Αναζήτηση
Πέθανε σήμερα σε ηλικία σε ηλικία 56 ετών, η δημοσιογράφος και πρώην ηθοποιός Ρίκα Βαγιάνη, μετά από μακρά περίοδο νοσηλείας, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Η Μαρίκα Ζούλα (ή Ρίκα Βαγιάννη, όπως την ήξεραν όλοι), ήταν κόρη του δημοσιογράφου Οδυσσέα Ζούλα και της Βαρβάρας Δράκου.
Γεννήθηκε στο Παγκράτι το 1962 και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου το 1982.
Από το 1979 άρχισε να εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έπαιξε στο Εθνικό, στο Θεσσαλικό, σε αρκετές ταινίες, αλλά και σε σήριαλ, όπως το Μινόρε της Αυγής.
https://www.youtube.com/watch?v=GvHqOB50MdA
Παράλληλα εργαζόταν σε περιοδικά και εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Διετέλεσε διευθύντρια σύνταξης στα περιοδικά «Cosmopolitan» και «Colt», ενώ αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Ένα» «Και», «Τέταρτο» και από το 1994 με καθημερινή στήλη στην Απογευματινή και από το 2005 στο Έθνος.
Επίσης είχε εργαστεί ως παρουσιάστρια σε τηλεοπτικές εκπομπές του Μega, το Star, το Seven Χ, το Κανάλι 5 και από το 1997 συνεργαζόταν σταθερά με ΕΡΤ στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2012.
Ηταν επίσης ιδρυτικό στέλεχος του Protagon, ενώ έχει γράψει και δύο παιδικά βιβλία.
Η Ρίκα Βαγιάννη ήταν παντρεμένη με το Νίκο Στεφανή και έχει έναν γιο, τον Οδυσσέα.
Λίγοι ξέρουν πώς προέκυψε το όνομα Βαγιάνη. Είναι τα αρχικά από το όνομα της μητέρας της Βαρβάρας και του δεύτερου γάμου της με τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη που ως πατριός της την μεγάλωσε σαν κόρη του.
Στην Αυστραλία
Η δημοσιογράφος είχε φύγει στις αρχές του 2011 για το Περθ της Αυστραλίας, μαζί με τον πανεπιστημιακό σύζυγό της, Νίκο Στεφανή (γιο του Κώστα Στεφανή υπουργού Υγείας του ΠΑΣΟΚ).
Η Ρίκα Βαγιάννη μάλιστα δεν δίστασε να εξομολογηθεί ότι τον δεύτερο χρόνο ζωής της εκεί απολύθηκε από όλες τις δουλειές που είχε μέχρι πρότινος στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Πριν ζήσω στην Αυστραλία, ήθελα πολύ να ζούσα σε μια άλλη χώρα. Όμως το παιδί ήταν σε ευαίσθητη ηλικία και δεν μπορούσαν ομολογουμένως και οι δύο γονείς να ξαμολυθούν σε δουλειές και ταξίδια. Ο άνδρας μου δούλευε αλλά η μαμά έπρεπε να μείνει στο σπίτι. Έπρεπε να μετακομίσουμε το νοικοκυριό και να φροντίσουμε για τις δραστηριότητες του παιδιού μας εκεί. Χρειαζόταν φυσική παρουσία για την ανατροφή του. Δεν είμαι άνθρωπος που ψήνεται. Θα ήταν ψέμα αν το έλεγα αυτό. Θα αδικούσα τον εαυτό μου.
Το πρώτο χρόνο παραμονής μου εκεί, είχα την δουλειά μου στο Έθνος απλά μετατέθηκα στο πιο διεθνές κομμάτι και είχα μια στήλη σε free press περιοδικό και κάποιες άλλες συνεργασίες που έτρεχαν. Το δεύτερο χρόνο με απέλυσαν όλοι γιατί ήμουν πολυτέλεια πια. Μου είπαν ότι «εδώ αφήνουμε να φύγουν άνθρωποι-κλειδιά που έχουν οικογένεια. Είναι προκλητικό. Έτσι έχασα όλες τις δουλειές που είχα.»
