Δεν ήταν λίγοι αυτοί που αναρωτήθηκαν για ποιον λόγο έγινε το ματς του ΠΑΟΚ με τη Βασιλεία ενώ η χώρα βρίσκεται σε εθνικό πένθος. Η απάντηση είναι απλή: ο λόγος που έγινε το ματς είναι γιατί κανείς δεν ζήτησε την αναβολή του. Η UEFA σπανίως κάνει δεκτά αιτήματα αναβολής αγώνων –μόνη εξαίρεση αποτελούν αγώνες που είναι προγραμματισμένοι να γίνουν σε μια πόλη που έχει χτυπηθεί από μια καταστροφή: αν π.χ. το παιχνίδι γινόταν στην Αθήνα, ίσως να αναβαλλόταν για μία μέρα. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε και κανένα αίτημα –τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω. Η ΕΠΟ μάλλον δεν το σκέφτηκε, ενώ ο υφυπουργός Ποδοσφαίρου κ. Γιώργος Βασιλειάδης ακολουθεί τη γενικότερη τακτική της κυβέρνησης: κάνει την πάπια. Και να το ζητούσαν πάντως δύσκολα θα είχαμε αναβολή: στην UEFA πιστεύουν ότι η διεξαγωγή αγώνων είναι ένα σημάδι ότι η ζωή πρέπει να είναι δυνατότερη από τον θάνατο και να συνεχίζεται. Ακόμα κι αν η θέση είναι συζητήσιμη, η UEFA είναι σταθερή σε αυτή της την αρχή. Για την κυβέρνηση η μη αναβολή του ματς ήταν και λίγο τιμωρία. Το πανό «Κάψατε τον κόσμο στη Ραφήνα, πουλήσατε τη Μακεδονία για το χρήμα» που έμεινε στη θέση του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα του ΠΑΟΚ με τους Ελβετούς ήταν ένα πραγματικό καρφί από αυτά που πονάνε. Και που σηματοδοτεί και το τέλος (;) των εξαιρετικών σχέσεων του κ. Ιβάν Σαββίδη με την κυβέρνηση.
Φτωχή
Ο ΠΑΟΚ έκανε ένα μεγάλο βήμα πρόκρισης παρότι η νίκη του με 2-1 είναι φτωχή σε σχέση με την απόδοσή του. Ο ΠΑΟΚ ήταν εξαιρετικός, δέχτηκε ένα πραγματικά αστείο γκολ στο 82′ από τους Ελβετούς, η οποία σε όλο το ματς σούταραν μόνο μία φορά προς την εστία του Πασχαλάκη, τελείωσε το ματς εισπράττοντας τα χειροκροτήματα της κατάμεστης Τούμπας και σίγουρα έδειξε ότι είναι καλύτερος από την έμπειρη Βασιλεία που είχε απουσίες, μοιάζει αποδυναμωμένη και δύσκολα θα είναι καλύτερη σε επτά μέρες όταν θα γίνει η ρεβάνς. Ο ΠΑΟΚ πέτυχε την πρώτη νίκη στην ιστορία των συμμετοχών του στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ: είχε πέντε ήττες και πέντε ισοπαλίες. Κυρίως έκανε κάτι δύσκολο για ελληνική ομάδα: κέρδισε καλοκαιριάτικα εντός έδρας!
Νίκες
Οι νίκες των ελληνικών ομάδων στην έδρα τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (και όχι μόνο το καλοκαίρι) μοιάζουν ολοένα και πιο δύσκολη υπόθεση. Πέρυσι ο Ολυμπιακός απέκλεισε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ την Παρτιζάν και τη Ριέκα με νίκες εκτός έδρας: στο Καραϊσκάκη και με τις δύο καρδιοχτύπησε. Η ΑΕΚ είχε αποκλειστεί στα ίδια προκριματικά από τη Λοκομοτίβ Μόσχας όχι γιατί έχασε με μεγάλο σκορ εκτός έδρας, αλλά γιατί έχασε με 0-2 στο ΟΑΚΑ. Στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ ο Πανιώνιος είχε χάσει εντός έδρας από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ο ΠΑΟ από την Αθλέτικ Μπιλμπάο (ενώ είχε προηγηθεί με 2-0!), ενώ η ΑΕΚ, μετά τον αποκλεισμό της στο Τσάμπιονς Λιγκ, είχε προκριθεί στους ομίλους γιατί είχε καταφέρει να κερδίσει ένα ευρωπαϊκό ματς εντός έδρας (αυτό με την Μπριζ) για πρώτη φορά τα τελευταία δύο χρόνια. Στους ομίλους δεν έκαναν εντός έδρας νίκη ούτε ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ ούτε η ΑΕΚ στο Γιουρόπα Λιγκ! Εκτός έδρας όλες οι ομάδες μας παίζουν τα τελευταία χρόνια καλύτερα. Δεν είναι μόνο ο Ολυμπιακός που πήρε τις προκρίσεις του πέρυσι μακριά από το Καραϊσκάκη: και η ΑΕΚ εκτός έδρας έμεινε αήττητη με την Μπριζ, τη Μίλαν, τη Ριέκα και τη Δυναμό Κιέβου. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι ομάδες μας αγαπούν να παίζουν άμυνα, προτιμούν να ψάχνουν αντεπιθέσεις, βρίσκουν κίνητρο όταν έχουν να αντιμετωπίσουν μια εχθρική εξέδρα. Εντός έδρας αγχώνονται, μπερδεύονται, χάνουν συχνά μόνες τους και σπανίως παίζουν όπως πρέπει. Αυτό έκανε την Τρίτη ο ΠΑΟΚ και για αυτό κέρδισε: είχε καλή τακτική συμπεριφορά, είχε υπομονή στο παιχνίδι του και είχε και ομοιογένεια. Οι δέκα από τους έντεκα που ξεκίνησαν έπαιζαν και πέρυσι. Μόνο που για να προκριθεί πρέπει οπωσδήποτε να ξεχάσει και το χθεσινό αποτέλεσμα και το χθεσινό ματς.
