Είναι εξαιρετικά άχαρη η πολιτική αντιπαράθεση για μια τραγωδία, της οποίας μάλιστα οι νεκροί δεν έχουν ταφεί ακόμα. Οταν όμως η κυβερνητική εξουσία όχι μόνο δεν αναλαμβάνει πραγματικά τις ευθύνες της, αλλά μεταθέτει το βάρος σχεδόν στους ίδιους τους νεκρούς, καταγγέλλει όσους επιχειρούν να ασκήσουν κριτική στη διαχείρισή της και αγωνιά μόνο για τον πολιτικό αντίκτυπο του τραγικού συμβάντος, τότε δυστυχώς η αντιπαράθεση είναι αναγκαία και επιτακτική. Εχει επισημανθεί και άλλες φορές ότι ο τρόπος συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ και της διόγκωσής του σε κόμμα εξουσίας καθορίζει τον τρόπο και την ποιότητα της κυβερνητικής του πρακτικής.
Αλλωστε η απλοϊκή ανάγνωση της οικονομικής κρίσης και οι εξωφρενικές απόψεις για την έξοδο από αυτήν, η αντιμνημονιακή δημαγωγία και υποσχεσιολογία, οι ύβρεις και λοιδορίες των πολιτικών αντιπάλων προϊδέαζαν για την ποιότητα της κυβερνητικής πολιτικής.
Και πράγματι, τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ανεκδιήγητοι σύμμαχοί του έφτασαν τη χώρα ένα βήμα πριν από την ολική καταστροφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν έμαθε. Υποτάχθηκε αναγκαστικά στην οικονομική πραγματικότητα, αλλά διατήρησε τις καφενειακού τύπου κοινωνικές και «αριστερές» αναλύσεις και απόψεις, οι οποίες μάλιστα διοχετεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν στους, ούτως ή άλλως σε κρίση, κρατικούς μηχανισμούς και αυτές πλέον καθοδηγούν τη μη λειτουργία τους. Στον τομέα της ασφάλειας οι αντιλήψεις αυτές παράγουν πλέον δυσμενή αποτελέσματα για τους πολίτες. Αρχικά τα αποτελέσματα αυτά ήταν κωμικοτραγικά. Η σταδιακή όμως συσσώρευση των κυβερνητικών πρακτικών, με κύρια χαρακτηριστικά την άγνοια των κανόνων, την ανικανότητα, τις κομματικές επιλογές και τη διάσπαση της συνέχειας των κρατικών λειτουργιών, έχει πια τραγικά και μόνον αποτελέσματα, και μάλιστα ανείπωτης φρίκης και καταστροφής ανθρώπων και υποδομών.
Οι πλημμύρες στη Μάνδρα σηματοδότησαν τα τραγικά αποτελέσματα της κρατικής και κυβερνητικής δυσλειτουργίας και η πυρκαγιά στο Μάτι έδειξε ότι δυστυχώς στη σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχουν όρια στο μέγεθος και στις μορφές της διακινδύνευσης της ζωής και της περιουσίας. Η πυρκαγιά στο Μάτι και το ολοκαύτωμα που ακολούθησε συμπύκνωσαν με έναν ολικό και τραγικό τρόπο την κυβερνητική διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ. Στρεβλή αντίληψη των πραγμάτων, αναποτελεσματική διαχείριση της πυρκαγιάς, αδυναμία επικοινωνίας των περιβόητων φορέων, έλλειψη κυβερνητικού καθοδηγητικού κέντρου, ανυπαρξία προγραμματισμού για την κίνηση του πληθυσμού, μη χρήση επιστημονικών μεθόδων και τεχνολογίας, ανίκανο πολιτικό προσωπικό και τελικά απουσία σχεδίου προστασίας των πολιτών.
Η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για όλα αυτά και δεν μπορεί ανέξοδα να κατηγορεί τους προηγούμενους γιατί έχει ήδη παρελθόν. Η συγκρότηση ενός σχεδίου πολιτικής προστασίας δεν απαιτεί τεράστιο χρονικό διάστημα. Απαιτεί γνώση και βούληση.
Τα όσα επικαλείται η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από διάφορους ιδιοτελείς πολιτικά ή «χρήσιμους ηλίθιους», για την αυθαίρετη δόμηση της περιοχής και την κλιματική αλλαγή είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις. Το ζήτημα δεν είναι η οικιστική και κοινωνική συγκρότηση της περιοχής, αλλά η αντίδραση των κυβερνητικών μηχανισμών τη συγκεκριμένη στιγμή. Το σχέδιο προστασίας συγκροτείται με βάση τα δεδομένα της κάθε περιοχής. Η αυθαίρετη δόμηση και η χωροταξία της συγκεκριμένης περιοχής ήταν γνωστές, δεκαετίες τώρα, και το σχέδιο προστασίας έπρεπε να εκπονηθεί με αυτό το δεδομένο. Αλλωστε τέτοιες περιοχές χρήζουν της προστασίας των κρατικών και δημόσιων μηχανισμών. Εάν οι συνθήκες ήταν ιδανικές, προφανώς δεν θα έχρηζαν προστασίας.
Η επίκληση των υπαρκτών παθογενειών της ελληνικής κοινωνίας είναι υποκριτική και αποσκοπεί στην απόσειση των ευθυνών της κυβέρνησης. Δυστυχώς η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση αποδεικνύεται ανίκανη, άβουλη, μοιραία και πολιτικά ανήθικη.
Ο Κώστας Καρακώτιας είναι νομικός – κριτικός βιβλίου
Τελευταία Νέα