Σε αυτό το παράξενο ελληνικό καλοκαίρι, που δεν μοιάζει με κανένα από τα προηγούμενα, δεν θα μπορούσε να λείπει και μια διεθνής επιτυχία από αυτές που μας θυμίζουν πως υπάρχει και μια Ελλάδα που διακρίνεται. Είναι άδικο για τα κορίτσια του Πόλο Γυναικών το γεγονός ότι η επιτυχία τους δεν έτυχε της προβολής που άξιζε. Τα κορίτσια πήραν τη δεύτερη θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα χάνοντας στον τελικό από την Ολλανδία, όμως έδειξαν μια αξιοσημείωτη σταθερότητα και μια σοβαρότητα αγωνιστική που ξεπερνά τα συνηθισμένα: μόλις πριν από λίγους μήνες η ομάδα αυτή είχε κερδίσει το Γιούροκαπ, πράγμα που αποδεικνύει πως έχουμε να κάνουμε με μια από τις πιο συνεπείς ελληνικές εθνικές ομάδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Μορφέσης

Αν αναζητείτε το μυστικό αυτής της σταθερότητας και των επαναλαμβανόμενων επιτυχιών σε μεγάλους αγώνες διαβάστε τη δήλωση του ομοσπονδιακού προπονητή Γιώργου Μορφέση μετά το τέλος του τελικού με την Ολλανδία. «Θεωρώ ότι η επιτυχία αυτή είναι ένα χαμόγελο για όλη την ελληνική κοινωνία, που βασανίζεται τα τελευταία χρόνια και κυρίως για τους Ελληνες που δοκιμάστηκαν τις τελευταίες ημέρες. Βέβαια μία επιτυχία σε αθλητικό επίπεδο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντισταθμιστεί με τις απώλειες των ανθρώπων. Απλά θέλαμε να δώσουμε ένα μικρό χαμόγελο στους Ελληνες που είναι πικραμένοι από την ανείπωτη τραγωδία της προηγούμενης Δευτέρας. Το μυαλό και η σκέψη μας ήταν και παραμένει σε αυτούς» είπε μετά την απονομή των μεταλλίων και πρόσθεσε: «Πραγματικά, δεν έχω τι να πω για την εικόνα που είδα πριν την απονομή. Είδα τις αθλήτριές μου στενοχωρημένες, απογοητευμένες και κλαμένες μετά το τέλος της αναμέτρησης. Είμαι χαρούμενος για αυτά τα κορίτσια, γιατί με τη στάση τους, τον ζήλο και την όρεξή τους δείχνουν ότι έχουν σαν στόχο μόνο την κορυφή». Αμφιβάλλει κανείς ότι μια ομάδα που αντιμετωπίζει τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη ως αποτυχία, θα κάνει στη συνέχεια κι άλλα αξιοσημείωτα πράγματα;

Ευλογία

Καταπληκτική, αν μη τι άλλο, και η τοποθέτηση της σπουδαίας Αλεξάνδρας Ασημάκη στο Instagram. «Δεύτερη θέση στην Ευρώπη! Μια θέση που μας αφήνει μια πίκρα γιατί θέλαμε πολύ αυτό το χρυσό για την Ελλάδα μας. Για να ανεβάσουμε τη σημαία μας στον πιο υψηλό ιστό της Ευρώπης και να ακουστεί ο εθνικός μας ύμνος από άκρη σ’ άκρη. Για να χαρίσουμε στους Ελληνες λίγες στιγμές χαράς και εθνικής ανάτασης αυτές τις δύσκολες ώρες που η χώρα μας δοκιμάζεται για ακόμα μια φορά. Αυτό το χρυσό δεν ήρθε σήμερα… Υπόσχομαι όμως ότι εγώ και η ομάδα μου θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις και να δίνουμε την ψυχή και το σώμα μας για ν’ ανεβάζουμε την Ελλάδα μας ψηλά, εκεί που της αρμόζει… Περηφάνια και ευλογία για μας να κουβαλάμε αυτό το εθνόσημο. Γιατί, ναι, υπάρχει και αυτή η Ελλάδα». Αν υπήρχε υφυπουργείο Αθλητισμού κι όχι υφυπουργείο Ποδοσφαίρου σε κάποια ανακοίνωσή του θα έλεγε απλά ένα ευχαριστώ στην Ασημάκη, που πανηγύρισε το ένατο μετάλλιό της με την εθνική ομάδα, γιατί μας θύμισε ότι αυτή η Ελλάδα υπάρχει και την έχουμε ανάγκη περισσότερο ίσως και από πρωτιές και θριάμβους. Η αίσθηση της ευθύνης, σε μια χώρα που την ευθύνη δεν την αναλαμβάνει κανείς, είναι κάτι σπουδαιότερο από το όποιο χρυσό μετάλλιο. Αρκεί στην προκειμένη περίπτωση η δέσμευση για ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.

