Αναζήτηση
Η πρόκληση ήταν μεγάλη. Μια νύχτα στα αρκαδικά βουνά, κάτω από ολόγιομο φεγγάρι, στη σκιά του πρώτου αρχαίου ελληνικού ναού που κατάφερε να χωρέσει τις ώς τότε εξελίξεις στην αρχιτεκτονική: και τους τρεις ρυθμούς, τον δωρικό, τον ιωνικό και τον κορινθιακό. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί στην ιδέα να τον αντικρίσει κάτω από τον γεμάτο αστέρια ουρανό και να κοιμηθεί πλάι στο έργο του Ικτίνου, τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα; Μπροστά στη μοναδική αυτή ευκαιρία η παράσταση «From Darkness to Light» που έφερε την υπογραφή της Αποστολίας Παπαδαμάκη για αρκετούς από τους επισκέπτες να ήταν μόνο η αφορμή για να περάσουν μερικές ώρες της νύχτας σε έναν αρχαιολογικό χώρο –εμπειρία πολυπόθητη ίσως επειδή είναι σπάνια –πόσω δε μάλλον η δυνατότητα της διανυκτέρευσης για 40 εξ αυτών.
Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχαν φανερά τουλάχιστον σημάδια πως η ισορροπία θα ανατρεπόταν. Πως η παράσταση θα μετατρεπόταν σε μια συμμετοχική περφόρμανς, σε μια ξεχωριστή βιωματική εμπειρία που δύσκολα θα ξεχάσουν όσοι την παρακολούθησαν το Σάββατο το βράδυ στη μία και μοναδική της εκδοχή. Μόνο που οι 300 και πλέον θεατές που αποφάσισαν να ανέβουν σε υψόμετρο 1.130 δεν κατάφεραν τελικά να παραμείνουν θεατές. Στην πλειονότητά τους κι όσο περνούσε η ώρα άφηναν τις θέσεις τους, στο χώμα, κάτω από τα δέντρα, και μπλέκονταν με τους χορευτές, αφήνονταν στο ρυθμό της μουσικής και γίνονταν οι ίδιοι πρωταγωνιστές της παράστασης, κατά την πρόθεση της διεθνώς καταξιωμένης χορογράφου που είχε την ιδέα για την ολονύχτια παράσταση οι θεατές «να είναι ταυτόχρονα παρατηρητές αλλά και παρατηρούμενοι».
Ολα ξεκίνησαν γύρω στις 17.30 όταν οι τυχεροί που θα διανυκτέρευαν έφτασαν ντυμένοι στα λευκά, όπως και τα μέλη της χορευτικής ομάδας, φορτωμένοι με τους υπνόσακους για να μυηθούν στα μυστικά της βραδιάς. Καθισμένοι σε κύκλο και σε επαφή με τη γη ήταν οι πρώτοι που πήραν οδηγίες για τον «ρόλο» τους: μια θέση ανάμεσα στο διάσπαρτο αρχιτεκτονικό υλικό του ναού, μιμούμενοι με ελεύθερες αργές κινήσεις αρχαία αγάλματα μέχρι τη στιγμή που εξαιρετική πρωτότυπη μουσική του Τρύφωνα Κουτσουρέλη –η οποία είχε εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο παρά την τεχνική δυσκολία που δεν επέτρεψε την απόδοσή της βάσει του αρχικού σχεδιασμού –θα έδινε το σύνθημα να σταθούν κοιτάζοντας τα σημεία του ορίζοντα. Δεν πέρασε ούτε μια ώρα όταν ο χώρος άρχισε να γεμίζει με ανθρώπους που είχαν ταξιδέψει από διάφορες γωνιές της Ελλάδας, τουρίστες, αλλά και ντόπιους που θέλησαν να δουν πως η Αποστολία Παπαδαμάκη είχε συλλάβει το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ.Οταν το ρολόι έδειξε λίγο μετά τις 20.00 κι ενώ τα σύννεφα που είχαν κατέβει χαμηλά μπλέκονταν με τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος δημιουργώντας ένα ονειρικό σκηνικό, οι πρώτες νότες ήχησαν στον αέρα και οι κινήσεις, αργές στην αρχή, έδωσαν το σύνθημα της έναρξης. Οι καρποί της προετοιμασίας ενός χρόνου ήταν έτοιμοι να παρουσιαστούν κάτω από το βλέμμα του Απόλλωνα.
Τα στοιχεία της φύσης, που είχαν βρει την έκφραση τους μέσα από τον ήχο, άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο: φωτιά, αέρας, γη, νερό και αιθέρας –το πέμπτο στοιχείο για τους αρχαίους Ελληνες, εκείνο από το οποίο ήταν φτιαγμένος ο ουρανός. Χορευτές κι εθελοντές άρχισαν να αυτοσχεδιάζουν δίπλα στις αρχαιότητες, όταν πολύ σύντομα μετά την έναρξη (από τα λίγα μειονεκτήματα της βραδιάς) η Αποστολία Παπαδαμάκη κάλεσε τους θεατές να μπουν στον χώρο και να αφεθούν στον ήχο. Να στροβιλιστούν με την ταχύτητα του ανέμου, να νιώσουν τη γη στον ρυθμό του τσάμικου, να κυλήσουν όπως το νερό, να αναζητήσουν τον αιθέρα. Ενα πολύχρωμο ποτάμι σχεδόν σε έκσταση πλέον χαιρόταν, βίωνε, απολάμβανε, αφηνόταν σε μια διαδικασία που ήταν ταυτοχρόνως απολύτως προσωπική, αλλά και βαθιά συμμετοχική. Ο διονυσιακός χορός που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο έληξε όταν η Αποστολία Παπαδαμάκη άρχισε να διαβάζει όνειρα που είχαν καταγράψει οι θεατές κι όταν το φεγγάρι άρχισε να ανατέλλει μετατρέποντας τη γιορτή σε μια ιδιότυπη εσωτερική προσευχή. Κι ολοκληρώθηκε με έναν ύμνο στον Απόλλωνα.
Κι όταν πια και οι τελευταίοι θεατές είχαν αποχωρήσει, οι 40 τυχεροί που διανυκτέρευσαν κάτω από το λαμπερό φεγγάρι αφέθηκαν να αποκοιμηθούν ακούγοντας τη χορογράφο να τους διαβάζει όνειρα μέχρι τα ξημερώματα, όπου από την κορυφή πλέον του Κωτίλιου όρους υποδέχτηκαν την ανατολή του ήλιου. Στόχος της Αποστολίας Παπαδαμάκη πλέον είναι να ολοκληρώσει τον κύκλο που άνοιξε στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα στη Δήλο και στους Δελφούς, χώρους συνδεδεμένους με τη λατρεία του Απόλλωνα.
