Ο άφαντος πρωθυπουργός
Δεν είναι όντως η ώρα για την απόδοση των ευθυνών, αλλά να μη νομίζει κανείς στην κυβέρνηση, του Πρωθυπουργού πρωτευόντως, ότι αυτή η ώρα δεν θα έρθει. Θα έρθει και σύντομα, διότι αν νομίζει ότι κρυπτόμενος στο ευάερο και ευήλιο γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου (όποτε τέλος πάντων είναι εξαναγκασμένος να εγκαταλείψει το υπέροχο ησυχαστήριο της οικογένειας Μαρτίνου στο Λαύριο) θα ξεγλιστρήσει από την υποχρέωση να αναλάβει έστω την πολιτική ευθύνη για ό,τι συνέβη τη Δευτέρα στο Μάτι, είναι βαθιά νυχτωμένος –και γελασμένος συνάμα.
Επίσης, καταλαβαίνουμε ότι συντονίζει (υποτίθεται…) το έργο της ανακούφισης των πυροπλήκτων, ότι συσκέπτεται με τους υπουργούς του και πως επικοινωνεί με τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Στο Μάτι δεν θα πάει; Θα το κάνει όπως με τη Μάνδρα; Που πεισματικά αρνήθηκε να επισκεφθεί την περιοχή επειδή φοβόταν τις λαϊκές αντιδράσεις που είχαν ήδη εκδηλωθεί; Εγώ νομίζω ότι οφείλει να επισκεφθεί την περιοχή και να δώσει κουράγιο (λέμε τώρα…) στους κατοίκους που καταστράφηκαν.
Να επαινέσει το πλήθος των εθελοντών που έχει σπεύσει στην περιοχή από την πρώτη στιγμή και βοηθάει με αυταπάρνηση. Να μιλήσει με τους ηρωικούς πυροσβέστες που «λιώνουν» μέρες τώρα στο καθήκον. Με τους αστυνομικούς, με τους άνδρες και τις γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων, που κάνουν ό,τι μπορούν. Αυτή είναι η υποχρέωση κάθε πρωθυπουργού, ο οποίος είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων, και δεν είναι μόνο για τα καλά, αλλά και για τα άσχημα. Δεν θα τον παρασημοφορήσουν εκεί που θα πάει, αλλά θα δείξει ότι υπάρχει. Γιατί μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι άφαντος. Δεν υπάρχει, απλά!..
Το θράσος της εξουσίας
Να επισκεφθεί την περιοχή ως αρωγός, ως συμπαραστάτης, ως άνθρωπος που αισθάνεται τι έχει συμβεί, που νιώθει την ευθύνη της πολιτείας για την καταστροφή και τους δεκάδες που χάθηκαν στη φωτιά. Να ζητήσει μια συγγνώμη. Να την επισκεφθεί ως ο Πρωθυπουργός μιας χώρας που υπέστη μια εθνική τραγωδία. Οχι σαν Καμμένος. Με την αλαζονεία και το νταηλίδικο ύφος του «ξερόλα». Που τολμάει (τολμάει!) να πει στον άλλον που έζησε την καταστροφή και διασώθηκε ότι λέει ψέματα γι’ αυτά που έζησε. Που (δυνητικά μπορεί να) έχασε τους ανθρώπους του, τους φίλους του, τα υπάρχοντά του, τα πάντα. Το αποτρόπαιο ύφος μιας εξουσίας που έχει το θράσος, αντί να αναλάβει τις ευθύνες της, να δίνει συνεντεύξεις και να τα ρίχνει σε αυτούς που κάηκαν. Είχαν χτίσει, δήλωσε ο Καμμένος στο BBC, παράνομα τα σπίτια και πως γι’ αυτό ευθύνονται οι ίδιοι και όσοι τους το επέτρεψαν. Οι προηγούμενοι, όπως πάντα και για τα πάντα.
Στα «καπάκια» να ‘σου και ο Χρήστος Σπίρτζης –αυτός έδωσε κατεπείγουσα εντολή, λέει, να ελεγχθούν οι πολεοδομικές άδειες αν υπάρχουν, για τα κτίρια που είναι χτισμένα 100 μέτρα από την ακτή στο Μάτι. Προφανώς για να ισχυροποιηθεί το (προσεχώς «σοβαρό» κυβερνητικό άλλοθι…) επιχείρημα ότι όλοι αυτοί κάηκαν διότι είχαν χτίσει παράνομα σπίτια, χωρίς να πληρούνται οι πολεοδομικοί όροι. Μάλιστα. Εγώ λέω να τους ζητηθούν ευθύνες εκεί πάνω που έχουν πάει ήδη. Να τους πλακώσετε στα πρόστιμα και τις ποινές, υπουργέ μου, να μάθουν.
