Στις Ηνωμένες Πολιτείες τη λένε Αλεξάντρια Οκάσιο – Κορτές. Είναι 28 ετών, δηλώνει «δημοκρατική σοσιαλίστρια» και στις προκριματικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο μήνα στη Νέα Υόρκη νίκησε τον Τζο Κράουλι, στέλεχος των Δημοκρατικών με ισχυρές διασυνδέσεις και ακόμη πιο ισχυρές χρηματοδοτήσεις. «Το χρήμα στην πολιτική αποτελεί την υπαρξιακή κρίση της κοινωνίας μας», λέει η νεαρή Πορτορικάνα, που αγωνίζεται για να αρχίσει το κόμμα της να ασχολείται ξανά με τους πολίτες, όχι τους καταναλωτές.
Στην Παλαιστίνη τη λένε Αχέντ Ταμίμι. Είναι 17 ετών, συμμετέχει σε διαδηλώσεις από τα δώδεκα και προχθές αποφυλακίστηκε από τις ισραηλινές φυλακές της Χασαρόν όπου εξέτισε ποινή οκτώ μηνών για ανάρμοστη συμπεριφορά σε ισραηλινούς στρατιώτες. «Η αντίσταση θα συνεχιστεί μέχρι να τελειώσει η κατοχή», δηλώνει η νεαρή ακτιβίστρια, που το μεγαλύτερό της άγχος στη φυλακή ήταν μήπως δεν μπορέσει να δώσει τις πτυχιακές της εξετάσεις.
Η νεότητα δεν αποτελεί εγγύηση προοδευτικότητας, ούτε καν φρεσκάδας. Ο Εμανουέλ Μακρόν εντυπωσίασε αρχικά τους Γάλλους και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, εσχάτως όμως δείχνει πολύ κακές πλευρές του χαρακτήρα του. Ο Σεμπάστιαν Κουρτς και ο Λουίτζι ντι Μάιο μπορεί να είναι γεννημένοι στα μέσα του 1986, οι ιδέες τους όμως παραπέμπουν στα πιο σκοτεινά χρόνια της Ευρώπης.
Στον ίδιο παράγοντα επένδυσε και ο Αλέξης Τσίπρας. Ηταν νέος, δεν ανήκε σε μια μεγάλη οικογένεια, ήταν αριστερός, δεν είχε δουλείες, θα τα άλλαζε όλα. Η διάψευση ήταν συντριπτική. Δείτε τον στο χθεσινό βίντεο: το πρόβλημα δεν είναι ότι πήγε στον τόπο της καταστροφής σαν κλέφτης, είναι ότι ξεχώρισε και προέβαλε εκείνες τις πλευρές που θεώρησε ότι θα βοηθήσουν την εικόνα του. «Ωστε οι μάντρες κλείνουν την πρόσβαση στη θάλασσα;» αναρωτήθηκε, λες και επισκεπτόταν για πρώτη φορά την περιοχή, λες και άκουγε για πρώτη φορά αυτό το πρόβλημα, λες και ζούσε μέχρι τώρα σε άλλη χώρα και δεν κολάκευε τους ίδιους ψηφοφόρους στους οποίους σήμερα καταλογίζει τις ευθύνες.
Ο καλύτερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, ο Κώστας Σημίτης, ανέλαβε την εξουσία σε ηλικία 60 ετών και οι παρεμβάσεις του εξακολουθούν και σήμερα να αποτελούν σημεία αναφοράς. Οι συγκρίσεις δεν ευνοούν λοιπόν τους νέους. Παρ’ όλα αυτά, σ’ εκείνους στρέφονται μοιραία οι ελπίδες μας. Στους εθελοντές που τρέχουν αυτές τις ημέρες να βοηθήσουν τους πυρόπληκτους, στα νέα παιδιά που έσπευσαν να δώσουν αίμα, χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης, κυρίως όμως φρόντισαν να είναι συνεχώς εκεί, δίπλα στα θύματα, όχι για επικοινωνιακούς αλλά για ουσιαστικούς λόγους, όχι για να ανεβάσουν αποστειρωμένα προπαγανδιστικά βίντεο αλλά για να χαρίσουν ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά.
Από αυτά τα παιδιά θα βγει η δικιά μας Αλεξάντρια, η ελληνίδα Αχέντ, που θα ταρακουνήσει το σύστημα λέγοντας το ανατρεπτικό και κάνοντας το αυτονόητο.
