Επισήμανα πρόσφατα ότι έχουμε φτάσει στο ναδίρ της θεσμικής και αξιακής έκπτωσης, επειδή «κανείς πολίτης αυτής της χώρας δεν μπορεί να φανταστεί ένα οποιοδήποτε ζήτημα (πρόβλημα, σκάνδαλο, αστοχία) που θα υποχρέωνε τη (σημερινή) κυβέρνηση ή έναν υπουργό να παραιτηθεί». Οι περσινές καταστροφικές δασικές πυρκαγιές στην Πορτογαλία, που προκάλεσαν τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων, οδήγησαν την υπουργό Εσωτερικών σε παραίτηση. Εύχομαι να διαψευστώ και να συμβεί κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα, ως συνέπεια της φονικής φυσικής καταστροφής που έπληξε περιοχές της Αττικής.
Η κλιματική αλλαγή και οι ισχυροί άνεμοι που επέτρεψαν στη φωτιά να εξαπλωθεί ταχύτατα σε μικρό χρονικό διάστημα και να μαίνεται ανεξέλεγκτη για πολλές ώρες αποτελούν τα φυσικά αίτια της καταστροφής. Ολοι οι άλλοι παράγοντες είναι ανθρώπινοι: η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. η αυθαίρετη και άναρχη δόμηση και μάλιστα μέσα σε πευκοδάση, που αποτελούν ιδανική καύσιμη ύλη. η ανοχή και εν τέλει η νομιμοποίηση αυτού του φαινομένου από την πολιτεία.
Ο ανθρώπινος παράγοντας ανάγεται σε τελευταία ανάλυση στον εξής ένα, δηλαδή στην αναξιοκρατία. Ο κρατικός μηχανισμός στελεχωνόταν ανέκαθεν από αποτυχόντες πολιτευτές και «δικά μας παιδιά». Η επιλογή υπηρεσιακών στελεχών και δημόσιων λειτουργών γινόταν και γίνεται με πρώτο κριτήριο τη φιλική τους στάση προς την εκάστοτε κυβέρνηση. Γιατί περιμένετε οι ανεπαρκείς, οι αδιάφοροι και οι ευθυνόφοβοι να επιδείξουν τη στιγμή της κρίσης αρετές που δεν διαθέτουν;
Η σημερινή κυβέρνηση είναι χειρότερη από τις προηγούμενες όχι μόνο διότι τα νοσηρά φαινόμενα έχουν επιδεινωθεί στις μέρες της, αλλά κυρίως γιατί εξελέγη σε μια χρονική στιγμή που τα πολιτικά κόμματα του αστικού χώρου έδειχναν ότι είχαν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Αν όμως η επόμενη κυβέρνηση δεν κάνει δραματική στροφή υπέρ της αξιοκρατίας σε όλους τους τομείς και υπέρ της ριζικής μεταρρύθμισης της Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να αποκτήσει οργάνωση, επάρκεια και αποτελεσματικότητα, φοβάμαι ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Περισσότερο από νέες και μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές πρέπει να μας ανησυχεί πού θα στραφεί μελλοντικά η ψήφος των πολιτών, ποιους «σωτήρες» θα αναζητήσουν, ώστε να αποποιηθούν και τις δικές τους, μεγάλες ευθύνες.
