Ρωσικά παραμύθια

Είμαι εξ εκείνων που ποτέ δεν πίστεψαν το παραμύθι περί των καλών Ρώσων, που είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπεύσουν να μας συνδράμουν στην κάθε δυσκολία μας. Οχι μόνο γιατί ιστορικά ουδέποτε αυτό συνέβη –αντιθέτως. Η ιστορία των ελληνορωσικών σχέσεων από συστάσεως του ελληνικού κράτους είναι μια ιστορία η οποία είναι γεμάτη με επεισόδια που επιβεβαιώνουν ότι ο λαός αυτός την πάρτη του κοιτάζει και ποτέ τη δική μας. Καλά κάνει, δεν λέω, αλλά είναι τελείως αρρωστημένο να υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που να πιστεύουν ότι επειδή οι Ρώσοι είναι ομόδοξοι, αυτό απαραιτήτως σημαίνει ότι στη δύσκολη στιγμή, σε μια κρίση, θα πάρουν το μέρος μας.

Αρρωστημένο και ανιστόρητο. Από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης και των τσάρων μέχρι σήμερα, στην εποχή του σύγχρονου τσάρου Πούτιν, η Ρωσία περισσότερο με τους εχθρούς μας έχει συγχρονίσει το βήμα της, παρά με το δικό μας. Και μη θυμηθώ και την οικονομική κρίση στην οποία βρισκόμαστε και τις αθλιότητες που τότε κυκλοφόρησαν, ότι τάχατες η Ρωσία ήθελε να μας δώσει 10 δισ. βοήθεια, αλλά η προδοτική πολιτική ηγεσία Παπανδρέου και Σία προτίμησε το ΔουΝουΤου γιατί ακριβώς ήταν ξεπουλημένοι προδότες. Αυτές τις βλακείες δεν έλεγαν κάτι αντιπρόσωποι Πούτιν εν Ελλάδι; Τις έλεγαν. Εως και πρόσφατα δε…

Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω δηλαδή. Οτι πολλοί και διάφοροι διεκδίκησαν κατά καιρούς την αντιπροσωπεία Πούτιν στην Ελλάδα; Οτι προώθησαν την ιδέα της κακής Δύσης και της δικτατορίας των δανειστών, ενώ από την άλλη πλευρά υπήρχε ο φωτεινός συμπαραστάτης και οδηγός Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος άλλο δεν σκέφτεται από το πρωί που ξυπνάει μέχρι το βράδυ που την πέφτει για ύπνο, παρά μόνο τους Ελληνες και την Ελλάδα;

Και δεν είναι μόνο αυτοί που στήριξαν τη συγκεκριμένη ιδέα στο σανοφάγο κοινό τους και μετά το έστριψαν κανονικά διότι το έργο δεν είχε ακροατήριο –τι ακροατήριο να έχει, εδώ που τα λέμε, όταν ο Πούτιν πουλάει στον αντίπαλό σου πολεμικά συστήματα, πιο προηγμένα από αυτά που έχεις εσύ (πυραύλους S-400 στους Τούρκους, ενώ εμείς έχουμε S-300, ένα πρόχειρο παράδειγμα).

Είναι και οι καινούργιοι που προσπαθούν να πλασάρουν την ίδια αντίληψη. Οποιος έχει την υπομονή ας στηθεί μια μέρα να δει και κυρίως να ακούσει κάποια από τις εκπομπές τηλεπώλησης του Κυριάκου Βελόπουλου για να πάρει μια γεύση περί όσων εκθέτω προηγουμένως. Και όμως το κόμμα του, το οποίο νομίζω λέγεται Ελληνική Λύσις, όχι μόνο καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αλλά απειλεί να εκτοπίσει το Καμμένο κόμμα από τη Βουλή. Είναι κακό αυτό; Οχι, δεν είναι. Κακό είναι να τροφοδοτούμε τον κόσμο με αγνό σανό περί των καλών και αγίων Ρώσων και των δήθεν πατροπαράδοτων δεσμών που έχουμε μαζί τους…

Θα επαναφέρω επίσης προς «αποθήκευση» στη συλλογική μνήμη τι συνέβη το μακρύ καλοκαίρι του 2015, τότε που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φλέρταραν σοβαρά με την ιδέα της εξόδου από το ευρώ και της επαναφοράς στο καθεστώς της δραχμής. Τότε λοιπόν η κυβέρνηση Τσίπρα, με διάφορους προξενητές που στο μεταξύ είχαν αναλάβει δράση, απευθύνθηκε προς διάφορες χώρες για τη σύναψη ενός δανείου ύψους 10 δισ. προκειμένου να διαθέτει μερικά συναλλαγματικά αποθέματα για την κάλυψη των πρώτων αναγκών. Μεταξύ των χωρών που απευθύνθηκε ήταν ΚΑΙ η Ρωσία. Οι συζητήσεις κράτησαν ημέρες, με τη ρωσική πλευρά να δείχνει ότι κωλυσιεργεί, παρά διαπραγματεύεται σοβαρά. Στο τέλος είπαν στους δικούς μας ότι 10 δισ. είναι πολλά και άμα θέλουμε να πάρουμε 5 που έχουν διαθέσιμα, και αυτά έναντι της πώλησης των δικαιωμάτων ενός αγωγού φυσικού αερίου που θα περνούσε από τη Βόρεια Ελλάδα. Η «φίλη» Ρωσία του «φίλου» Πούτιν…

