Αναζήτηση
Η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά κρίσεων σε διάφορα επίπεδα. Η προσφυγική-μεταναστευτική κρίση, η κρίση χαμηλής έντασης με την Τουρκία στο Αιγαίο, οι φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα και οι πρόσφατες φονικές πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική αναδεικνύουν την κρισιμότητα της κατάστασης στους τομείς της ασφάλειας και της πολιτικής προστασίας και την αναγκαιότητα για ριζικές αλλαγές στη διαχείριση κρίσεων, αλλά και στον στρατηγικό σχεδιασμό. Επί της ουσίας, το μοντέλο εσωτερικής ασφάλειας και πολιτικής προστασίας της χώρας έχει μείνει οργανωτικά στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις, ενώ οι επιπτώσεις των συνεχών αλλαγών σε πρόσωπα, αλλά και του αναγκαστικού περιορισμού των πόρων, το έχουν καταστήσει πεπερασμένο. Κάτι που αποδείχτηκε άλλωστε με τον πλέον τραγικό τρόπο με τους δεκάδες νεκρούς από τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική.
Η αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων δεν μπορεί να επαφίεται στο φιλότιμο και στην υπερπροσπάθεια των πρώτων ανταποκριτών (αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες, επαγγελματίες Υγείας κ.ά.), στο άμεσο δηλαδή επιχειρησιακό επίπεδο. Ο σχεδιασμός πρέπει να ξεκινά από το πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο και να καταλήγει στα ειδικά επιχειρησιακά σχέδια. Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να μετεξελιχτεί σε ένα σύγχρονο κράτος εθνικής ασφάλειας (Modern National Security State) και να μεταρρυθμιστούν ριζικά ο τομέας της εσωτερικής ασφάλειας και ο μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων. Για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αυτό είναι απαραίτητα δώδεκα βήματα-πρωτοβουλίες:
1. Καλλιέργεια μιας κουλτούρας συνολικής ασφάλειας που να περιλαμβάνει το σύνολο των κινδύνων και των απειλών για τη χώρα.
2. Συγκρότηση υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας στο οποίο θα ενσωματωθούν όλες οι αρμοδιότητες που αφορούν τον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας και είναι σήμερα κατακερματισμένες σε διάφορα υπουργεία και υπηρεσίες.
3. Εκπόνηση στρατηγικής εθνικής ασφάλειας και δόγματος εσωτερικής ασφάλειας.
4. Συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Επιτελικού Οργάνου Εσωτερικής Ασφάλειας και Πολιτικής Προστασίας.
5. Επικαιροποίηση του μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων και συγκρότηση ειδικής ομάδας διαχείρισης κρίσεων.
6. Αναβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και στελέχωσή της με το κατάλληλο επιστημονικό, επιτελικό και επιχειρησιακό προσωπικό.
7. Εκπόνηση επιχειρησιακών σχεδίων με έμφαση στην πρόληψη.
8. Ενίσχυση της διαλειτουργικότητας μεταξύ των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων, ιδιαίτερα στον τομέα της διαχείρισης κρίσεων.
9. Ενσωμάτωση του Λιμενικού Σώματος στο υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας.
10. Αναβάθμιση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων των Σχολών των Φορέων Επιβολής του Νόμου και λειτουργία της Σχολής Πολιτικής Προστασίας.
11. Ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση των πολιτών για τη συμμετοχή τους στην πρόληψη, αλλά και για την καλύτερη αντίδρασή τους κατά τη διάρκεια μιας κρίσης.
12. Εμφαση στην παραγωγή και στην αξιοποίηση της νέας γνώσης και της τεχνολογίας.
Η υιοθέτηση των συγκεκριμένων βημάτων είναι θέμα πολιτικής βούλησης και αποτελούν τον μόνο δρόμο για την αποτελεσματική λειτουργία ενός κράτους στον τομέα της ασφάλειας στην εποχή της αστάθειας.
