Τα συλλυπητήριά μου, και εύχομαι να βρουν πολύ κουράγιο και δύναμη, στους συγγενείς των θυμάτων των πυρκαγιών στην Αττική και σε όσους έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους καθώς και περαστικά στους τραυματισμένους.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στο προσωπικό της Πυροσβεστικής, του Λιμενικού, του Στρατού, στους υπαλλήλους των ΟΤΑ, στο προσωπικό των νοσοκομείων και στους εθελοντές, που ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε ηρωισμό και αυταπάρνηση για να βοηθήσουν τους πληγέντες.
Αποτελεί τιμή για τον λαό και τη νεολαία μας το πρωτοφανές σε μέγεθος κύμα αλληλεγγύης που σηκώθηκε σε όλη τη χώρα για τη στήριξη των οικογενειών των θυμάτων και των πληγέντων από την πύρινη λαίλαπα.
Προέχει η ενημέρωση των οικογενειών των αγνοουμένων για την τύχη τους, η άμεση και πλήρης αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης και της ύδρευσης, η εξασφάλιση στέγασης, σίτισης και ένδυσης και η πλήρης υγειονομική περίθαλψη όλων των πυροπλήκτων. Να παρθούν ουσιαστικά μέτρα αποκατάστασης των πληγέντων και όχι μέτρα – ασπιρίνες για επικοινωνιακή χρήση.
Δεν συμφωνώ ότι είναι ώρα για σιωπή για δήθεν σεβασμό στα θύματα. Οσοι από την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα την επικαλούνται το κάνουν για να αποποιηθούν τις ευθύνες τους.
Τώρα είναι η ώρα να καταγραφούν και να καταλογιστούν οι διαχρονικές αλλά και οι σημερινές πολιτικές, αλλά ακόμα και οι ποινικές ευθύνες όσων ευθύνονται γι’ αυτήν την ανθρωπιστική καταστροφή.
Ο σεβασμός στους νεκρούς και στους πληγέντες, η απέραντη θλίψη μας γι’ αυτούς και η οργή μας για ό,τι συνέβη μας υπαγορεύουν να σπάσουμε τη σιωπή και να μιλήσουμε για τους ηθικούς αυτουργούς αυτής της πρωτοφανούς τραγωδίας.
Να μιλήσουμε για τις ευθύνες των μνημονιακών κυβερνήσεων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) και της σημερινής (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), γιατί με τα Μνημόνια έβαλαν τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα κέρδη των τραπεζών πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Με τον περιορισμό του κράτους, με τη διάλυση των δημόσιων μηχανισμών, με το τσεκούρωμα των δημοσίων δαπανών για την πολιτική προστασία και δασοπροστασία, με την απουσία πρόληψης, την έλλειψη προσωπικού και μέσων –κυρίως εναέριων –κατάσβεσης των πυρκαγιών.
Να μιλήσουμε για τις ευθύνες και της σημερινής κυβέρνησης που, παρά τις κούφιες υποσχέσεις του Πρωθυπουργού στα περιφερειακά συνέδρια Δυτικής και Ανατολικής Αττικής, συνέχισε τις ίδιες πολιτικές που μετέτρεψαν την Αττική σε ποντικοπαγίδα για τους κατοίκους της, χωρίς αντιπυρική, αντισεισμική και αντιπλημμυρική προστασία.
Το αποτέλεσμα είναι, όταν έχει ζέστη να καιγόμαστε, όταν έχει βροχή να πνιγόμαστε και, όταν έχει σεισμούς να πλακωνόμαστε από τα σπίτια μας ή από τα κτίρια των επιχειρήσεων στα οποία εργαζόμαστε.
Να μιλήσουμε, για να σπάσουμε την ασπίδα περί ακραίων καιρικών φαινομένων που χρησιμοποιούν οι υπεύθυνοι για να κρυφτούν. Γιατί, βεβαίως, τα καιρικά φαινόμενα μπορεί να είναι ακραία, αλλά γι’ αυτές τις περιπτώσεις χρειάζονται οι πολιτικές πολιτικής προστασίας.
Και επιτέλους, να μιλήσουμε για το ακραίο πολιτικό φαινόμενο το να βιδώνονται κάποιοι στις κυβερνητικές ή αυτοδιοικητικές ή περιφερειακές καρέκλες τους, να μην αναλαμβάνει ούτε ένας από τους υπευθύνους, ούτε καν ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, τις πολιτικές ευθύνες του διά της παραίτησής του.
Ας σπάσουμε, λοιπόν, τη σιωπή και ας μετατρέψουμε τη θλίψη και την οργή μας σε ενωτικούς και επίμονους αγώνες.
Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας, πρώην υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης
Τελευταία Νέα