(Φυσικά, αυτό το δάνειο δεν δόθηκε ποτέ, εννοείται…)

Αναφέρθηκα προηγουμένως στον Κυριάκο Βελόπουλο και τα όσα ηρωικά περί Πούτιν διατυμπανίζει επί καθημερινής βάσεως από τηλεοράσεως, πουλώντας παράλληλα διάφορες κρέμες για το πρόσωπο. Αλλά πρέπει να αποκαλύψω ότι δεν είναι αυτός που έχει την εύνοια των Ρώσων στην Ελλάδα. Αντιθέτως, άλλες είναι οι επιλογές τους. Και εδώ ξετυλίγεται και το κουβάρι της δραστηριότητας των ρώσων κατασκόπων στην Ελλάδα, που είναι και η αιτία της κρίσης.

Οι τύποι αυτοί, σύμφωνα με εγκυρότατες πληροφορίες, προσπάθησαν να αποκτήσουν μια δικτύωση μέσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση της Βόρειας Ελλάδας ώστε να φτιάξουν τα πρώτα σπέρματα για τη δημιουργία ενός κόμματος το οποίο να κινείται στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Οι πληροφορίες που συγκέντρωσαν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες αναφέρουν ότι οι συναντήσεις (γιατί υπήρξαν και συναντήσεις με τη συμμετοχή και επιχειρηματιών) είχαν λάβει το τελευταίο διάστημα πιο τακτικό και πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα. Και πως αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που αποφασίστηκαν η απέλαση των δύο ρώσων διπλωματών και η απαγόρευση εισόδου σε άλλους δύο, οι οποίοι, λέει, είχαν μεταβεί στη Μόσχα μερικές ημέρες πριν ληφθεί η απόφαση για τις απελάσεις, προκειμένου να λάβουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις για τις περαιτέρω κινήσεις τους. Φυσικά, το φιλορωσικό κόμμα θα είχε ως πρώτη προτεραιότητα το «Η Μακεδονία είναι ελληνική» και τα συμπαρομαρτούντα…

Και να προσθέσω κάτι ακόμη: περί των κινήσεων ορισμένων βορειοελλαδιτών πολιτικών παραγόντων και τον ρόλο που έχουν παίξει συγκεκριμένοι επιχειρηματίες ως προς τη «διευκόλυνση» των σχεδίων τους είναι ενήμερος ήδη από τον περασμένο Μάρτιο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης. Αρμοδίως, έμαθα. Και (τους) περιμένει στη γωνία…

Εξού και ποτέ δεν εμφανίστηκε «θερμός» με τα κάθε είδους συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα…

Με αυτά ως δεδομένα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κυβέρνηση δείχνει (ειδικά μετά τη σύσκεψη το απόγευμα της Πέμπτης στο Μαξίμου μεταξύ Τσίπρα – Κοτζιά και διαφόρων άλλων) να προσπαθεί να πείσει ότι εμείς τους αγαπάμε τους Ρώσους και πως εντάξει αν έγινε και κάτι, δεν τρέχει τίποτα, «γράφ’ τα στο χιόνι», «νερό και αλάτι», εμείς «φούστα, μπλούζα» και άλλα τέτοια. Οτι συνεχίζεται κανονικά η προετοιμασία της επίσκεψης Τσίπρα στη Μόσχα, τον χειμώνα, και πως δεν αλλάζει ο προγραμματισμός.

Αφού πήγαμε στη σκληρή γραμμή με τους Ρώσους, νομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο αυτό το πράγμα να συνεχιστεί. Δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή τώρα, και μάλιστα με τέτοιο αναξιοπρεπή τρόπο. Η αναβολή της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είναι από μόνη της μια σοβαρότατη εξέλιξη που βάζει στον πάγο τις ελληνορωσικές σχέσεις. Νομίζω ότι δεν πρέπει να συνοδευτεί από κινήσεις δήθεν εκτόνωσης που στην πραγματικότητα είναι της κατηγορίας «γλείφουμε εκεί που φτύναμε»…

Και κάτι τελευταίο σε σχέση με τα ρωσικά: γνωρίζω ότι από διάφορες πλευρές έχουν γίνει κρούσεις προς την κυβέρνηση να καλέσει προς ενημέρωση τους εκπροσώπους των μεγαλύτερων, τουλάχιστον, κομμάτων της αντιπολίτευσης. Δεν το έχει κάνει ακόμη. Για κάποιο περίεργο λόγο (για έναν ακόμη, για την ακρίβεια…) η κυβέρνηση εμφανίζεται αυτάρκης σε ένα θέμα το οποίο απαιτεί σύμπνοια και ενότητα.

Αντε να δούμε πότε θα τελειώσει αυτή η πρακτική που υποβαθμίζει τη λειτουργία της δημοκρατίας…