Ζούμε σε εποχές που θα καταγραφούν στην Ιστορία και θα αναλυθούν σε βάθος πολύ αργότερα έτσι ώστε τα συμπεράσματα να αξιοποιηθούν από τους νεότερους για εκπαιδευτικούς λόγους «προς γνώση και ακριβή συμμόρφωση» όπως έλεγε ο γυμνασιάρχης μας πάλαι ποτέ.
Με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο, έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι σε ένα γήπεδο όπου παίζεται η μπάλα στη σέντρα και ξαφνικά σηκώνονται όλοι οι φίλαθλοι και φωνάζουν “γκολ, γκολ”. Και καλά, αν παραμείνω καθιστός μπορεί και να το πιστέψω, αν όμως σηκωθώ θα μου προκύψει το εξής δίλημμα: ή εγώ είμαι τυφλός ή όλοι οι άλλοι ανόητοι λόγω του ότι παρασύρονται ή εθελοτυφλούν.
Το τελευταίο δίλημμα λειτουργεί καταλυτικά για τις επόμενες σκέψεις οι οποίες παρακαλώ να ληφθούν ως αφορμή προβληματισμού όπου ο καθένας μπορεί να τις αναλύσει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα αναφορικά με την κοινωνική υπευθυνότητα των επιχειρήσεων και όχι μόνο..
Κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων δεν είναι μόνο να προστατεύουν το περιβάλλον αλλά κυρίως να δημιουργούν προστιθέμενη αξία στην οικονομία με τη δημιουργία διεθνώς εμπορεύσιμων ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών προσφέροντας υγιείς θέσεις εργασίας, αλλά και να ανταποκρίνονται ταυτοχρόνως σε όλες τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τους συνεργάτες – προμηθευτές και την πολιτεία (φόρους).
Μέσω αυτής της διαδικασίας ο παραγόμενος πλούτος του ιδιωτικού τομέα παρέχεται στην πολιτεία για να επιτελέσει το έργο της στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι κοινωνικές παροχές, φαντάζομαι σε ό,τι μέσα από αυτήν την υγιή διαδικασία εξαντλείται η κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων και κανείς δεν περιμένει ότι ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να αναλάβει μέσω των μισθών και την ευθύνη υλοποίησης της κοινωνικής πολιτικής της χώρας.
Θεωρώ από τις διάφορες δηλώσεις αρμοδίων ότι η πολιτεία αναγνωρίζει ότι με την υπερφορολόγηση μισθωτών, επιχειρηματιών και εταιρειών έχει εξαντλήσει τη φοροδοτική ικανότητα όλων, άρα κάθε προτιθέμενη αύξηση της μισθολογικής δαπάνης θα μειώσει τα προσδοκώμενα προς φορολόγηση κέρδη των επιχειρήσεων. Ως εκ τούτου εκτός από τα ερωτηματικά που δημιουργούνται όσον αφορά τις θέσεις εργασίας προκαλείται επιπρόσθετα, λόγω της μείωσης των προσδοκώμενων κερδών, και ανασφάλεια για τη μελλοντική επιβίωση των επιχειρήσεων. Οι ανάγκες της πολιτείας είναι συγκεκριμένες ώστε η μείωση των φορολογικών εσόδων θα καλυφθεί από τη φορολόγηση του επιπλέον εισοδήματος των εργαζομένων.
Αρα, πολλή φασαρία για το τίποτα.
Τα τελευταία χρόνια της κρίσης έχουν επέλθει πολλές και γρήγορες αλλαγές στο οικονομικό τοπίο της χώρας, αλλαγές που λόγω της συχνότητας, της πολυπλοκότητας και του αριθμού τους δεν έχουν ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στο οικονομικό περιβάλλον.
Η όποια νέα μεταβολή στην παρούσα συγκυρία που η χώρα προσπαθεί να ανασάνει απαιτεί περισσή σκέψη και προβληματισμό καθώς αυτή θα πρέπει να απελευθερώνει την υγιή επιχειρηματικότητα, να αναθαρρήσει και να διασφαλίσει προοπτικές για νέες επενδύσεις. Διαφορετικά είναι πιθανόν να προκαλέσει διακυμάνσεις και τριγμούς στις θέσεις εργασίας αλλά και αστάθεια στην ίδια την ισορροπία των επιχειρήσεων.
Εργαζόμενοι, εργοδότες και άνεργοι έχουμε ωριμάσει μέσα από τον αγώνα επιβίωσης στα δύσκολα χρόνια της κρίσης.
Υποχρέωση όλων είναι να ζωντανέψουμε τη χώρα και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας για τους άνεργους συμπολίτες μας και για τα παιδιά μας που έχουν ξενιτευτεί, άρα αδήριτη ανάγκη είναι να βοηθήσουμε να μειωθεί η φοροδιαφυγή που ανέρχεται σήμερα σχεδόν στο 35% και η εισφοροδιαφυγή περίπου στο 27%, έτσι ώστε να δηλωθούν οι πραγματικές θέσεις εργασίας με όλα τα δικαιώματα που απορρέουν για τον εργαζόμενο και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις για τις επιχειρήσεις ενώ ταυτόχρονα σύλληψη μέρους της φοροδιαφυγής δημιουργεί αυτόματα αύξηση του ΑΕΠ από χρήματα που υπάρχουν ήδη στην αγορά έτσι ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μείωσης της φορολογίας για όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις της χώρας.
Το σύνολο των μεγεθών βάσει των οποίων κρίνεται η οικονομία έχουν σημείο αναφοράς το ΑΕΠ, έτσι ώστε τυχόν άνοδός του να δημιουργεί προοπτικές για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Αλλωστε ο μόνος τρόπος που επιτρέπει την άνοδο των μισθών είναι ο υγιής ανταγωνισμός και η προαγωγή της αριστείας.
Ο Αντώνης Μακρής είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ)
