Μοιράζει σανό
Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω δηλαδή. Οτι πολλοί και διάφοροι διεκδίκησαν κατά καιρούς την αντιπροσωπεία Πούτιν στην Ελλάδα; Οτι προώθησαν την ιδέα της κακής Δύσης και της δικτατορίας των δανειστών, ενώ από την άλλη πλευρά υπήρχε ο φωτεινός συμπαραστάτης και οδηγός Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος άλλο δεν σκέφτεται από το πρωί που ξυπνάει μέχρι το βράδυ που την πέφτει για ύπνο, παρά μόνο τους Ελληνες και την Ελλάδα;
Και δεν είναι μόνο αυτοί που στήριξαν τη συγκεκριμένη ιδέα στο σανοφάγο κοινό τους και μετά το έστριψαν κανονικά διότι το έργο δεν είχε ακροατήριο –τι ακροατήριο να έχει, εδώ που τα λέμε, όταν ο Πούτιν πουλάει στον αντίπαλό σου πολεμικά συστήματα, πιο προηγμένα από αυτά που έχεις εσύ (πυραύλους S-400 στους Τούρκους, ενώ εμείς έχουμε S-300, ένα πρόχειρο παράδειγμα).
Το δάνειο
Θα επαναφέρω επίσης προς «αποθήκευση» στη συλλογική μνήμη τι συνέβη το μακρύ καλοκαίρι του 2015, τότε που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φλέρταραν σοβαρά με την ιδέα της εξόδου από το ευρώ και της επαναφοράς στο καθεστώς της δραχμής. Τότε λοιπόν η κυβέρνηση Τσίπρα, με διάφορους προξενητές που στο μεταξύ είχαν αναλάβει δράση, απευθύνθηκε προς διάφορες χώρες για τη σύναψη ενός δανείου ύψους 10 δισ. προκειμένου να διαθέτει μερικά συναλλαγματικά αποθέματα για την κάλυψη των πρώτων αναγκών. Μεταξύ των χωρών που απευθύνθηκε ήταν ΚΑΙ η Ρωσία. Οι συζητήσεις κράτησαν ημέρες, με τη ρωσική πλευρά να δείχνει ότι κωλυσιεργεί, παρά διαπραγματεύεται σοβαρά. Στο τέλος είπαν στους δικούς μας ότι 10 δισ. είναι πολλά και άμα θέλουμε να πάρουμε 5 που έχουν διαθέσιμα, και αυτά έναντι της πώλησης των δικαιωμάτων ενός αγωγού φυσικού αερίου που θα περνούσε από τη Βόρεια Ελλάδα. Η «φίλη» Ρωσία του «φίλου» Πούτιν…
Μεθοδεύσεις για κόμμα
Αναφέρθηκα προηγουμένως στον Κυριάκο Βελόπουλο και τα όσα ηρωικά περί Πούτιν διατυμπανίζει επί καθημερινής βάσεως από τηλεοράσεως, πουλώντας παράλληλα διάφορες κρέμες για το πρόσωπο. Αλλά πρέπει να αποκαλύψω ότι δεν είναι αυτός που έχει την εύνοια των Ρώσων στην Ελλάδα. Αντιθέτως, άλλες είναι οι επιλογές τους. Και εδώ ξετυλίγεται και το κουβάρι της δραστηριότητας των ρώσων κατασκόπων στην Ελλάδα, που είναι και η αιτία της κρίσης.
Οι τύποι αυτοί, σύμφωνα με εγκυρότατες πληροφορίες, προσπάθησαν να αποκτήσουν μια δικτύωση μέσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση της Βόρειας Ελλάδας ώστε να φτιάξουν τα πρώτα σπέρματα για τη δημιουργία ενός κόμματος το οποίο να κινείται στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Οι πληροφορίες που συγκέντρωσαν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες αναφέρουν ότι οι συναντήσεις (γιατί υπήρξαν και συναντήσεις με τη συμμετοχή και επιχειρηματιών) είχαν λάβει το τελευταίο διάστημα πιο τακτικό και πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα. Και πως αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που αποφασίστηκαν η απέλαση των δύο ρώσων διπλωματών και η απαγόρευση εισόδου σε άλλους δύο, οι οποίοι, λέει, είχαν μεταβεί στη Μόσχα μερικές ημέρες πριν ληφθεί η απόφαση για τις απελάσεις, προκειμένου να λάβουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις για τις περαιτέρω κινήσεις τους. Φυσικά, το φιλορωσικό κόμμα θα είχε ως πρώτη προτεραιότητα το «Η Μακεδονία είναι ελληνική» και τα συμπαρομαρτούντα…
Και να προσθέσω κάτι ακόμη: περί των κινήσεων ορισμένων βορειοελλαδιτών πολιτικών παραγόντων και τον ρόλο που έχουν παίξει συγκεκριμένοι επιχειρηματίες ως προς τη «διευκόλυνση» των σχεδίων τους είναι ενήμερος ήδη από τον περασμένο Μάρτιο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης. Αρμοδίως, έμαθα. Και (τους) περιμένει στη γωνία…
«Γλείφουμε εκεί που φτύναμε»
Με αυτά ως δεδομένα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κυβέρνηση δείχνει (ειδικά μετά τη σύσκεψη το απόγευμα της Πέμπτης στο Μαξίμου μεταξύ Τσίπρα – Κοτζιά και διαφόρων άλλων) να προσπαθεί να πείσει ότι εμείς τους αγαπάμε τους Ρώσους και πως εντάξει αν έγινε και κάτι, δεν τρέχει τίποτα, «γράφ’ τα στο χιόνι», «νερό και αλάτι», εμείς «φούστα, μπλούζα» και άλλα τέτοια. Οτι συνεχίζεται κανονικά η προετοιμασία της επίσκεψης Τσίπρα στη Μόσχα, τον χειμώνα, και πως δεν αλλάζει ο προγραμματισμός.
Στο σκοτάδι
Και κάτι τελευταίο σε σχέση με τα ρωσικά: γνωρίζω ότι από διάφορες πλευρές έχουν γίνει κρούσεις προς την κυβέρνηση να καλέσει προς ενημέρωση τους εκπροσώπους των μεγαλύτερων, τουλάχιστον, κομμάτων της αντιπολίτευσης. Δεν το έχει κάνει ακόμη. Για κάποιο περίεργο λόγο (για έναν ακόμη, για την ακρίβεια…) η κυβέρνηση εμφανίζεται αυτάρκης σε ένα θέμα το οποίο απαιτεί σύμπνοια και ενότητα.
Αντε να δούμε πότε θα τελειώσει αυτή η πρακτική που υποβαθμίζει τη λειτουργία της δημοκρατίας…