Με ασύλληπτη ταχύτητα, η τραγωδία εξελίχθηκε σε φιάσκο. Χωρίς υποσημειώσεις κι ελαφρυντικά.

Είναι το φιάσκο μιας ολόκληρης διακυβέρνησης.

Στη δύσκολη στιγμή έδειξε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της. Ανικανότητα, ασχετοσύνη, αναισθησία, ασυνειδησία. Με τραγικές συνέπειες κι ανυπολόγιστο κόστος.

Είναι προφανώς το φιάσκο ενός συγκεκριμένου πολιτικού προσωπικού.

Ούτε ένας δεν παραδέχτηκε λάθος ή ολιγωρία. Ούτε ένας δεν πέταξε μια παραίτηση στο τραπέζι.

Και για να μην ακούω ανοησίες: η υποβολή παραίτησης είναι μονομερής δικαιοπραξία. Θέμα συνείδησης.

Ή παραιτείσαι λοιπόν και φεύγεις. Ή δεν παραιτείσαι. Η παραίτηση δεν υπόκειται στην έγκριση και την αποδοχή κανενός.

«Μοιραίοι κι άβουλοι» όμως, αποδείχτηκαν κυρίως δειλοί.

Είναι αναντίρρητα το προσωπικό φιάσκο ενός Πρωθυπουργού.

Πάνω σε πτώματα κι αποκαΐδια ξεδίπλωσε όλη την ανεπάρκειά του.

Εσπευσε καταϊδρωμένος να υποβάλει γυμνασιακού τύπου απορίες σε μια ξεκούδουνη τηλεοπτική παράσταση σύσκεψης. Κοινώς ούτε ήξερε τι συμβαίνει, ούτε καταλάβαινε τι του έλεγαν, ούτε είχε συναίσθηση της καταστροφής.

Την επομένη δεν διαπίστωσε λάθη, δεν επιμέρισε ευθύνες. Κήρυξε ένα δακρύβρεχτο εθνικό πένθος κι εξαφανίστηκε. Δεν πήγε καν στον χώρο της τραγωδίας.

Επανεμφανίστηκε τέσσερις μέρες αργότερα –σε τηλεοπτική παράσταση του Υπουργικού Συμβουλίου αυτή τη φορά.

Να δηλώσει ότι «αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη»… ποιου πράγματος; Πώς το λένε; Και πώς την αναλαμβάνει; Με πιστωτική και άτοκες δόσεις;

Διότι κάθε ευθύνη φέρει συνέπειες κι η πολιτική ευθύνη έχει πολιτικές συνέπειες. Μόνο στο πλακωτό μπορεί να φταίει το ζάρι.

Δυστυχώς όταν η χώρα μετράει νεκρούς, αποδεικνύεται με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι το παπατζιλίκι δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική.

Ούτε οι δορυφόροι του Παππά, ούτε οι Τούρκοι κατάσκοποι, ούτε ο Σκάι, ούτε οι εσκιμώοι εμπρηστές και τα παραμύθια ενός απελπισμένου δημοσιογραφικού παρακράτους αποτελούν πια αντιπερισπασμό. Αν υπάρχουν, ας τους βρουν. Κι αν τους βρουν, ας τους πιάσουν. Δουλειά τους.

Σε κατάσταση εθνικής κρίσης όμως τελειώνουν τα ψέματα. Βγαίνουν στο γήπεδο τα μεγάλα παιδιά. Ολες οι πολιτικές ανεπάρκειες, όλες οι ελλείψεις συγκρότησης, όλες οι αδυναμίες χαρακτήρα ξεπηδούν στο προσκήνιο και γράφουν στο κοντέρ.

Το προσωπικό φιάσκο του Πρωθυπουργού είναι τόσο βαρύ που ο Μητσοτάκης δεν έκρινε καν σκόπιμο να σταθεί απέναντί του. Τον άφησε ολομόναχο με την καταστροφή, να την καταπιεί μέχρι την τελευταία σταγόνα.

Ούτως ή άλλως, το σενάριο μιας συντεταγμένης απόδρασης της κυβέρνησης τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο κάηκε στο Μάτι.

Εφεξής η χώρα διοικείται από μια κυβέρνηση νεκροφόρα.

Θα μείνουν όσο αντέξουν να την οδηγούν. Και θα φύγουν επειδή δεν αντέχουν πια να την κουβαλάνε.

Τελευταία Νέα