Στη Νότια Γαλλία υπάρχει μια παράδοση. Κάθε καλοκαίρι, οι πυροσβέστες οργανώνουν άσκηση εκκένωσης σε όλα τα χωριά. Κάθε οικογένεια υποχρεούται να συμμετάσχει, ακόμα και αυτές με μωρά ή, για την ακρίβεια, κυρίως αυτές με μωρά. Η κάθε περιφέρεια που το οργανώνει επιβάλλει, επίσης, το κλάδεμα των δέντρων σε κάθε δασική έκταση. Βέβαια με τις περικοπές –και στη Γαλλία –ο καθαρισμός, σε κάποια χωριά, γίνεται πλέον σε εθελοντική βάση. Αλλά γίνεται.
Κι όμως, ακόμα και έπειτα από αυτές τις πρωτοβουλίες δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τις μεγάλες πυρκαγιές του 2016 και του 2017, οι οποίες έκαψαν μερικά από τα πιο όμορφα δάση της Ευρώπης, ενώ ένας πυροσβέστης έχασε τη ζωή του. Αλλά –προσοχή –ένας! Αυτή την τραγωδία που ζούμε εμείς σήμερα δεν την έχει ζήσει καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Και ας μην τολμήσει κανείς να κάνει σύγκριση με την Πορτογαλία, γιατί στην Ελλάδα κάηκε ο αστικός ιστός της πρωτεύουσας κι όχι ένα βουνό ή μια πλαγιά ή ένα δάσος.
Κι επιτέλους, φτάνει. Δεν μπορεί η κυβέρνηση –καμία κυβέρνηση –να επιμένει ακόμα και τώρα, στη μέση ενός εθνικού πένθους, ότι τη Δευτέρα το βράδυ όλα πήγαν καλά και δεν υπήρχαν προβλήματα συντονισμού, αλλά «έφταιγε ο ένας, ο άλλος και ο παράλλος». Ούτε είναι δυνατόν να πιστεύει ότι με μια ανακοίνωση γεμάτη από παροχές, μπόνους και διορισμούς θα διορθώσει τα πράγματα, θα απαλύνει τον πόνο της απώλειας ζωών και θα μας κάνει όλους να ξεχάσουμε την ευθύνη των υπευθύνων και να χειροκροτούμε στην Πλατεία Συντάγματος. Κι ας καταλάβουν, επιτέλους, ότι ευθύνες υπάρχουν, πολύ βαριές, κι ας σταματήσουν να κάνουν αυτό που καλύτερα απ’ όλους ξέρουν, να στρουθοκαμηλίζουν.
Εχουν αποστασιοποιηθεί τόσο πολύ από την κοινωνία που ξέχασαν το πιο απλό και μαζί το πιο βασικό: να ζητήσουν συγγνώμη για τους νεκρούς. Μια απλή συγγνώμη κι ας μη φταίνε εξ ολοκλήρου, αυτό θα το πει η κοινωνία.
Για να ξαναγυρίσουμε στο παράδειγμα της Γαλλίας, εννοείται ότι φυσικές καταστροφές συμβαίνουν παντού και ότι κάθε κυβέρνηση οφείλει να πάρει τα απαραίτητα μέτρα, πριν και μετά, και να είναι παρούσα. Αλλά θα έχει το δικαίωμα «να σηκώνει το δάκτυλο» και να μοιράζει ευθύνες δεξιά και αριστερά, όπως η ελληνική, μόνο όταν έχει κάνει τα πάντα για να αποτρέψει το χειρότερο.
Και κάτι τελευταίο: σε ό,τι αφορά τα της αυθαίρετης δόμησης. Πλέον, η παρούσα κυβέρνηση μετρά τρία χρόνια. Τι έκανε για να την αποτρέψει και να την πατάξει; Κακοί και διεφθαρμένοι οι προηγούμενοι, αλλά με υπογραφή νυν υπουργού εντάχθηκαν οικοδομικά τετράγωνα στο πολεοδομικό στην περιοχή Κόκκινο Λιμανάκι, που αρχικά είχαν εξαιρεθεί. Κι εκεί για όσους το «ξέχασαν» από την κυβέρνηση, τη Δευτέρα το βράδυ εξελίχθηκε μια εθνική τραγωδία.
