Εζησε μόλις 13 χρόνια, όμως θα μείνει στη συλλογική μνήμη ως σύμβολο της μάχης για ζωή. Η Εβίτα Φύτρου, το έφηβο κοριτσάκι που σκοτώθηκε στο Μάτι πέφτοντας από τα βράχια ενώ προσπαθούσε να σωθεί από τις φλόγες, συμπυκνώνει την ανθρώπινη τραγωδία που εκτυλίχθηκε ανάμεσα σε στάχτες και καπνούς την κολασμένη νύχτα της περασμένης Δευτέρας.

Ηταν ένα δυναμικό παιδί, όπως αποκαλύπτουν όσοι τη γνώρισαν, που πάλεψε μέχρι τέλους για να ζήσει. Σύμφωνα με τα σενάρια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Εβίτα έτρεχε μαζί με μια ομάδα ανθρώπων αναζητώντας διαφυγή προς τη θάλασσα, ενώ ο πανικός είχε σκεπάσει το Μάτι. Μαζί της βρίσκονταν επίσης ο 54χρονος πατέρας της Γρηγόρης και ο 11χρονος αδελφός της Ανδρέας. Ενώ η φωτιά κυνηγά το πλήθος, πυρωμένα κουκουνάρια και άλλα φλεγόμενα αντικείμενα εκσφενδονίζονται καίγοντας τον κόσμο που τρέχει. Τα μαλλιά τους αρπάζουν φωτιά, τα ρούχα τους καίγονται. Ανασαίνουν μετά βίας, κάποιοι ουρλιάζουν και, το κυριότερο, δεν βλέπουν πού πάνε. Θεωρώντας ότι θα βρουν διέξοδο στη θάλασσα καταφέρνουν να φτάσουν στο μοιραίο οικόπεδο της Αργυράς Ακτής. Η Εβίτα προπορεύεται –είναι ένα δυνατό και γυμνασμένο παιδί που παρά τον γενικό τρόμο δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια. Φλεγόμενη, κάνει άλμα από τον βράχο για να πέσει στη θάλασσα. Δεν βλέπει, ο υπολογισμός είναι κακός. Το παιδί τσακίζεται στον γκρεμό. Οι αυτόπτες μάρτυρες θα ακούσουν την τελευταία του κραυγή. Και οι υπόλοιποι 26 χάνοντας τη μάχη είτε γιατί η φωτιά τούς πρόλαβε είτε γιατί συνειδητοποιούν το αδιέξοδο, επιχειρούν απεγνωσμένα να προστατεύσουν τα παιδιά που έχουν μαζί τους: αγκαλιάζονται και τελικά πεθαίνουν. «Ακουσα το παιδί να βγάζει κραυγή και το είδα να πέφτει στον γκρεμό. Την ώρα που έπεφτε καιγόταν. Το κορίτσι κατέληξε μόνο του εκεί, ενώ τα πόδια του ήταν καμένα» διηγούνταν αργότερα άνθρωποι που βρίσκονταν μέσα στη θάλασσα.

«Προσπαθώ να μοιάσω στην κορούλα μου, που ήταν πάντα μαχήτρια και κατάφερνε να το αποδεικνύει με κάθε τρόπο» έγραψε σε μια συγκλονιστική επιστολή η μητέρα της Εβίτας, Βαρβάρα, δύο ημέρες μετά την ασύλληπτη φρίκη. Δέκα μέρες πριν η ίδια είχε βιώσει την απώλεια της μητέρας της. «Ακούω στα αφτιά μου τη γλυκά τρεμάμενη φωνούλα του Ανδρέα: “Φοβάμαι μανούλα, ανησυχώ πολύ, θα φανώ δυνατός, αλλά εσύ μην έρθεις μαμά” (…). Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα…» ανέφερε.

