Αναζήτηση
Ο Ηλίας Αννινος είναι ένας πολύ θυμωμένος άνθρωπος. Ο Ηλίας Αννινος είναι ένας πολύ ανακουφισμένος άνθρωπος. Είναι ήρωας; Είναι τρελός; Ο ίδιος δηλώνει πρώην καταδρομέας αλεξιπτωτιστής, μέλος της ομάδας πολιτικής προστασίας, ενεργός πολίτης.
Την Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 έσωσε την οικογένειά του και το σπίτι του στον Νέο Βουτζά από την πρωτοφανή καταστροφή που έπληξε την περιοχή καταφέρνοντας το ακατόρθωτο. Ακούγοντάς τον να διηγείται νομίζεις ότι μιλάει για μια ιστορία που άκουσε από κάποιον άλλο. Δεν σταματώ να σκέφτομαι κατά τη διάρκεια της συζήτησης ότι το μετατραυματικό στρες θα τον χτυπήσει αλύπητα σε λίγο καιρό, όταν θα ξυπνάει κάθιδρος τη νύχτα και θα νομίσει ότι οι πύρινες γλώσσες της κόλασης τού γλείφουν τον σβέρκο.
«Ολα έγιναν τόσο γρήγορα που έπρεπε να δράσουμε αστραπιαία και ψύχραιμα» λέει. «Το μόνο που σε σκοτώνει σίγουρα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο πανικός». Οταν τον ρωτάω πώς έδρασε, περιγράφει τη διαδικασία με απλά και σχολαστικά βήματα. «Το πρώτο και δυσκολότερο βήμα είναι η απόφαση τού να φύγεις ή να μείνεις. Πρέπει να σταθμίσεις σωστά τις πιθανότητες και τους παράγοντες, αξιολογώντας την κατάσταση». Βλέποντας τις φλόγες να πλησιάζουν με εξωπραγματικές ταχύτητες και μη μπορώντας να βασιστεί στην έξωθεν βοήθεια, μιας και δεν υπήρχε ίχνος Πυροσβεστικής ή άλλης βοήθειας πουθενά, αποφάσισε να μη ρισκάρει την φυγή προς τα εμπρός που θα ήταν αρκετά αβέβαιη.
Μαζί με την γυναίκα του τη Σοφία και τα δύο τους αγόρια, τον Φίλιππο 11 και τον Ιάσονα 9 χρονών άρχισαν το σφράγισμα του σπιτιού, κλείνοντας ερμητικά όλες τις εξωτερικές πόρτες και παράθυρα σφραγίζοντάς τα με βρεγμένες πετσέτες και απομακρύνοντας οτιδήποτε εύφλεκτο βρισκόταν κοντά τους. Στη συνέχεια έκλεισαν όλες τις εσωτερικές πόρτες και γέμισαν την μπανιέρα με νερό. Ακολούθησε η εκπαίδευση των παιδιών στη χρήση πυροσβεστήρων και οδηγίες στο τι ακριβώς πρέπει να κάνουν σε περίπτωση που μπει καπνός στο σπίτι. Τους εφοδίασε με μάσκες, βρεγμένες πετσέτες και μουσκεμένα σεντόνια σε περίπτωση που έπρεπε να μπουν στην μπανιέρα και να αναπνεύσουν μέσα από αυτά φιλτράροντας τον αέρα και βγήκε να δώσει την δική του μάχη.
Ως εκπαιδευμένος εθελοντής δασοπυροσβέστης, είχε συμμετάσχει πολλές φορές στην κατάσβεση πυρκαγιών στην Αττική, αλλά αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό. Επρεπε να σώσει τη δική του οικογένεια και όχι κάποιου άλλου. Ανέβηκε στην ταράτσα κι άρχισε να καταβρέχει τα δέντρα του κήπου του και των γειτόνων και όταν οι φλόγες έφτασαν στον μαντρότοιχό του καίγοντας τα ψηλά πεύκα των διπλανών οικοπέδων, επικεντρώθηκε στην κατάσβεση των επίγειων εστιών για να εμποδίσει την εξάπλωση της φωτιάς. «Ο τρομακτικός αέρας έφερε τη φωτιά γρήγορα αλλά την έδιωξε και γρήγορα» μας λέει «και σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της». «Το γεγονός ότι άφησαν τη φωτιά να περάσει τη Λ. Μαραθώνος ήταν τραγικό. Αν αυτό συνέβαινε μια μέρα πριν, την Κυριακή, τα θύματα θα ήταν χιλιάδες».
«Κλειδί» η πρόληψη. Η άποψη που εκφράζει εδώ και χρόνια είναι ότι όλοι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις σαν αυτήν όσο καλύτερα μπορούμε. Πιστεύει ότι στην Ελλάδα που τον χειμώνα μάς πνίγει και το καλοκαίρι μάς καίει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να σωθούμε μόνοι μας. Είναι μια ακραία άποψη αλλά εκφράζει το κοινό αίσθημα πλέον. Η απόλυτη απαξίωση αποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση των κρίσεων στα μάτια των πολιτών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να εκπαιδευτούν στο να σώζονται μόνοι τους.
Ο Ηλίας Αννινος είναι τελικά ένας πολύ απογοητευμένος άνθρωπος.
