Αυγουστιάτικο ραντεβού στο Βερολίνο

Γκλόρια Πριβιλέτζιο. Συγκρατήστε αυτό το όμορφο, τραγουδιστό όνομα! Η νεαρή Ελληνίδα με τις ιταλικές ρίζες χάρη στον πατέρα της αποτελεί μια σταθερά ανερχόμενη δρομική αξία στο άθλημα του Μαραθωνίου. Αρχές Αυγούστου θα βρίσκεται στο Βερολίνο ως μέλος της ελληνικής αποστολής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου ενώ πριν λίγες μέρες στο πλαίσιο της προετοιμασίας της πέτυχε άλλη μια σημαντική διάκριση τερματίζοντας δεύτερη στα 5.000 μ. (16:52) πίσω από τη Ράνια Ρεμπούλη. «Είμαι πολύ περήφανη που έπιασα και φέτος το όριο για το Βερολίνο, είναι μαγικό το συναίσθημα να τρέχεις εκπροσωπώντας τη χώρα σου. Θα προσπαθήσω να κάνω μια πολύ καλή εμφάνιση», δηλώνει η τριαντάχρονη δρομέας και έχουμε κάθε λόγο να την εμπιστευτούμε.

Η σχέση της Γκλόριας με το τρέξιμο ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια. Προηγουμένως είχε ασχοληθεί με την τεχνική κολύμβηση όπου είχε διακριθεί. Τελικά όμως την κέρδισαν οι δρόμοι. «Η ουσιαστική μετάβαση έγινε το 2014», λέει στο «Τρέχω». «Για κάποιο χρονικό διάστημα τα συνδύαζα: κολυμπούσα κι έτρεχα παράλληλα σε αγώνες με ελάχιστη δρομική προετοιμασία. Θυμάμαι να συμμετέχω σε συνοικιακούς αγώνες και βλέποντας τον κόσμο να χειροκροτεί τους πρώτους, αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να φτάσω σ’ αυτό το επίπεδο. Οταν τερμάτισα τον πρώτο μου Μαραθώνιο –τι εμπειρία! –αποφάσισα ότι θέλω να συμμετέχω κάθε χρόνο! Το τρέξιμο με κέρδισε χάρη στον προπονητή μου που πίστεψε σε μένα και με ενέπνευσε να ασχοληθώ σοβαρά μ’ αυτό το αγώνισμα».

Ετρεξε τον πρώτο της Αυθεντικό Μαραθώνιο το 2011 (4:19) και ξανά το 2012 (3:30), το 2013 (3:18), το 2014 (2:58) και το 2015 (3:02) ενώ το 2017 τερμάτισε στο Ρότερνταμ με 2:45.19 και έλαβε το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Τον περασμένο Απρίλιο κατέβασε το ρεκόρ της στα 42.195 μ. σε 2:38.51 (πάλι στο Ρότερνταμ), επίδοση που της εξασφάλισε και την πρόκριση για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. «Από μικρό κορίτσι – κολυμβήτρια ονειρευόμουν να συμμετέχω στην εθνική ομάδα της χώρας μου», αναφέρει. «Τελικά πραγματοποίησα το όνειρό μου σε άλλο άθλημα. Καθώς έβλεπα ότι βελτιωνόμουν στο τρέξιμο, άρχισαν και… τα όνειρά μου για διάκριση. Ομως αλλά ποτέ δεν βιάστηκα. Ηθελα να έρθουν όλα στην ώρα τους με τη σωστή προπόνηση. Ο Μαραθώνιος είναι η απόσταση που μου ταιριάζει περισσότερο και μου αρέσει πολύ. Θέλει πολλή πειθαρχία και υπομονή και τα συναισθήματα που σου αφήνει στον τερματισμό είναι πολύ δυνατά!».

Μεταξύ 2016-2017 είχε έναν σοβαρό τραυματισμό. Τι της έμαθε η δυσάρεστη εμπειρία; «Είναι πολύ άσχημο για έναν αθλητή να τραυματίζεται», ομολογεί η πρωταθλήτρια. «Είναι σαν πένθος! Είχε πέσει η ψυχολογία μου, είχα τρομερό άγχος κι ανασφάλεια μη ξέροντας πότε θα γίνω καλά και πότε θα επανέλθω. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από το άγχος. Τώρα που το έχω βιώσει όλο αυτό είμαι πιο ψύχραιμη και προσεκτική. Το σώμα μας χτυπάει καμπανάκια. Ολα θέλουν μέτρο και η ξεκούραση μερικές φορές είναι πιο σημαντική από την προπόνηση για να πας στο επόμενο βήμα. Και σίγουρα εκτιμώ την κάθε μέρα που είμαι υγιής και δεν στεναχωριέμαι τόσο για μια κακή επίδοση γνωρίζοντας ότι έχω την υγεία μου και ότι τα λάθη διορθώνονται». Χαμηλών τόνων, υπομονετική κι αποφασισμένη η Γκλόρια είναι αφοσιωμένη στους στόχους της με ενθουσιασμό, θέληση, πάθος κι αισιοδοξία. «Δεν αισθάνομαι πως θυσιάζω κάτι, αφού κάνω αυτό που αγαπώ. Στερήσεις υπάρχουν αλλά το αποτέλεσμα με δικαιώνει. Το τρέξιμο βοηθάει και στην ψυχολογία μου», σχολιάζει. «Καθαρίζει το μυαλό από άγχη και προβλήματα της καθημερινότητας και μου φτιάχνει τη διάθεση. Γνωρίζω πως προπονούμαι για να εκπαιδεύσω σώμα και μυαλό να αντέχει στα δύσκολα. Πολλές φορές εμπνέομαι από τους συναθλητές μου που με βοηθούν πολύ την ώρα της προπόνησης. Ο ένας τραβάει τον άλλον. Αλλες φορές σκέφτομαι πόσο πολύ το θέλω και παίρνω δύναμη. Πάντως, τον κυριότερο ρόλο παίζει ο προπονητής μου, που είναι πάντα εκεί και με ενθαρρύνει να συνεχίσω».