13 Αυγούστου 2017 ξεσπά πυρκαγιά στον Κάλαμο Αττικής. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου, στις 17 εκείνου του μήνα στην ευρύτερη περιοχή κάηκαν τότε 26.900 στρέμματα γης. Μία ημέρα πριν, στις 16, ο Αλέξης Τσίπρας είχε βγει στην τιβί για να ενημερώσει το φιλοθέαμον κοινό πως ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα, μια και κατά την εκτίμησή του κάηκαν 15.000 στρέμματα, ενώ η φωτιά στο Γραμματικό, το 2009, είχε κάψει 150.000. Σαν να λέει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι επί των επάρατων προηγούμενων μέχρι και οι φυσικές καταστροφές ήταν χειρότερες. Δεν είναι το μοναδικό τσιπρικό λάθος στη διαχείριση εκείνης της κρίσης. Παρέβλεψε τον πρώτο κανόνα της πολιτικής επικοινωνίας σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτόν που συνοψίζεται στο «δίνουμε το “παρών” επί τόπου». Πέρασαν τρεις ημέρες και δεν υπήρχε πια ενεργό μέτωπο για να «πετάξει με ελικόπτερο πάνω από τις περιοχές της Ανατολικής Αττικής που επλήγησαν από την πυρκαγιά», να «επισκεφθεί πυροσβέστες στο πεδίο των επιχειρήσεων» και να συγκαλέσει σύσκεψη στο Μαξίμου. Υπήρχε, βέβαια, hashatag #εξαφανισμένος_πρωθυπουργός στο Τwitter.
2018 Εμαθε, άραγε, τίποτα ο Τσίπρας από το περσινό καλοκαίρι; Θα έλεγε κανείς πως ναι. Βγήκε σε λάιβ σύνδεση από τη Βοσνία. Γύρισε εσπευσμένα στην Αθήνα. Ενημερώθηκε –μπροστά φυσικά στις κάμερες –από τον αρχηγό της Πυροσβεστικής στο κέντρο επιχειρήσεων. Εστησε εκεί κάτι σαν war room και συσκέφθηκε. Συγκάλεσε σύσκεψη στο Μαξίμου. Εβγαλε υπουργούς του στους δρόμους για αυτοψία. Κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος. Παρ’ όλα αυτά δεν απέφυγε την κριτική. Κάτοικοι, ΜΜΕ και αντιπολίτευση μιλούν για απουσία του κράτους. Επικοινωνιακά μιλώντας, λοιπόν, η κυβέρνηση αντέδρασε πιο γρήγορα, ακολουθώντας σχεδόν κατά γράμμα τα εγχειρίδια των επικοινωνιολόγων. Ωστόσο, δεν απέφυγε τα σφάλματα. Πώς αλλιώς να περιγραφεί κομψά η χρήση πολυδωρικών όρων –σαν το «ασύμμετρο» –από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό; Ή η τοσκική σπουδή να χαρακτηριστούν όχι αθώες οι φωτιές; Αυτά τα σφάλματα, βέβαια, υπό το πρίσμα όσων ακολούθησαν μοιάζουν σαν μια πρώτη αυθόρμητη αντίδραση. Αρα ίσως κάτι δείχνουν: Πως η συνωμοσιολογία είναι ίδιον της συριζαϊκής ψυχής. Γι’ αυτό και εκφράζεται ενστικτωδώς.
