Οι σύνοδοι κορυφής είναι ξανά στη μόδα κυρίως επειδή αποτελούν την αγαπημένη προσέγγιση του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ όσον αφορά τη διπλωματία. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε το γιατί. Ο Τραμπ πιστεύει ότι η διπλωματία έχει να κάνει με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Πιστεύει ακράδαντα πως οι σχέσεις ανάμεσα στους ηγέτες μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τις σχέσεις ανάμεσα στις χώρες τους, υπερβαίνοντας ακόμα και τις έντονες πολιτικές διαφορές.
Ο Τραμπ προτιμάει τις συνόδους κορυφής για πολλούς λόγους. Είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να ελέγξει την κατάσταση ή ακόμα και να πετύχει τους στόχους του μέσα από τις συνόδους. Ο πρόεδρος είναι και ιδιοκτήτης μεσιτικής εταιρείας και από ό,τι φαίνεται κατάφερνε αυτό που ήθελε μέσα από συναντήσεις με τους εταίρους ή τους αντίπαλους του. Ο Τραμπ έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι σύνοδοι κορυφής. Συνήθως οι σύνοδοι κορυφής προγραμματίζονται έπειτα από μήνες, ακόμα και χρόνια, προετοιμασίας και επομένως τείνουν να βασίζονται σε ένα προμελετημένο σενάριο. Οι συμφωνίες έχουν ήδη συζητηθεί και πηγαίνουν έτοιμες για υπογραφή. Απλώς επισημοποιείται αυτό που έχει ήδη συμφωνηθεί.
Ωστόσο οι συναντήσεις του Τραμπ με τους Κιμ Γιονγκ Ουν και Πούτιν έλαβαν χώρα χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Ο Τραμπ προτιμάει τις συνεδριάσεις που ρέουν ελεύθερα και όπου το αποτέλεσμα είναι ασαφές ή ανύπαρκτο. Αυτή η προσέγγιση είναι επικίνδυνη. Η σύνοδος μπορεί να καταλήξει σε αλληλοκατηγορίες και στη μη επίτευξη συμφωνίας. Ετσι καταλήγουν συνήθως οι συναντήσεις του Τραμπ με τους ευρωπαίους ηγέτες. Επιπλέον σύνοδοι που τελειώνουν χωρίς μια λεπτομερή γραπτή συμφωνία μπορεί να φαίνονται επιτυχείς στην αρχή αλλά δεν είναι· παρά τη δέσμευσή της η Βόρεια Κορέα ακόμη δεν έχει ξεκινήσει την αποπυρηνικοποίηση.
Ενα ακόμα ρίσκο είναι ότι οι σύνοδοι που καταλήγουν με την επίτευξη μιας ασαφούς συμφωνίας ή χωρίς την επίτευξη συμφωνίας δημιουργούν καχυποψία ανάμεσα στους συμμάχους. Οι παραπάνω κίνδυνοι εντείνονται λόγω της προτίμησης του Τραμπ για κατ’ ιδίαν συναντήσεις χωρίς την παρουσία γραμματέων. Είναι επικίνδυνο να προσδοκούμε πολλά από τις συνόδους όταν δεν έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία ή όταν δεν καταλήγουν πουθενά.
