Ενα άδειο σκηνικό, μια νεκρή πόλη. Αυτό ήταν χθες, τρεις ημέρες μετά τη φονική πυρκαγιά, το Μάτι. Μόνο ο πόνος κατοικεί στο άλλοτε πολύβουο παραθαλάσσιο θέρετρο. Οι κάτοικοι είναι εξαφανισμένοι, τα σπίτια άδεια. Οσα παραδόθηκαν στις φλόγες χάσκουν με ξεχαρβαλωμένες πόρτες κι όσα ξέφυγαν από την πύρινη μανία ορθώνουν τη θλιβερή τους όψη ανάμεσα σε κάρβουνα. Μόνη ανθρώπινη παρουσία οι πυροσβέστες που σπάνε τις πόρτες για να εντοπίσουν νεκρούς, οι εθελοντές που καταφτάνουν από όλη την Ελλάδα, δυνάμεις του Στρατού και της Αστυνομίας.
ΞΕΣΠΑ ΣΕ ΚΛΑΜΑΤΑ. Πού πήγαν οι κάτοικοι; Γιατί δεν είναι κανείς στα σπίτια; Ενας αξιοπρεπής κύριος που στέκει μπροστά στα χαλάσματα του σπιτιού του –ένας από τους λίγους που συναντούσε κάποιος χθες –ξεσπά σε κλάματα στο άκουσμα της ερώτησης: «Τους πιάνει απελπισία, γι’ αυτό δεν έρχονται» λέει. Είναι ο κ. Λαζάρου, 73 ετών, κάτοικος της οδού Αγίου Ιωάννου στο Μάτι. «Κι εγώ εδώ περιμένω να έρθουν να με πάρουν. Τι να μείνω να κάνω;» αναρωτιέται με υγρά μάτια. Μόνιμος κάτοικος της περιοχής τα τελευταία 18 χρόνια, μας ξεναγεί στη γειτονική οδό Μυρτιάς. «Εδώ έμενε ένας κύριος με δύο κοριτσάκια, εδώ ένα ηλικιωμένο ζευγάρι» λέει δείχνοντας έναν σωρό από μπάζα. «Πλέον δεν έχει κανείς από μας σπίτι. Να έρθουν να κάνουν τι; Δεν έχουμε ούτε εσώρουχο να φορέσουμε» λέει με πόνο. «Σήμερα έχω κάπου να μείνω. Μετά από έναν μήνα πού θα πάω; Πείτε μου πού θα πάω, τι θα γίνει μετά από έναν μήνα;». Το σπίτι του βρίσκεται στον πρώτο παράλληλο δρόμο της οδού Αργυράς Ακτής. Μία ευθεία από το οικόπεδο που έγινε τάφος για τους 26 ανθρώπους που πέθαναν αγκαλιασμένοι. «Καταφέραμε να ζήσουμε γιατί δεν κατέβηκα στην παραλία. Ηξερα ένα μικρό ρεματάκι μέσα από τα στενά που οδηγεί στη Ραφήνα και φύγαμε από εκεί» εξηγεί.
ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΛΠΙΔΑ. Ο κ. Λαζάρου συμβολίζει το συναίσθημα που επικρατεί πλέον στο Μάτι: την ελπίδα που χάθηκε. «Δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναφτιάξω το σπίτι. Είμαι 73 ετών. Επαιρνα μια σύνταξη 1.500 ευρώ και μου την έκαναν 800 μετά από 48 χρόνια ενσήμων. Πώς γίνεται να το ξαναφτιάξω; Και ήταν όμορφο. Δεν χρωστάω ούτε ένα ευρώ στο κράτος, δεν χρωστάω στην Εφορία, δεν χρωστάω ΕΝΦΙΑ. Γιατί να συμβαίνει αυτό;». Το σπίτι του είναι εμφανώς μη κατοικήσιμο. Εχει, όμως, μαρκαριστεί με πράσινη μπογιά. «Εβαλαν πράσινο γιατί τους είχαν τελειώσει τα άλλα χρώματα…» εξηγεί. Τραγικές καταστάσεις. Και συνεχίζει: «Ζήσαμε όλο αυτό και ακόμη μας ταλαιπωρούν. Αντί να περνά ένα συνεργείο που να έχει έναν αντιπρόσωπο από την Αστυνομία, έναν από την Πυροσβεστική, έναν μηχανικό, έναν από τον δήμο, έρχεται μια ο ένας, μια ο άλλος ενώ ο κόσμος δεν είναι στα σπίτι του. Και κανένας δεν γνωρίζει τι έκανε ο προηγούμενος. Ας μας πουν ότι την τάδε μέρα θα έρθουν τα συνεργεία και να είστε στα σπίτια σας. Η γυναίκα μου, ενώ είμαστε σε αυτήν την κατάσταση, τρέχει τώρα στον δήμο για να πάρει ένα χαρτί, να το πάει στην Πυροσβεστική και εκεί να της πούνε ότι δεν έχει γίνει έλεγχος από το υπουργείο και να περιμένουμε… Είναι ντροπή».
