Ας πούμε δυο – τρία πράγματα που γίνονται στην αγαπημένη μας Ελληνική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου που έχουμε αφήσει στην ησυχία της τον τελευταίο καιρό. Χθες είχαμε κρίσεις στις εθνικές ομάδες. Κρίσεις που έγιναν αφορμή για νέους καβγάδες. Μπορεί η Ελλάδα να μετρά νεκρούς, αλλά στην ΕΠΟ το κέφι για να τσακώνονται δεν λείπει.
Ανανέωση
Ο Κώστας Τσάνας και ο Βασίλης Γεωργόπουλος είναι οι δύο τελευταίοι έλληνες ομοσπονδιακοί προπονητές που έχουν συνδέσει το όνομά τους με διεθνείς επιτυχίες: η δική τους Εθνική Νέων έπαιξε στον τελικό του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2012 και πήγε στα τελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Νέων το 2013 για πρώτη φορά στην ιστορία της. Στον γενικότερο χαμό που επικρατεί στην ΕΠΟ τα τελευταία χρόνια, ύστερα από αυτή τους την επιτυχία, οι δύο χρησιμοποιήθηκαν σε άλλες θέσεις στη συνέχεια: κρίθηκε ότι μπορεί να προσφέρουν και αλλού. Προχθές έμαθαν και οι δύο από διαρροές στον Τύπο ότι απολύονται: δεν τους κάλεσαν καν να τους το πουν. Τον Τσάνα τον διαβεβαίωναν ότι το ζήτημα της ανανέωσης του συμβολαίου του είναι διαδικαστικό, αφού ο ομοσπονδιακός τεχνικός Μίκαελ Σκίμπε ήθελε οπωσδήποτε έναν έλληνα βοηθό. Χθες έμαθε ότι δεν τον χρειάζονται πια.
Εργο
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η απόλυση των δύο, γιατί στο βιογραφικό τους είχαν να επιδείξουν έργο. Εμαθα κάποια πράγματα που δεν θέλω να πιστεύω. Οι άνθρωποι απολύθηκαν γιατί πλήρωσαν τον ακήρυχτο πόλεμο που υπάρχει στο ΔΣ της Ομοσπονδίας μεταξύ των συμβούλων που έχουν φίλους στην αεκτζίδικη Αθήνα και των συμβούλων που βρίσκουν αγάπη και κατανόηση στην παοκτσίδικη Θεσσαλονίκη. Για την ακρίβεια, μαθαίνω πως οι δύο πλήρωσαν έναν καβγά ανάμεσα στον κ. Παπαχρήστο και στον κ. Βρακά. Ο δεύτερος είχε την ευθύνη της εισήγησης για τις ανανεώσεις των συμβάσεων των ομοσπονδιακών. Επειδή ο γιος του αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ, ο Παπαχρήστος ισχυρίστηκε ότι είναι αντιδεοντολογικό να κάνει ο Βρακάς εισηγήσεις, γιατί είναι σαν να προσλαμβάνει ο ίδιος τον προπονητή του γιου του. Μου λένε ότι η επίθεση στον Βρακά έγινε για να φανεί ότι η δύναμη των Νοτίων στη διοίκηση της Ομοσπονδίας παραμένει τεράστια: δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τόσο σοβαρές αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία των εθνικών ομάδων βασίζονται σε τέτοια κριτήρια. Προτιμώ να πιστεύω ότι ο Παπαχρήστος, που έχει τιμωρηθεί με δίμηνο αποκλεισμό από την Επιτροπή Δεοντολογίας για ατασθαλίες στην Ενωση Αιτωλοακαρνανίας που διοικεί, έχει αποκτήσει μια κάποια ευαισθησία σε θέματα δεοντολογίας –αν δεν συμβαίνει αυτό και χρησιμοποιούμε τις Εθνικές για να κάνουμε φιγούρα υπάρχει πρόβλημα τεράστιο.
Μπλοκ
Πίνακες
Δεν ξέρω τι λέει για αυτά ο πρόεδρος κ. Ευάγγελος Γραμμένος –αυτό που ξέρω είναι ότι μοιάζει δύσκολο να συνεχίσει να ηγείται μιας Ομοσπονδίας στην οποία οι μισοί δεν αντέχουν να βλέπουν πια τους άλλους μισούς. Η αμφισβήτηση των αποφάσεων του ίδιου του προέδρου της Ομοσπονδίας είναι διαρκής. Στις εκλογές της Football League π.χ. η απόφαση του προέδρου της ΕΠΟ ήταν η Ομοσπονδία να μην ψηφίσει κατά την πάγια τακτική της. Ο αντιπρόσωπός της κ. Λεωνίδας Θωμαΐδης το έκανε, πλην όμως εξέφρασε τη διαφωνία του για το γεγονός δημόσια, κυρίως για να δείξει ότι αποστασιοποιείται από τις προεδρικές επιλογές. Την ίδια στιγμή πρόεδροι Ενώσεων ψάχνουν τον αρχιδιαιτητή Μέλο Περέιρα ή συναντιούνται μαζί του για να συζητήσουν για τους πίνακες της διαιτησίας, μολονότι ο Γραμμένος έχει ζητήσει να αφήσουν τον Πορτογάλο στην ησυχία του. Ο Γραμμένος αποφεύγει τον τελευταίο καιρό να κάνει ακόμα και τα προβλεπόμενα ΔΣ για να μην τσακωθούν όλοι με όλους, αλλά δεν ξέρω πόσο μπορεί ακόμα να παίζει κρυφτούλι.
