Η οργή όσων βίωσαν τον εφιάλτη και επέζησαν ξεχειλίζει δέκα ημέρες μετά την ασύλληπτη τραγωδία. Οργή για τους τραγικούς χειρισμούς την ώρα της πυρκαγιάς, για τις μεθοδεύσεις συγκάλυψης των ευθυνών, για την ανεπάρκεια της Πολιτείας να προστατεύσει τις ζωές των ανθρώπων. Ο Γιάννης Πέτσας, ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης και έχασε τα πάντα στην πυρκαγιά, ανάρτησε ένα κείμενο στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook που εξέφρασε πολλούς. «Ο Πρωθυπουργός ανέλαβε την “πολιτική ευθύνη”, κρύφτηκε πίσω απ’ τον μπερντέ δηλαδή, οι τηλεοράσεις θα δείξουν ό,τι δείξουν, θα βγάζουν λαβράκια, θα ψάχνουν για ενόχους και στο τέλος μια ωραία πρωία το θέμα θα ξεχαστεί. Αλλά εμείς οι Ματιώτες ήμασταν εκεί και σχεδόν όλοι όσοι σωθήκαμε σωθήκαμε ως εκ θαύματος» ανέφερε μεταξύ άλλων.
«ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ». «Θέλω οι υπεύθυνοι, οι ανεύθυνοι δηλαδή που αποφάσισαν την τύχη τόσων ανθρώπων να δικαστούν, δεν μου φτάνει να χάσει ο Τσίπρας τις εκλογές. Θέλω ν’ αποζημιωθώ για τη ζωή μου που μου κατέστρεψαν επειδή κανένας δεν ειδοποίησε, 2 ή 3 ώρες πριν, επειδή ένας ηλίθιος αντί να στέλνει τα αυτοκίνητα πίσω στην Αθήνα τα έστελνε να καούνε στο Μάτι. Θέλω ν’ αποζημιωθώ γιατί είμαι ανήμπορος να εργαστώ και γιατί τώρα δεν έχω πού να μείνω, που χρειάζομαι ένα σωρό λεφτά που δεν τα έχω για να συνεχίσω, για τα ζώα μου που ψήθηκαν, για όλους αυτούς που δεν ήξερα και χάθηκαν, για όλα αυτά τα δράματα. Γιατί δεν είμαστε παλιόχαρτα, κύριοι, να στείλετε το σκουπιδιάρικο και να σφυρίζετε αδιάφορα ύστερα, ζούμε εκ θαύματος. (…) Αύριο, αγαπητή πολιτεία, μπορεί να μην είμαι εδώ, γιατί κανένας δεν ξέρει τι εισπνεύσαμε όταν εσείς δίνατε συνεντεύξεις» συνέχιζε στον ίδιο τόνο. «Είστε δολοφόνοι, κύριοι. Σκοτώσατε ένα σωρό κόσμο, ξεκληρίσατε οικογένειες. Και τώρα, σε λίγες μέρες θα σας δείχνει η τηλεόραση να κάνετε βόλτες στα ερείπια… περάσατε ήδη έμαθα στις 9 σήμερα το πρωί, με την περιφερειάρχη ίσως. Γιατί σας θυμάμαι και στη Μάνδρα, θυμάμαι τον Καραμανλή στις άλλες φωτιές, σας θυμάμαι όλους.
Θέλω δικαίωση, κύριοι, γιατί το μόνο που είχα ήταν μια αξιοπρέπεια και τώρα δεν έχω ούτε κι αυτή. Θέλω να κινηθώ κατά της πολιτείας για εγκληματική αμέλεια… ή ό,τι άλλο. Και ζητώ τη βοήθεια όλων σας.
Θέλω να παραιτηθεί η κυβέρνηση, να λογοδοτήσουν όλοι αυτοί και θέλω τη ζωή μου πίσω, κύριοι. Αυτή που είχα, με τα χιλιάδες προβλήματα, με την κοινωνική απομόνωση, με την ανεργία και όλα τα συναφή.
Γιατί δεν επέζησα απ’ αυτή τη φρίκη για να πεθάνω άστεγος κι αβοήθητος επειδή είστε όλοι εσείς ευθυνόφοβοι κι ανίκανοι, θέλω να μπορώ να κοιμάμαι και να μη σκέφτομαι τον εφιάλτη που έζησα… που ζήσαμε όλοι μας, να μη θυμάμαι τις φωνές, τα παιδάκια, τα παρατημένα αντικείμενα στην παραλία… που περίμενα σαν ναυαγός τόσες ώρες να φανεί μια ακτοφυλακή… χιλιάδες τέτοιες περιγραφές, κύριοι, ο καθένας κι ένα δράμα κι εσείς να λέτε ότι τα κάνατε όλα σωστά γιατί το αντίθετο έγινε και πήρατε τόσο κόσμο στον λαιμό σας… αν θεωρηθούμε εμείς ζωντανοί.
Θέλω να μηνύσω την πολιτεία για εγκληματική αμέλεια και ζητώ τη συμπαράσταση όλων (…)».
