Είναι βουλευτής Ηλείας, μιας εκλογικής περιφέρειας που πριν από ένδεκα χρόνια έζησε κάτι αντίστοιχο με αυτό που βίωσαν όσοι μένουν στο Μάτι. Για τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Τζαβάρα όμως η κυριότερη ομοιότητα ανάμεσα στις φονικές πυρκαγιές του 2007 και σε αυτές της εβδομάδας που πέρασε είναι πως «τα ίδια λάθη, οι ίδιες παραλείψεις και η ίδια επιπολαιότητα προκαλούν τα ίδια αποκαρδιωτικά αποτελέσματα». Αν κάτι λοιπόν θα έπρεπε να έχει μάθει ο κρατικός μηχανισμός είναι στην ανάλυσή του το εξής απλό: «Τα σχέδια Πολιτικής Προστασίας σε περίπτωση φυσικών καταστροφών από δασικές πυρκαγιές δεν πρέπει να μένουν παραπεταμένα στα γραφεία των αρμοδίων, αλλά πρέπει να εφαρμόζονται απαρεγκλίτως».
Βλέπετε ομοιότητες στα τραγικά γεγονότα των ημερών στην Αττική με εκείνα στην Ηλεία το 2007; Δυστυχώς αποτελεί οδυνηρή διαπίστωση το γεγονός ότι η τραγωδία που ζήσαμε στην Ηλεία από τις φονικές δασικές πυρκαγιές του Αυγούστου του 2007 επαναλήφθηκε με τον πιο απρόσμενο, σκληρό και τραγικό τρόπο στις πρόσφατες πυρκαγιές που έπληξαν την Ανατολική Αττική. Πράγματι οι πυρκαγιές αυτές είχαν κοινά χαρακτηριστικά πρωτοφανούς έντασης, που σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες, τη μεγάλη ξηρασία του περιβάλλοντος και την πρωτοφανή ταχύτητα των ανέμων προκάλεσαν σημαντικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, σε περιουσίες και υποδομές αλλά και δυσεπούλωτες πληγές στο φυσικό περιβάλλον. Η ομοιότητα όμως ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις φυσικών καταστροφών φαίνεται να είναι παράλογη και αναμφίβολα προκαλεί απογοήτευση σε όσους επιμένουν να πιστεύουν ότι τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στα ίδια τα κράτη. Γιατί, παρότι στη διάρκεια των 11 ετών έχει κυλήσει πολύ νερό στην κοίτη του Αλφειού και λογικά θα έπρεπε να έχουμε γίνει πιο σοφοί και πιο αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών και στην προστασία των πολιτών, εξαιτίας της προόδου που έχει σημειωθεί διεθνώς στους τομείς αυτούς (προηγμένα μοντέλα πρόβλεψης, προσομοίωσης, τεχνικά μέσα και νέοι τρόποι οργάνωσης), εντούτοις στη χώρα μας εξακολουθούν διαχρονικά τα ίδια λάθη, οι ίδιες παραλείψεις και η ίδια επιπολαιότητα να προκαλούν τα ίδια αποκαρδιωτικά αποτελέσματα.
Πολιτικά μιλώντας, τι θα έπρεπε να έχει μάθει ο κρατικός μηχανισμός από την εμπειρία των φονικών πυρκαγιών του 2007;
Οι κρατικές Αρχές όφειλαν να έχουν μάθει από τις φονικές πυρκαγιές του 2007 ότι τα σχέδια πολιτικής προστασίας σε περίπτωση φυσικών καταστροφών από δασικές πυρκαγιές δεν πρέπει να μένουν παραπεταμένα στα γραφεία των αρμοδίων, αλλά πρέπει να εφαρμόζονται απαρεγκλίτως, όπως ακριβώς ορίζουν και προβλέπουν οι σχετικές αποφάσεις. Στην περίπτωση των πρόσφατων φονικών πυρκαγιών έπρεπε τόσο οι συναρμόδιοι υπουργοί όσο ο περιφερειάρχης και οι δήμαρχοι σε απόλυτο μεταξύ τους συντονισμό να εφαρμόσουν ευλαβικά τους κανόνες και τις οδηγίες που περιέχονται στο με αριθμό 3752/25.5.2018 Σχέδιο Δράσεων Πολιτικής Προστασίας για την αντιμετώπιση κινδύνων λόγω δασικών πυρκαγιών της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του Ν. 3013/2002. Αν είχαν ενεργήσει κατ’ αυτό τον τρόπο, από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι η εν εξελίξει δασική πυρκαγιά ήταν πρακτικά αδύνατο να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με τα διαθέσιμα μέσα πυρόσβεσης, όφειλαν αμέσως να πάρουν την απόφαση οργανωμένης – προληπτικής απομάκρυνσης κατοίκων από τις περιοχές όπου υπήρχε κίνδυνος να εξαπλωθεί η φωτιά. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και γι’ αυτό θρηνούμε εκατόμβες αδικοχαμένων αθώων θυμάτων και αγνοουμένων συμπολιτών μας.