Επειδή όμως εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να μετάσχουν στον «διάλογο» με τον υπουργό, μεταφέρω εγώ ένα πιθανό ερώτημά τους: Και γιατί δεν μας ελέγξατε πριν από την πυρκαγιά για να μην καούμε; Γιατί δεν μας επιβάλατε να γκρεμίσουμε μάντρες, να ανοίξουμε προσβάσεις προς τη θάλασσα, να κόψουμε «πρασιές» για να μεγαλώσουν οι δρόμοι, να δημιουργηθούν αντιπυρικές ζώνες, κοινόχρηστοι χώροι κ.λπ., ε;
Ο Καμμένος. Και ο Σπίρτζης. Αυτό είναι το πρόσωπο της σημερινής εξουσίας. Το αποτρόπαιο πρόσωπο μιας εξουσίας επονείδιστης και αποκρουστικής…
Πρόκληση οι αυξήσεις στις ΔΕΚΟ
Το άλλο πρόσωπο της ίδιας εξουσίας εμφανίστηκε στη Βουλή. Την ώρα που η χώρα έχει κηρυχθεί σε κατάσταση εθνικού πένθους, την ίδια αυτή ώρα, στη Βουλή, η κυβέρνηση αισθάνεται την ανάγκη να ρουσφετολογήσει αδιανόητα, υπέρ ορισμένων δικών της ανθρώπων, που διοικούν ΔΕΚΟ και που προφανώς έχουν παράπονα ότι παίρνουν λίγα –δεν τους αρκούν. Λες και τους τοποθέτησαν με το ζόρι στις θέσεις αυτές, και άρα πρέπει να αποζημιωθούν κατάλληλα για το τρομερά βαρύ έργο που τους έχει ανατεθεί διά της βίας. Και τους αυξάνουν τους μισθούς κατά 60%, για να μπορούν να αισθάνονται happy, ικανοποιημένοι.
Το αίσχος δεν ολοκληρώθηκε, καθώς σύσσωμη η αντιπολίτευση εξανάγκασε μια κακομοίρα υφυπουργό Οικονομικών ονόματι Παπανάτσιου, που πήγε να την υποστηρίξει ενώπιον του Κοινοβουλίου, να την αποσύρει. Αλλά το όνειδος αυτής της εξουσίας παραμένει. Και φωνάζει. Ζητάει απαντήσεις. Γιατί την ντροπολογία δεν την έφερε μόνη της η Παπανάτσιου. Δεν ξύπνησε ένα πρωί και είπε, λίγα αμείβονται οι διοικητές των ΔΕΚΟ, ας τους κάνω μια αυξησούλα γιατί είμαι large, το ξέρουν όλοι στον Βόλο, την πατρίδα μου.
Εντεκα (11!) υπουργοί την προσυπέγραφαν. Υπουργοί. Οι οποίοι αντί μιας συγγνώμης για την καταστροφή, κοιτάζουν πώς θα βολέψουν τα δικά τους παιδιά.
Δεν έχω λόγια, αληθινά…
(Εντάξει για την καταστροφή και την εκατόμβη των νεκρών δεν παραιτείται κανείς, για αυτή τη βαρύτατη πρόκληση στο λαϊκό αίσθημα που συνιστά η τροπολογία θα παραιτηθεί κανείς;)
Ο ΕΦΚΑ και η Τράπεζα Αττικής
Στο μεταξύ το κράτος λειτουργεί, και λειτουργεί κατά τρόπο ο οποίος σου δημιουργεί την αίσθηση ότι δεν είναι ακριβώς αυτός ο τρόπος λειτουργίας ενός κυρίαρχου κράτους. Παράδειγμα χθεσινό, από αυτά που προκαλούν πολλές απορίες: ο ΕΦΚΑ, αυτός ο οργανισμός – δυνάστης για κάθε επαγγελματία, είχε χθες Διοικητικό Συμβούλιο. Μεταξύ των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης και εκείνο της διαχείρισης του ποσοστού που κατέχει ο ΕΦΚΑ στην Τράπεζα Αττικής. Τι ήρθε προς ψήφιση από τα μέλη του ΔΣ; Εγκριση τροπολογίας που πέρασε (όπως πάντα στα κρυφά…) η κυβέρνηση, στις 14 Ιουνίου, προ 40ημέρου δηλαδή, ότι ο ΕΦΚΑ, ο οποίος κατέχει το 46% των μετοχών της πολύπαθης αυτής τράπεζας, δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου στις Γενικές Συνελεύσεις της αντίστοιχο του μεριδίου των μετοχών που κατέχει, αλλά μικρότερο. Δηλαδή «Πόσο;» ρώτησαν μερικά περίεργα μέλη του ΔΣ.
–33% απάντησε η διοίκηση του ΕΦΚΑ.
–Και για το υπόλοιπο 13% του μεριδίου που κατέχουμε, ποιος θα ψηφίζει;
–Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ήταν η απάντηση.
Οι «περίεργοι» αναρωτήθηκαν ποια η σκοπιμότητα αυτού του πετσοκόμματος, αλλά απάντηση δεν έλαβαν. Υπάρχει κάποιος από το υπουργείο Οικονομικών που περνάει στη «ζούλα» τέτοιες ρυθμίσεις να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει επί του προκειμένου; Ή θα μείνουμε με την απορία. Κι εμείς και οι άλλοι. Ενημερωτικά θα αναφέρω ότι το ΔΣ του ΕΦΚΑ ενέκρινε την αλλαγή με οριακή πλειοψηφία 5-4…
Απώλεια
Εφυγε και ο Γιώργος Κατσιμπάρδης, ένας παθιασμένος με τον αθλητισμό, άνθρωπος της πολιτικής, και ενώνω κι εγώ την θλίψη μου με τους δικούς του, διότι τον γνώριζα καλά, και ήξερα ότι ο αθλητισμός και δη ο κλασικός αθλητισμός ήταν η ζωή του όλη. Πρωταθλητής στίβου και ο ίδιος, ο Κατσιμπάρδης, εκ Βοιωτίας ορμώμενος, ήταν από εκείνες τις μορφές της πολιτικής που παθιάζονται με αυτήν και δεν αφήνουν σκιές στο πέρασμά τους. Είκοσι τρία χρόνια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, από το 1977 ώς το 2000, ο Κατσιμπάρδης διετέλεσε για χρόνια πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ αλλά και υφυπουργός. Εμείς οι φίλοι του θα τον θυμόμαστε για το λαμπρό του χαμόγελο και για την αγωνιστικότητά του…