Εν μέσω αφόρητου καύσωνα και λίγο πριν ξεκινήσουμε για την παραλία, τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης βροντοφώναξαν σαββατιάτικα ότι «Δεκάδες προσωπικότητες της παγκόσμιας διανόησης στηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών» (Left.gr).
Μια ανάσα δροσιάς φύσηξε πάνω από την Αθήνα –ανάλογη με εκείνη που αισθανθήκαμε προ ημερών όταν Τριακόσιοι τόσοι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασαν ανάλογα αισθήματα…
Μετά βέβαια το πράγμα χάλασε.
Οι «δεκάδες» ήταν μετρημένοι σαράντα δύο.
Οι «προσωπικότητες της παγκόσμιας διανόησης» ήταν μάλλον από πανέρια, κυρίως αν αναλογιστεί κανείς ότι πρώτος φιγουράρει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δουζίνας.
Και το κείμενο ήταν οριακά ακατανόητο, σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν οι «προσωπικότητες» καταλάβαιναν τι υπέγραφαν.
Διαβάζω για «αυτές τις κρίσιμες στιγμές» και δεν ξέρω γιατί είναι κρίσιμες. Το Μουντιάλ τελείωσε.
Διαβάζω ότι είναι κρίσιμες επειδή αντιμετωπίζουμε «την άνοδο της Ακροδεξιάς» ενώ «εθνικισμοί, ρατσισμοί κι επικίνδυνοι αναθεωρητισμοί ξαναέρχονται».
Δεν ξέρω πού τα είδαν αυτά αλλά εδώ στην Ελλάδα δεν ανεβαίνει καμία Ακροδεξιά. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ανεβαίνει η ΝΔ.
Ούτε καταλαβαίνω τι θέλουν να αλλάξουν οι «επικίνδυνοι αναθεωρητισμοί». Το μόνο που ακούω είναι ότι ο υφυπουργός θέλει να αλλάξει το πρωτάθλημα και τσακώνεται με τις ομάδες.
Διαβάζω τέλος ότι η συμφωνία «θα έχει λύσει ένα ζήτημα αμφισβητούμενης πολιτικής ταυτότητας, κάτι το οποίο είναι τόσο κοινό σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες» κι αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον πρόκειται για παρανόηση. Τίποτα τέτοιο δεν υπάρχει στο τραπέζι.
Υποψιάζομαι λοιπόν ότι οι «προσωπικότητες της παγκόσμιας διανόησης» μιλούν για άλλη συμφωνία, για άλλο ζήτημα και για άλλες κοινωνίες. Θα τους μπέρδεψε ο Δουζίνας.
Ακόμη κι έτσι όμως δεν είναι μικρό πράγμα που σαράντα δύο νοματαίοι σε ικανοποιητική διανοητική κατάσταση υπέγραψαν υπέρ του Κοτζιά.
Κι οι ελπίδες μου αναπτερώθηκαν όταν ανατρέχοντας στα ονόματά τους διέκρινα μεταξύ αγνώστων ένα όνομα που αλλάζει πλήρως τα δεδομένα της αναμέτρησης: Γκουαρδιόλα!
–Είναι κι ο Πεπ μαζί μας, αναφώνησα περιχαρής.
Αλλα κόλπα. Διότι αυτό σημαίνει πως για να αντιμετωπίσουμε την Ακροδεξιά, τους εθνικισμούς, τους ρατσισμούς κ.λπ. θα μπορούμε να ενεργοποιήσουμε ίσως και τον Μουρίνιο ή τον Ζιντάν, ακόμη και να ανακαλέσουμε από την εφεδρεία τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον.
Δυστυχώς όμως η απογοήτευσή μου ήταν πλήρης όταν αντιλήφθηκα ότι ο εν λόγω Γκουαρδιόλα δεν είναι ο προπονηταράς Πεπ, αλλά κάποιος απροσδιόριστος ομώνυμός του ονόματι «Οσκαρ». Πανεπιστημιακός, λέει, κάπου στο Λονδίνο.
Αντε μετά να φτιάξεις ομάδα.
Τουλάχιστον οι προηγούμενοι Τριακόσιοι του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην είχαν ομάδα, αλλά με τον Κιμούλη μια χαρά θίασο μπορούσαν να κατεβάσουν.
Τελευταία Νέα