Ο Αλέξης Τσίπρας αρχικά μίλησε για «ασύμμετρο φαινόμενο» κι ο Νίκος Τόσκας υπονόησε εμπρησμό. Μήπως, τελικά, ο πολιτικός κόσμος ρέπει στη συνωμοσιολογία προκειμένου να αποφεύγει έτσι τις ολιγωρίες του; Η κατανόηση του όρου «ασύμμετρο φαινόμενο» είναι προβληματική, αφού ως γνωστόν η συμμετρία αναφέρεται σε δύο όρους. Ετσι με βάση την ομοιότητα των δύο περιπτώσεων, εύστοχος ήταν ο όρος «ασύμμετρη απειλή», που χρησιμοποιήθηκε το 2007 από την κυβέρνηση Καραμανλή για να προσδιορίσει την πρωτοφανή δυσαναλογία που συνέδεε την αιτία με το αποτέλεσμα της πυρκαγιάς. Τότε όμως ο κ. Τσίπρας τη λοιδορούσε και την κατήγγελλε για ασύμμετρη γελοιότητα. Η τάση του πολιτικού προσωπικού στη χώρα μας είναι να κρατάει σε απόσταση τον λαό από την αλήθεια, χρησιμοποιώντας τις λεγόμενες πολιτικές «αφηγήσεις», που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο από την επικάλυψη της αληθινής πραγματικότητας με ευλογοφανή και ελκυστικά ψευδή. Σε αυτά βέβαια παραδοσιακά διαπρέπει η Αριστερά, για την οποία ισχύει το δόγμα «για όλα φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς».
Βλέποντας όσα συνέβησαν τότε στη γενέτειρά σας, από την ασφάλεια της χρονικής απόστασης, τι έκανε λάθος η κυβέρνηση Καραμανλή; Αυτό που τελικά θα κρίνει αν οι χειρισμοί της κυβέρνησης Καραμανλή στις πυρκαγιές του 2007 ήταν ορθοί ή εσφαλμένοι δεν είναι τόσο η χρονική απόσταση από το συμβάν όσο η σύγκρισή τους με τους αντίστοιχους χειρισμούς Τσίπρα στις πρόσφατες πυρκαγιές της Ανατολικής Αττικής και μάλιστα ως προς τις εξής δύο χαρακτηριστικές σκηνές: το βράδυ της 24ης Αυγούστου 2007, που ξέσπασαν οι πυρκαγιές στην Ηλεία, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σπεύδει στον τόπο της καταστροφής και διασχίζοντας με το αυτοκίνητό του το φλεγόμενο ακόμη δάσος του Καϊάφα φτάνει στο δημαρχείο της Ζαχάρως για να προεδρεύσει στο διυπουργικό συντονιστικό όργανο αντιμετώπισης του φαινομένου των καταστροφών.
Αντίστοιχα, το βράδυ της 23ης Ιουλίου 2018 στις 11.30 μ.μ. ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ενώ δεκάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και άλλοι τόσοι αγνοούνται, εμφανίζεται σε μια σύσκεψη στο Χαλάνδρι στο Συντονιστικό του Πυροσβεστικού Σώματος, συνοδευόμενος από τέσσερις υπουργούς και την περιφερειάρχη Αττικής και προσποιούμενος ότι αγνοεί την τραγική κατάληξη της πυρκαγιάς που ήδη έχει συντελεστεί φωτογραφίζεται, ζητώντας να ενημερωθεί για την ώρα που θα ξεκινήσει η εναέρια προσπάθεια κατάσβεσης της πυρκαγιάς. Δεν χρειάζονται άλλα λόγια για να κριθεί ποιος είναι αυτός που «αληθεύει» και ποιος αυτός που «λαθεύει».