Πιο μαζικά δίνουν το «παρών» στο εγκαταλελειμμένο Μάτι οι επιχειρηματίες. Στη Λεωφόρο Ποσειδώνος, στο κέντρο της κοινότητας, κοντά στα ξενοδοχεία και τα καταστήματα, τα συνεργεία της περιφέρειας καταγράφουν ένα μανάβικο που απέμεινε ερείπιο. Πώς, όμως, θα αποτιμηθεί αυτή η καταστροφή; Τα αυτοκίνητα που διασχίζουν τους δρόμους μεταφέρουν συνήθως επισκέπτες. Πολλοί σταματούν και βγάζουν φωτογραφίες με το κινητό. Αλλοι κουβαλούν πράγματα, λίγα νερά, λίγα τρόφιμα, για τους διασώστες ή για τους κατοίκους. Το μπαρ «Νιάου» λειτουργεί ως «hotspot», εκεί συγκεντρώνονται οι προσφορές που έχουν ήδη σχηματίσει σωρούς.
Περιπολικά και άνδρες των Ομάδων ΔΙΑΣ είναι στους δρόμους, ο Στρατός έχει στήσει σημεία διανομής τροφίμων ενώ στα στενά δεν υπάρχει ψυχή. Κοντά στις παραλίες ακταιωροί επιθεωρούν ασταμάτητα. Ολα δείχνουν πως οι έρευνες για τους αγνοουμένους στρέφονται πλέον στη θάλασσα.
ΣΤΗΝ ΑΡΓΥΡΑ ΑΚΤΗ. Η πιο ζωηρή κίνηση εντοπίζεται ακόμη στην Αργυρά Ακτή. Εκεί βρισκόταν χθες και η μητέρα της οικογένειας Φύτρου που συγκίνησε το πανελλήνιο με την τραγική περιπέτεια που έμελλε να ζήσει. Περπατούσε μόνη κοντά στο μοιραίο οικόπεδο προσπαθώντας ίσως να ανασυνθέσει τις δραματικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν το βράδυ της Δευτέρας. Εκεί βρέθηκε και ο ιδιωτικός αστυνομικός Χρήστος Τσούκαλης, ο οποίος έχει αναλάβει εκ μέρους της οικογένειας Φιλιπποπούλου τις έρευνες για τα δίδυμα κοριτσάκια που τελικώς αγνοούνται. Δίπλα στη θάλασσα, πάνω στις λεηλατημένες από την πυρκαγιά εγκαταστάσεις του εστιατορίου, όπου γράφτηκε μία από τις πιο μακάβριες σελίδες αυτής της ιστορίας, έχουν στήσει τα συνεργεία τους και οι ξένοι τηλεοπτικοί σταθμοί που δεν σταματούν να καταγράφουν τις εξελίξεις και να μεταδίδουν ρεπορτάζ στις χώρες τους.
ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ. Αρκετοί ήταν και οι εθελοντές που έσπευσαν χθες στο Μάτι. Ο Ομιλος Φίλων Κυνηγών Ακτής Θερμαϊκού που ήρθε από τη Θεσσαλονίκη, γυναίκες από τον Επιμορφωτικό Σύλλογο Νέας Μάκρης, μια ομάδα από το κλαμπ μοτοσικλετιστών Varadero, που έφτασαν στο Μάτι με τις μηχανές τους. «Ηρθαμε να βοηθήσουμε. Να μεταφέρουμε αν χρειάζεται κάτι με τις μηχανές, να περιφρουρούμε για πλιάτσικο, να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Χρειάζονται χέρια και εμείς είμαστε διαθέσιμοι» λέει στα «ΝΕΑ» ο Νίκος Γιαννακάς, ένα από τα μέλη της ομάδας.
Η προσφορά των πολιτών είναι η μόνη που κρατά ζωντανή την περιοχή. Κι όσο οι μέρες περνούν, αυτή είναι η μεγάλη ανασφάλεια για τους πληγέντες: να μην ξεχαστούν. Το συγκλονιστικό κύμα συμπαράστασης πρέπει να έχει διάρκεια και σταθερότητα. Αυτό ζητούν τα πληγωμένα θύματα. Μόνος τους φάρος στο σκοτάδι η αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων…