«Ο Τόσκας να ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο και από τους πυροσβέστες»

Ο υπουργός κ. Τόσκας πρέπει να ζητήσει συγγνώμη. Πρώτα από τον ελληνικό λαό και σε δεύτερο χρόνο από τους πυροσβέστες, οι οποίοι πέφτουν με αυτοθυσία στη μάχη με τις φλόγες διακινδυνεύοντας τη ζωή τους επειδή δεν διαθέτουν τα απαραίτητα τεχνικά μέσα ακόμα και τον κατάλληλο ατομικό εξοπλισμό.

Θα δεχθώ το γεγονός ότι η φωτιά στα Γεράνεια Ορη και στην Καλλιτεχνούπολη ήταν όντως μια πολύ δύσκολη φωτιά με επικίνδυνες ιδιαιτερότητες όπως είναι οι ακραίες κλιματολογικές συνθήκες. Θα έπρεπε, όμως, οι κυβερνητικοί παράγοντες μετά από αυτήν την τραγωδία να βγουν με χαμηλά το κεφάλι και να πουν ευθέως ότι προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε. Αλλά το να βγαίνουν και να λένε ότι δεν έγιναν λάθη, ότι δεν υπάρχουν ευθύνες και να προσπαθούν να καλυφθούν είναι προκλητικό όχι μόνο για τον ελληνικό λαό αλλά και για μας τους πυροσβέστες. Εγώ σαν εκπρόσωπος των εργαζομένων είμαι υποχρεωμένος να καταγγέλλω ότι στρεβλό αντιλαμβάνομαι στην υπηρεσία.

Οι Πυροσβέστες ριχνόμαστε στη μάχη, ακάλυπτοι, απροστάτευτοι, με τρομερές ελλείψεις ακόμα και σε μέσα ατομικής προστασίας. Δεν έχουν χορηγηθεί αρβύλες εδώ και 10 χρόνια και μιλάμε για δασικές αρβύλες με ειδικές προδιαγραφές. Δεν έχουν χορηγηθεί ούτε υψηλά υποδήματα απαραίτητα για τις αστικές πυρκαγιές. Δυστυχώς, η λίστα των ελλείψεων παραμένει μεγάλη: κράνη, τα οποία έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης και μετά από ένα χρονικό διάστημα δεν προστατεύουν από το πυροθερμικό φορτίο. Μπορεί να φθαρούν ακόμα και να λιώσουν. Με λίγα λόγια κινδυνεύει η ζωή μας καθώς αυτές οι ελλείψεις μπορεί να έχουν τραγικές συνέπειες για τους πυροσβέστες. Ο ατομικός εξοπλισμός είναι ζωτικής σημασίας για μας. Ο πυροσβέστης για να λειτουργήσει αποτελεσματικά για την ασφάλεια των πολιτών απαιτείται να έχει τα κατάλληλα τεχνικά μέσα και εργαλεία. Διαφορετικά κάθε προσπάθεια ακυρώνεται. Δεν αρκεί το φιλότιμο και ο ηρωισμός.

Είναι αδιανόητο αυτή τη στιγμή στο Πυροσβεστικό Σώμα ακόμη και τα καινούργια οχήματα δεκαετίας, και τα φορτηγά υδροφόρα που στοιχίζουν έως και 400.000 ευρώ, να είναι καθηλωμένα στα συνεργεία εδώ και δύο χρόνια επειδή δεν υπάρχουν ανταλλακτικά που στοιχίζουν 3.000 ευρώ. Κι αυτό γιατί λόγω της μνημονιακής πολιτικής και των περικοπών στον προϋπολογισμό δεν χορηγούνται κονδύλια.

Καθοριστικό ρόλο για την ασφάλεια των πυροσβεστών είναι η αντικατάσταση των μασκών καθώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο στις δασικές αλλά και στις αστικές πυρκαγιές την εισπνοή αερίων. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Οι περισσότεροι πυροσβέστες αναγκάζονται να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αγοράσουν τον απαραίτητο ατομικό εξοπλισμό ώστε να προστατεύσουν τη ζωή τους. Για να γίνει αντιληπτό, οι μάσκες που χορηγεί η υπηρεσία κοστίζουν περίπου 30 ευρώ και οι μάσκες υψηλών προδιαγραφών που αγοράζουν μόνοι τους οι πυροσβέστες κοστίζουν 150 ευρώ. Κι αυτό είναι το λιγότερο.

Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παιδιά κάνουν έρανο για να βάλουν λάστιχα για τα πυροσβεστικά και να μη σκοτωθούν στους χωματόδρομους. Ή ακόμα αναγκάζονται να παρακαλάνε τον κάθε δήμαρχο ή περιμένουν από επιχειρηματίες να κάνουν καμιά χορηγία. Γίνονται επαίτες στην τοπική κοινωνία. Δεν είναι, όμως, δουλειά του πυροσβέστη να παρακαλάει και να γίνεται επαίτης. Για να γίνει αντιληπτό πόσο οριακές είναι οι καταστάσεις που βιώνουμε, αρκεί να αναφέρω πως μόλις πέρσι μετά από εννέα χρόνια μας έδωσαν στολή.

Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε θρηνήσει τόσα θύματα συναδέλφους μας που βρήκαν τον θάνατο στην κατάσβεση πυρκαγιών. Εχουμε πια καταντήσει το φθηνό εργατικό δυναμικό. Αν οι κυβερνώντες θέλουν να υπάρχει πυρασφάλεια στη χώρα πρέπει να πληρώσουν.