«Ο άθεος πρωθυπουργός Αλέξιος Τσίπρας επισύρει την κατάρα του Θεού. Η Ελλάδα καταστρέφεται από βροχές και πυρκαγιές». Αυτός είναι ο τίτλος κειμένου με υπογραφή του Αμβρόσιου Καλαβρύτων. Δεν χρειάζεται καν να διαβαστεί διαγώνια για να γίνει αντιληπτό το περιεχόμενό του. Στον Αμβρόσιο απάντησε πρώτα ένας νεαρός ιερέας. Viral έγινε το «σκάσε επιτέλους», που έγραψε. Πόσταρε, ωστόσο, κι άλλα ο πατήρ Νεόφυτος. Σαν το «σταμάτα να πονάς και να σκανδαλίζεις τον ορθόδοξο και μη κόσμο, δεν σου φταίει ο Χριστός και η Εκκλησία σε τίποτε, σταμάτησε να τους βάζεις μπροστά για να βγάζεις την κακία σου». Επειτα απάντησε κι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. «Είναι» είπε «λυπηρό το φαινόμενο. Ο Θεός είναι αγάπη,ο Θεός δεν εκδικείται. Και προτρέπει όλους μας να αγαπάει ο ένας τον άλλον. Βέβαια συνηθίζουμε να λέμε ότι είναι προσωπικές οι απόψεις αυτές. Αλλά και οι προσωπικές απόψεις έχουν ένα όριο». Το παραπάνω, ας πούμε, ντιμπέιτ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ενδοεκκλησιαστική υπόθεση.

Κι ο διάλογος

Θα μπορούσε να είναι και τελείως αδιάφορο, ειδικά σε όσους αναλογίζονται την κρισιμότητα των στιγμών μιας χώρας σε τριήμερο εθνικό πένθος. Θα μπορούσε, αν δεν αναδείκνυε κάτι πιο βαθύ και ευρύ για το ύφος και την ουσία του δημόσιου διαλόγου. Κι αν δεν έπαιρνε μέρος σε αυτό ένας πολιτικός, ο Δημήτρης Παπαδημούλης. «Γεια στο στόμα σου πατέρα Νεόφυτε!», τιτίβισε ο ευρωσυριζαίος, «ενότητα και αλληλεγγύη χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την εθνική τραγωδία. Οχι μίσος, παραλογισμούς και χολή». Οντως, παρότι αφόρητα κλισέ, αυτά απαιτούνται. Από την άλλη, βέβαια, το tweet ενέχει μια αντίφαση. Δεν θέλει, λέει ο Παπαδημούλης, μίσος και χολή, επιβραβεύει όμως τη βίαιη προστακτική του «σκάσε». Ακόμη και στη συγκεκριμένη περίπτωση, που αυθόρμητα όλοι θα εκστόμιζαν εύκολα τη λέξη, η λέξη παραμένει τοξική. Αν ζούσε ο Σταύρος Τσακυράκης ίσως έλεγε πως κάποιος πρέπει να ερμηνεύσει τον Καλαβρύτων και να συζητήσει μαζί του προκειμένου να τον πείσει για το φονταμενταλιστικό λάθος όσων λέει.

Τελευταία Νέα