Εστερσουντ
Κάθε ομάδα έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της –κι ο ΠΑΟΚ έχει τα δικά του. Ενα από τα χαρακτηριστικά του ΠΑΟΚ του Σαββίδη είναι ότι πολλές φορές πληρώνει την αυταρέσκεια και την υπερβολική σιγουριά του. Πέρυσι αποκλείστηκε από μια Εστερσουντ που κανείς δεν θυμάται, την οποία στο πρώτο ματς είχε κερδίσει με 3-1. Αποκλείστηκε γιατί πίστευε ότι το ματς στη Σουηδία είναι διαδικαστικό –ένα από εκείνα τα παιχνίδια που χωρίς να κάνει τίποτα το τρομερό θα το φέρει στα μέτρα του, απλά βρίσκοντας ένα γκολ: δεν το βρήκε, έχασε με 2-0 και αποκλείστηκε. Το ίδιο ακριβώς του είχε συμβεί και στο πρωτάθλημα, στο περίφημο ματς με την ΑΕΚ, για το οποίο αγωνιστικά δεν μίλησε κανείς, αφού όλες οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν στις αποφάσεις του διαιτητή Κομίνη και στην είσοδο του οπλισμένου Ιβάν στο γήπεδο. Και τότε ο ΠΑΟΚ πλήρωσε την ανόητη σιγουριά του ότι θα βρει ένα γκολ και δεν πάτησε ποτέ του το γκάζι, προτιμώντας να περιμένει την κατάλληλη στιγμή αντί να την ψάξει παίζοντας. Στον τελικό του Κυπέλλου, πάλι με την ΑΕΚ αντίπαλο, παίζοντας μάλιστα στην Αθήνα και στο καταραμένο για αυτόν ΟΑΚΑ, κέρδισε άνετα γιατί έκανε το αυτονόητο: έπαιξε ποδόσφαιρο. Και στη ρεβάνς με τους Ελβετούς αυτός και μόνο πρέπει να είναι ο σκοπός του: να ξεχάσει πόσο καλύτερος ήταν στο πρώτο ματς και να προσπαθήσει να παίξει για να κερδίσει το δεύτερο σαν όλα να ξεκινάνε από το μηδέν. Αν πάει στην Ελβετία με αέρα, τουπέ και βεβαιότητες υπεροχής και πρόκρισης, θα μπλέξει άσχημα. Οχι από τη Βασιλεία, που δεν θα μεταμορφωθεί, αλλά από το μυαλό του και μόνο.
Μάχη
Σήμερα μπαίνουν στη μάχη των ευρωπαϊκών προκριματικών ο Αστέρας Τρίπολης που αντιμετωπίζει τη Χιμπέρνιαν και ο Ατρόμητος που θα αγωνιστεί με την Ντιναμό Μπρεστ από τη Λευκορωσία. Δεν έχω γνώμη για τους αντιπάλους των ελληνικών ομάδων: ακόμα και οι Σκωτσέζοι Χιμπς στην Ευρώπη είναι άγνωστοι καθώς έχουν χρόνια να εμφανιστούν σε προκριματικά. Ο Αστέρας μού μοιάζει λίγο πιο δυνατός από πέρυσι, κυρίως γιατί οι καλοί του παίκτες είναι όλοι παρόντες. Ο Ατρόμητος έχασε τον Γιαννιώτη και τον Ουάρντα και στα φιλικά δεν εντυπωσίασε. Και οι δύο έχουν εμπειρία καλοκαιρινών προκριματικών: λογικά θα εμφανιστούν όπως πρέπει. Και είναι και έξτρα κίνητρο ότι οι αντίπαλοι που τους περιμένουν μοιάζουν του χεριού τους…