Βρύζας
Πάντως η απόλυση του Τσάνα είναι κακό σημάδι για την Εθνική. Και η σιωπή του Ζήση του Βρύζα, που έχει σίγουρα μεγαλύτερη ευαισθησία στα ζητήματα της Εθνικής από τους συμβούλους, δείχνει ότι μπορεί προσεχώς να έχουμε χειρότερα. Ο Τσάνας ήταν συνεργάτης του Βρύζα κι όχι μόνο του Σκίμπε. Ο Βρύζας ίσως να μην αντέδρασε στην απόλυσή του, γιατί τελευταία έχει κάτι δικά του βάσανα: πρόσφατα η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, σε έρευνα για κύκλωμα τοκογλυφίας, κατέσχεσε επιταγή που έχει εκδοθεί από την ΕΠΟ στο όνομά του –ο άνθρωπος τρέχει να εξηγήσει τι έχει συμβεί, καθώς η ιστορία γέννησε ένα σωρό ερωτηματικά, που «ακουμπάνε» και την Ομοσπονδία, η οποία ποτέ δεν εξήγησε την έκδοση επιταγής όταν η μισθοδοσία καταβάλλεται σε όλους τους υπαλλήλους με τραπεζική κατάθεση. Αν πάντως δεν ρωτήθηκε για τις αλλαγές στις Εθνικές ο Βρύζας, κι αν δεν ρωτήθηκε και ο Σκίμπε που τον Νοέμβριο όταν ανανέωσε τη σύμβασή του με την ΕΠΟ είχε ζητήσει την παραμονή των συνεργατών του, τότε ας μην απορούμε αν τα αποτελέσματα των εθνικών ομάδων γίνουν χειρότερα. Ο,τι σπέρνεις θερίζεις. Και στην ΕΠΟ όλα δείχνουν πως έρχονται θύελλες.
Παραμύθι
Αναφέρθηκα στον Βρύζα και θυμήθηκα ένα από τα μεγαλύτερα παραμύθια που είχαν διακινηθεί μερικά χρόνια πριν, όταν τη διοίκηση της Ομοσπονδίας χτυπούσαν όχι μόνο οι οργανωμένοι δημοσιογραφικοί στρατοί των κάποτε Συμμάχων (δηλαδή του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του ΠΑΟ), αλλά και το ίδιο το υπουργείο Αθλητισμού, που σήμερα έχει άριστη σχέση μαζί της. Το μεγάλο παραμύθι ήταν η αξιοποίηση των παιδιών του 2004, που θα έπρεπε να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην Ομοσπονδία, στις εθνικές ομάδες, στον σχεδιασμό του αύριο κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ. Ολα αυτά αποδείχτηκαν λόγια του αέρα, πολύ χρήσιμα για να δημιουργούν εντυπώσεις και μόνο: κανείς δεν είχε σκοπό να αξιοποιήσει κανέναν ποδοσφαιριστή γιατί κανένας παράγοντας στην Ελλάδα δεν θέλει τους ποδοσφαιριστές μέσα στα πόδια του. Πόσω μάλλον ποδοσφαιριστές με γνώμη και
άποψη.
Κόκκινο
Το σημειώνω αυτό γιατί, όπως έμαθα, χθες συζητήθηκε και η πιθανότητα να προσληφθεί ο Βασίλης Τσιάρτας σε κάποια θέση στην ΕΠΟ –θέση που ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ποια ακριβώς θα ήταν. Η υποψηφιότητα απορρίφθηκε διότι τον Τσιάρτα δεν τον ήθελαν ούτε οι παράγοντες, αλλά πιστεύω ούτε και το υφυπουργείο Ποδοσφαίρου του κ. Γιώργου Βασιλειάδη. Με τις κατά καιρούς τοποθετήσεις του ο Τσιάρτας είναι για τους κυβερνητικούς παράγοντες κόκκινο πανί κι ας τον θυμόμαστε όλοι με κιτρινόμαυρα…