Μανιφέστο

Αν υπάρχουν δυο πράγματα ελπιδοφόρα μετά την τραγωδία είναι ότι αυτή στάθηκε αιτία για να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας, αλλά και για να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν εναντίον της Ελλάδας ούτε διεθνείς συνωμοσίες, ούτε μίσος από την πλευρά κάποιων κακών ξένων. Το μήνυμα της Ασημάκη για συνεχή προσπάθεια και κατάθεση ψυχής θα μπορούσε να είναι το μανιφέστο όλων αυτών των εθελοντών που κινητοποιήθηκαν από την περασμένη Δευτέρα, όλων αυτών που έδωσαν αίμα, όλων αυτών που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να απαλύνουν τον πόνο των ανθρώπων που χτύπησε η φωτιά. Την ίδια στιγμή με ανάλογα μηνύματα δεκάδες άνθρωποι που έχουν περάσει από τη χώρα μας θέλησαν να μας δείξουν ότι σε αυτή την περιπέτεια δεν είμαστε μόνοι. Το δράμα της Ελλάδας συγκίνησε πάρα πολλούς κι αυτό δείχνει πόσο όποιος περνά από εδώ, είτε για να δουλέψει, είτε για να ζήσει, είτε απλά ως τουρίστας, μαθαίνει να αγαπάει αυτό τον τόπο και να τον έχει στην καρδιά του.

Συμπαράσταση

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που εύκολα την αγαπάς. Εχει ένα μεγάλο και γλυκό καλοκαίρι, οι κάτοικοί της μιλάνε τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα και γίνονται με όσους από εδώ περνούν αρκετά εύκολα φίλοι. Ολοι κουβάλανε κάτι από την Ελλάδα φεύγοντας από εδώ και όλοι θέλουν να ξαναγυρίσουν. Σε αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή τα μηνύματα συμπαράστασης και συμπόνιας ήταν πολλά και ήταν όλα αληθινά. Μας τα έστειλαν ακόμα και άνθρωποι του αθλητισμού που εδώ δεν δούλεψαν ποτέ τους. Ο Ροναλντίνιο, που έχει έρθει για διακοπές στη Μύκονο κι έχει διασκεδάσει κάποιες φορές στη νύχτα της Αθήνας. Κι όμως αυτά τα περάσματά του τον οδήγησαν να μας στείλει τη συμπαράστασή του στα ελληνικά. Ο Λιούις Χάμιλτον, θριαμβευτής και φέτος στη Formula 1, επίσης έστειλε μηνύματα αγάπης (και μάλιστα δυο φορές…) μόνο και μόνο γιατί συμβαίνει να ξεκουράζεται κατά καιρούς στην Ανδρο και στην Πάρο. Εντυπωσιακό ήταν φυσικά κι αυτό που συνέβη στο φιλικό ματς του Ολυμπιακού με την τουρκική Γκενζέμπε, μια ομάδα που καλό είναι να μην την ξεχάσουμε και να τη θυμόμαστε σαν μια υπέροχη φίλη. Οι άνθρωποί της, παίκτες, προπονητές, παράγοντες, πριν από το φιλικό με τον Ολυμπιακό στην Ολλανδία, έψαξαν και βρήκαν υλικά ώστε να κατασκευάσουν ένα πανό και να κατεβούν στο ματς με αυτό. Το πανό έγραφε στα ελληνικά «περαστικά γείτονα» και στα αγγλικά «προσευχόμαστε για την Ελλάδα» και αποτέλεσε έναν υπέροχο τρόπο για να μας δείξει η ομάδα την ανθρωπιά της.

Σπατάλη

Ολες αυτές οι μικρές συμβολικές πράξεις έχουν ένα μεγάλο επακόλουθο: κινητοποίησαν τη διεθνή κοινή γνώμη που συμπαραστάθηκε στη χώρα μας με δεσμεύσεις βοήθειας –ήδη η Ευρωπαϊκή Ενωση διά μέσου του Χρήστου Στυλιανίδη έχει εξαγγείλει ότι θα συνδράμει για την αποκατάσταση των ζημιών. Οι πρωταγωνιστές που προέρχονται από τον χώρο του αθλητισμού ήταν οι πρωτεργάτες ενός γιγάντιου φιλελληνικού ρεύματος, δείχνοντας πόσο μοναδική παραμένει η ικανότητά τους να τραβούν την προσοχή σε ό,τι οι ίδιοι επιθυμούν. Ας ελπίσουμε τα χρήματα που θα προκύψουν από τη διεθνή κινητοποίηση να μην τα σκορπίσει δεξιά κι αριστερά το πάντα σπάταλο ελληνικό μας κράτος…