Δέκα μέρες. Τόσες πέρασαν για να ακουστεί το πρώτο δειλό «συγγνώμη» από χείλη κυβερνητικών αξιωματούχων για την πυρκαγιά στο Μάτι. Και δεν ήταν από τα χείλη του Αλέξη Τσίπρα, ούτε του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου.

Η Κίνηση Πράττω, στην οποία ανήκουν ο Νίκος Κοτζιάς και ο Νίκος Τόσκας, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη που της αναλογεί «ως συγκυβερνώσα Κίνηση» –παρότι μετριούνται στα δάχτυλα όσοι γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό. «Οφείλουμε να ζητήσουμε μια ειλικρινή συγγνώμη από τον ελληνικό λαό» είπαν. Οχι γιατί έγιναν λάθη, όχι γιατί η κυβέρνηση δεν διαχειρίστηκε σωστά την καταστροφή, όχι γιατί ο αναπληρωτής υπουργός που ανήκει στην Πράττω δεν παραιτήθηκε. Ζήτησαν συγγνώμη γιατί ήταν τόσο απασχολημένοι με τα Μνημόνια, που δεν κατάφεραν να αλλάξουν «νοοτροπίες και αντιλήψεις» τις οποίες δημιούργησε το «διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της συνενοχής και της διαπλοκής», μετατρέποντας την ελληνική κοινωνία «σε συνυπεύθυνη στην παρανομία». Κυβερνώντες και «συγκυβερνώντες», λοιπόν, ζητούν συγγνώμη που όσο καιρό μάς βγάζουν από τα Μνημόνια δεν έμαθαν πώς να αντιμετωπίζουν πυρκαγιές.

Ο ΚΟΥΒΕΛΗΣ. Κι αυτή η «συγγνώμη» δεν ήταν η μοναδική που ακούστηκε χθες. Η δεύτερη ήταν από τα χείλη ενός αναπληρωτή υπουργού που μαζί με τη θέση του υποσχέθηκε να «μαλακώσει» τις λαϊκιστικές γωνίες της κυβέρνησης. Να θυμίσει, εκ των υστέρων, στο πολιτικό ακροατήριο την «ευγενική» καταγωγή της. Αυτή η Αριστερά, βέβαια, θυμάται πότε πρέπει να ζητάει συγγνώμη. Βγήκε, λοιπόν, ο Φώτης Κουβέλης και τη ζήτησε –μετά τις πολύωρες συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες «τίποτα δεν έγινε λάθος», τις αχάραγες επισκέψεις στα καμένα και, κυρίως, αφότου ο πολιτικός του προϊστάμενος στο υπουργείο Αμυνας κατηγόρησε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση πυρόπληκτο πως «μόνο αυτός και ο Πορτοσάλτε» μιλούν για ολιγωρίες κατά τη διάσωση.

Ο Φώτης Κουβέλης έπαιξε τον δόκτορα Τζέκιλ στον μίστερ Χάιντ του Πρωθυπουργού. «Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης –αυτό που είπε ο κ. Τσίπρας –προφανέστατα αφορά την έκφραση της συγγνώμης και της λύπης» (Αnt1) είπε, ερμηνεύοντας τις δηλώσεις με χρονοκαθυστέρηση. Εσπευσε, δε, να διευκρινίσει πως «στρατηγικού χαρακτήρα λάθη για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης δεν έγιναν» –μόνο «επιμέρους λάθη στις συνεννοήσεις» είδε ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, τα οποία, ως γνωστόν, ποτέ δεν αφορούν τα ανώτατα πολιτικά κλιμάκια. Ο τόνος έγινε προσωπικός («σε ό,τι με αφορά, να ζητήσω και ζητώ συγγνώμη») πριν απλώσει στον τηλεοπτικό αέρα τη νέα επικοινωνιακή γραμμή της κυβέρνησής του: «Θα μπορούσε να αδειάσει πλήρως το Μάτι χωρίς να υπάρξουν νεκροί συμπολίτες μας; Ενδεχομένως», αν όμως έλειπαν τα αυθαίρετα, το παλιό πολιτικό σύστημα και το κακό μας ριζικό.

Δικαιολογίες φτιαγμένες από ιντερνετικό τρολάρισμα. Κι όμως, αποτελούν το κύριο επικοινωνιακό αφήγημα της κυβέρνησης, που κάνει τη συγγνώμη να ακούγεται ως πικρή ειρωνεία.

Τελευταία Νέα