Πέρα από την καταστροφή που βρήκε τόσους ανθρώπους και τις οικογένειές τους και τα ερωτήματα που παραμένουν ακόμη αναπάντητα, το πιο καίριο ερώτημα που τελικά βγαίνει μέσα από τις στάχτες της τραγωδίας στο Μάτι και μετά από τις καταιγιστικές αποκαλύψεις για τα όσα την ακολούθησαν βρίσκεται αλλού. Εχει να κάνει με τη Δημοκρατία. Είναι το ερώτημα αν πράγματι έχουμε ακόμα Δημοκρατία στην Ελλάδα ή όχι. Αν η εξουσία έχει καταστεί παρακράτος.

Δημοκρατία δεν είναι μόνον η δεδηλωμένη. Είναι η βάση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Η Δημοκρατία απαιτεί και προϋποθέτει εξίσου και μια σειρά από άλλες συνθήκες που όταν εκλείπουν μια χώρα εισέρχεται πια στο έρεβος του αυταρχισμού.

Οταν μια κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τραγωδία τέτοιων διαστάσεων και δεν τα καταφέρει, είναι μια ανίκανη κυβέρνηση, ανάξια των περιστάσεων. Οταν μετά από όλα αυτά δεν έχει την ευθιξία ούτε να παραδεχθεί τα λάθη της ούτε να ζητήσει την ελάχιστη συγγνώμη, αλλά ούτε και να αποδώσει έστω και τις στοιχειώδεις ευθύνες εκεί που πρέπει, είναι επιπλέον και μια ανάλγητη κυβέρνηση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η πολιτική της επιβίωση έστω και αγνοώντας προκλητικά τον θάνατο τόσων ανθρώπων, που, αποδεδειγμένα πλέον, πολλοί εξ αυτών οφείλονται αποκλειστικά στα λάθη και την ανικανότητά της.

Οταν όμως μια κυβέρνηση ψεύδεται συστηματικά και επί τόσες ημέρες για τους δεκάδες αυτούς θανάτους, όταν συγκαλύπτει συστηματικά και παράνομα τα γεγονότα από την πρώτη ώρα, τότε, βρισκόμαστε πλέον σε άλλο επίπεδο. Δεν είναι πια ούτε θέμα ικανότητας, ούτε θέμα αναλγησίας. Είναι θέμα του σκληρού πυρήνα της Δημοκρατίας. Τότε έχει πια ξεπεράσει τα όρια του πολιτεύματος και ήδη ενεργεί στη σφαίρα του ολοκληρωτισμού.

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: όταν μια κυβέρνηση ψεύδεται με αυτόν τον τρόπο, όταν διαχειρίζεται προς όφελός της τέτοια πληροφόρηση, όταν δίνει εντολή στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων που σώζουν ανθρώπινες ζωές «να μη μιλήσουν», όταν ήδη εμφανίζονται ακόμα και πλαστά έγγραφα σχετικά με τα ζητήματα προειδοποίησης για εκκένωση, όταν στήνονται αδιανόητα σόου σαν αυτό του Τσίπρα που πήγε εν κρυπτώ στα καμένα αλλά είχε και την κάμερα για να τα δείξει όπως ήθελε μετά, τότε, όλα αυτά ξεφεύγουν από τα όρια της ομαλής, έστω και οριακά, λειτουργίας της κυβέρνησης και του κράτους και μεταπίπτουν πλέον στο πεδίο της ύπαρξης και δραστηριοποίησης κυβερνητικού παρακράτους. Αυτό, δεν είναι πια Δημοκρατία.

Το κράτος και η κυβέρνηση δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτα. Πουθενά στις δημοκρατίες δυτικού τύπου. Δεσμεύονται από συντακτικούς και νομικούς κανόνες, δεσμεύονται από την ανεξαρτησία των άλλων λειτουργιών του πολιτεύματος. Εδώ, τίποτα από αυτά δεν έχει λειτουργήσει. Αντιθέτως, η κυβέρνηση κινείται πλέον χωρίς όρια και φραγμούς κανενός είδους.

Οι πολίτες πρέπει πλέον σοβαρά να αναρωτηθούν: με τέτοια στάση σήμερα, τι μας περιμένει αύριο;

Τελευταία Νέα