Το Μάτι, αγαπημένος προορισμός ανέμελων διακοπών της οικογένειας Φύτρου, έγινε ο τόπος του μαρτυρίου της. Τραγική ειρωνεία ότι το σπίτι στο οποίο διέμεναν έμεινε άθικτο από τη φωτιά. Μαζί με τον Γρηγόρη Φύτρο και τα παιδιά παραθέριζαν στην περιοχή και συγγενείς τους. Ανάμεσά τους η ξαδέλφη του, το εγγόνι της οποίας ήταν το έξι μηνών βρέφος που έχασε τη ζωή του λόγω της πυρκαγιάς. Τουλάχιστον άλλα τρία μέλη της οικογένειας αγνοούνται.

Οι συμμαθητές και οι καθηγητές της Εβίτας στο Αρσάκειο Σχολείο της Εκάλης ήταν συγκλονισμένοι από το πρωί της Τρίτης, όταν άρχισε να γίνεται γνωστό από στόμα σε στόμα το δραματικό περιστατικό. Ολοι μιλούσαν για ένα γλυκό και ευγενικό παιδί που λάτρευε τον αθλητισμό και τον είχε κάνει τρόπο ζωής. «Η Εβίτα ήταν συμμαθήτρια του γιου μου σε όλο το Δημοτικό. Κορίτσι σπάνιο, πρωταθλήτρια, πάντα με χαμόγελο! Ιδιαίτερο πλάσμα» έγραψε η γυμνάστρια Σοφία Παθέκα. Η 13χρονη Εβίτα είχε κατακτήσει αρκετά χρυσά μετάλλια στην ποδηλασία και σπουδαίες διακρίσεις. Ανήκε στην ομάδα της ΑΕΚ ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα αγωνιζόταν με τον Κρόνο Νικαίας.

Την αγάπη για τον αθλητισμό την είχε μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά ο πατέρας τους Γρηγόρης, ο οποίος ήταν επίσης φανατικός ποδηλάτης και κολυμβητής. Μία από τις τελευταίες τους επιθυμίες ήταν να ξεκινήσουν προπονήσεις για τρίαθλο, με κολύμβηση, ποδηλασία και τρέξιμο, ώστε να στοχεύσουν ακόμη ψηλότερα. Ολοι οι προπονητές έλεγαν, άλλωστε, ότι η Εβίτα είχε προοπτικές για μια λαμπρή πορεία στον αθλητισμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι την επόμενη μέρα αθλητικοί σύλλογοι και φίλοι την αποχαιρέτησαν με αναρτήσεις τους στα social media. Ο αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας της ΑΕΚ Αντρέ Σιμόες έγραψε «Αντίο κοριτσάρα μας. Tragic moments» ενώ ο σύλλογος απέστειλε τα συλλυπητήριά του: «Σύσσωμη η μεγάλη οικογένεια της ΑΕΚ θρηνεί τον χαμό του Πατέρα, της Κόρης, του Γυιού. Θρηνούμε τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ».

«Μια ασύλληπτη τραγωδία» δήλωσε την επόμενη μέρα της καταστροφής ο πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης, όταν συνειδητοποίησε ότι η Εβίτα και ο Ανδρέας έχασαν τη ζωή τους με αυτόν τον φρικιαστικό τρόπο. «Ολοι τους –πατέρας και παιδιά –αθλητές της ποδηλασίας, άριστοι μαθητές του Αρσακείου Εκάλης (στην Ανοιξη) τα δύο παιδιά, πολύ καλά και ιδιαιτέρως αγαπητά, που ξεχώριζαν στο Σχολείο τους. Το ίδιο καλός και αγαπητός και ο τραγικός πατέρας τους.

Η Αρσακειακή Κοινότητα (δάσκαλοι, συμμαθητές και μαθητές, γονείς, διοίκηση, απόφοιτοι) θρηνεί τον χαμό μιας (σχεδόν) ολόκληρης οικογένειας των αγαπημένων παιδιών – μαθητών μας που δεν τους άξιζε ένας τόσο άδικος και απάνθρωπος θάνατος» ανέφερε σε ανακοίνωσή του. Ενώ μια καθηγήτρια της Εβίτας την αποχαιρέτησε με στίχους του Ρίτσου: «Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους. Tριγυρίζουν εκεί. Mπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους, την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει, σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί. Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα, σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή καταμεσής καλοκαιριού στα ερημικά χωράφια. Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά…».

Τελευταία Νέα