Μπουλντόζες

Κάποτε, στα χρόνια που κυβερνούσε το κατά ΣΥΡΙΖΑ παλαιοκομματικό σύστημα, οι μπουλντόζες ήταν το κατεξοχήν επικοινωνιακό εργαλείο που κόμιζε το μήνυμα της ανάπτυξης. Πρωθυπουργοί και υπουργοί έσπευδαν να πρωταγωνιστήσουν σε πλάνα, τηλεοπτικά και φωτογραφικά, με μια από αυτές κάπου στο βάθος προκειμένου να δείξουν ότι παραδίδουν έργα στον λαό. Από την τραγωδία στο Μάτι κι έπειτα, το Μαξίμου μοιάζει να προσπαθεί να τις φορτώσει με έναν άλλο συμβολισμό, εκείνον του γκρεμίσματος των προηγούμενων. Εξού και πλέον τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου κηρύσσουν, από τηλεοπτικού και κοινοβουλευτικού άμβωνος, μια σταυροφορία κατά των αυθαιρέτων προσπαθώντας έτσι να αλλάξουν την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Ή απλά να μεταθέσουν, κατά την προσφιλή τους τακτική, τις ευθύνες στους άλλους, τους εκπροσώπους του παλαιού συστήματος. Παρεμπιπτόντως, οφείλει να υπενθυμίσει κανείς, μιας και μιλάμε για μπουλντόζες, ότι δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από το καλοκαίρι που ο Αλέξης Τσίπρας έκοψε τρεις κορδέλες δημοσίων έργων μέσα σε έναμιση μήνα – και μάλιστα μήνα θερινό, τον Ιούλιο του 2016.

Λάθη

Ας πούμε, όμως, ότι δεν έχει καμία σημασία πως έχει τηρήσει ευλαβικά τις παραδόσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου που τόσο κατακρίνει. Το σημαντικό είναι – όπως το θέτει έμπειρο στέλεχος της αντιπολίτευσης ωμά – ότι «στις 20 Αυγούστου σχεδίαζαν να κάνουν φιέστες για τη δήθεν έξοδο από τα Μνημόνια και κινδυνεύουν να κάνουν ακόμη κηδείες». Σύμφωνοι. Μόνο που οι συμβολισμοί που επιχειρεί να δημιουργήσει ο Τσίπρας μοιάζει να κόλλησαν στις ερπύστριες της πρώτης μπουλντόζας που άρχισε χθες τον συριζαϊκό πόλεμο κατά των αυθαιρέτων γκρεμίζοντας έναν μαντρότοιχο. Τι κι αν οι κυβερνητικοί έχουν καταναλώσει άπειρες εργατοώρες στην επικοινωνιακή διαχείριση των πραγμάτων – αντί της απλής διαχείρισης; Υπέπεσαν στο σφάλμα μιας άνευρης πρεμιέρας, παραβλέποντας τον κανόνα του θεάματος που θέλει τα σόου να κάνουν νούμερα βασικά αν ξεκινήσουν εντυπωσιακά. Μεταξύ μας, πάντως, ακόμη κι αν είχαν αποφύγει αυτού του τύπου τα λάθη, δεν αρκεί ένας απλός επικοινωνιακός αντιπερισπασμός – σαν εκείνους στους οποίους ειδικεύεται το Μαξίμου – για να κρυφτούν οι νεκροί. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος τους.