Γρεγκ Μπερλάντι είναι λεσβία, καθώς η σειρά (που αναμένεται γύρω στον Δεκέμβριο) θα βασίζεται στον χαρακτήρα της υπερηρωίδας όπως επαναλανσαρίστηκε το 2006. Τότε δηλαδή που η κατά κόσμον Κέιτ Κέιν ήταν λεσβία (όταν δεν φορούσε τη στολή της), «μια γυναίκα με πάθος για δικαιοσύνη, αλλά και ισχυρή άποψη και τους δικούς της δαίμονες». Ερωμένη της μάλιστα ήταν η Ρενέ Μοντόγια, πρώην επικεφαλής της αστυνομίας της Γκόθαμ.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΗΡΩΙΔΑΣ. Το παράδοξο με την Batwoman είναι ότι η εταιρεία επενδύει στη διαφορετικότητά της, ενώ ως ηρωίδα δημιουργήθηκε –το 1956, από τον συγγραφέα Εντμοντ Χάμιλτον και τον κομίστα Σέλντον Μόλντοφ –για να σαγηνεύσει τον Μπάτμαν και να διαλύσει τις υπόνοιες για την ομοφυλοφιλία του λόγω της στενής σχέσης με τον Ρόμπιν. Παρεμπιπτόντως, η διαμάχη για τους δύο ήρωες διογκώθηκε μόνο μετά την έκδοση του βιβλίου «Η αποπλάνηση των αθώων» του αμερικανού ψυχιάτρου Φρέντερικ Γουέρθαμ, ο οποίος έδειχνε προς την κατεύθυνση των κόμικς όσον αφορά τις αιτίες της νεανικής εγκληματικότητας.
Διονυσία Μαρίνου
