Το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος είναι θέμα πλανητικό και δικαίως αντιμετωπίζεται μέσα από διεθνείς Οργανισμούς και πολυμερείς Συμφωνίες ως παγκόσμιο πρόβλημα. Οσα πρόσφατα συνέβησαν προκαλούν λύπη και θυμό. Το πρόβλημα όμως θα συνεχίσει να υπάρχει, αν δεν τεθεί σε πλαίσια σύγχρονων τεχνολογιών εθνικού σχεδιασμού και διεθνούς συνεργασίας.
Ο πλανήτης Γη περιβαλλοντικά δεν έχει σύνορα. Γι’ αυτό κάθε απειλή θα πρέπει να οργανώνεται και να αντιμετωπίζεται παράλληλα με τις διατοπικές και με μακροχρόνιες πλανητικές συνεργασίες. Ηδη μέσω του ΟΗΕ αυτό γίνεται σε πολλά επίπεδα, όπως για τα θέματα της ερημοποίησης ή της θαλάσσιας ρύπανσης μέσω ειδικών Οργανισμών.
Για το θέμα των δασικών πυρκαγιών η χώρα μας πήρε μία σημαντική πρωτοβουλία σε επίπεδο ΟΗΕ, η οποία υιοθετήθηκε στην 22η Γενική Συνέλευση του FAO στην Πορτογαλία το 2000 με την πρόταση για τη συγκρότηση «Διεθνούς Συνεργασίας Δασοπυρόσβεσης 4 Εποχών». Η πρόταση υιοθετήθηκε από τον γενικό διευθυντή του FAO, επικροτήθηκε ως σημαντική πρωτοβουλία από τον πρόεδρο της Πορτογαλίας στο Πόρτο το 2000, αλλά και αυτή η διεθνής ελληνική πρωτοβουλία, όπως και άλλες, παρέμεινε σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων και μελετών, αφού καμία ελληνική κυβέρνηση στη συνέχεια δεν την προώθησε.
Οπως είναι γνωστό οι ετήσιες αποδασώσεις οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε πυρκαγιές, κατά τις οποίες η διάδοση της φωτιάς είναι ταχύτερη του ρυθμού κατάσβεσής της. Ο μόνος τρόπος προστασίας είναι ο πολλαπλασιασμός των μέσων κατάσβεσης. Αυτός όμως μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας διεθνούς συνεργασίας, δεδομένου ότι οι χώρες του πλανήτη έχουν διαφορετικές εποχές. Οταν δηλαδή στο βόρειο ημισφαίριο έχουμε καλοκαίρι με υψηλές θερμοκρασίες, οι οποίες προκαλούν πυρκαγιές, στο νότιο ημισφαίριο έχουν χειμώνα και αντιστρόφως. Αρα, τα διαθέσιμα μέσα δασοπυρόσβεσης παραμένουν ανενεργά στον μισό πλανήτη, ενώ θα μπορούσαν να μεταφερθούν πανεύκολα πολυμερώς ή και διμερώς ακόμα από χώρα σε χώρα διαφορετικών ημισφαιρίων. Με αυτόν τον τρόπο η δύναμη αποτελεσματικότητας μπορεί να πολλαπλασιασθεί, σώζοντας δασικά συστήματα και ανθρώπινες ζωές.
Δυστυχώς, το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα μας είναι η ασυνέχεια. Αποφάσεις σωστές, οι οποίες λαμβάνονται από μία κυβέρνηση ή ένα υπουργείο, δεν συνεχίζονται ακόμα κι αν αλλάξει ένας υπουργός της ίδιας κυβέρνησης. Ετσι, σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίες χάνονται, ακόμα κι όταν υιοθετούνται από Διεθνείς Οργανισμούς.
Οι δασικές πυρκαγιές καταστρέφουν τον πλανήτη. Μόνος τρόπος αντιμετώπισής τους μεσοπρόθεσμα είναι ο συντονιστικός σχεδιασμός μέσω FAO/ΟΗΕ, με στόχο τον πολλαπλασιασμό των μέσων πυρόσβεσης. Η συνεργασία χωρών διαφορετικών εποχών/ημισφαιρίων μέσω ενεργοποίησης/πολλαπλασιασμού των μέσων πυρόσβεσης αποτελεί μονόδρομο. Ολα τα άλλα μέτρα αποτελούν συγκυριακές πολιτικές αντιμετώπισης. Αυτό που έλειπε και λείπει από τον τόπο είναι η πολιτική βούληση για συναίνεση και η συνέχεια της λειτουργίας της κρατικής οντότητας. Δυστυχώς τα κόμματα λειτουργούν πελατειακά και οι υπουργοί των κυβερνήσεων συμπεριφέρονται πολλές φορές ως αλαζόνες ως από τις απόψεις τους να πρωτοξεκινά η Αλήθεια για τον κόσμο τούτο. Οι νεκροί και οι αγνοούμενοι της πρόσφατης τραγωδίας ας οδηγήσουν κάποιους σε ατραπούς σύγχρονων σχεδιασμών μακροχρόνιων πολιτικών.
Ο Γιώργος Ανωμερίτης είναι πρώην υπουργός Γεωργίας
Τελευταία Νέα