Στην ελληνική εξωτερική πολιτική υπάρχει μια ψυχογενής διαστροφική συνήθεια στην οποία έχουμε μακρά παράδοση: να βρίζουμε εκείνους πάνω στους οποίους μπορούμε να στηρίξουμε εποικοδομητικές για την Ελλάδα σχέσεις και, ταυτόχρονα, να χαϊδεύουμε όλους τους άλλους. Αν και η εν λόγω συνήθεια έφτασε στην… “ακμή” της στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 με τον τυφλό αντιαμερικανισμό και με την τότε κάθετη άρνηση της Ελλάδας ακόμα και να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ [πόσο γελοία ακούγονται αυτά σήμερα..], το τελευταίο διάστημα ήταν που η συνήθεια αυτή εκτοξεύθηκε εκ νέου, με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

Την ίδια ώρα που τα κάναμε όλα αυτά, “λατρέψαμε” τη Μόσχα! Λατρέψαμε και το Βερολίνο! Και όποιος φώναζε για την παράνοια και τα σφάλματα που υπάρχουν σε όλα αυτά ήταν “λαϊκιστής”, “ακροδεξιός” και “επικίνδυνος” για το θλιβερό ελληνικό κατεστημένο… Τώρα, όμως, όλοι κατάλαβαν…

Τόσο πριν να εκλεγεί ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ όσο και μετά την εκλογή του, στην Ελλάδα είχε ξεσπάσει “τσουνάμι” ύβρεων εναντίον του. Ειδικά ως προς τον Τραμπ όχι μόνον στην Ελλάδα βέβαια, αλλά διεθνώς, ιδίως στην υποκριτική Ευρώπη, που δήθεν την ενοχλούσαν οι τρόποι του, ενώ, στην πραγματικότητα, την ενοχλούσε ο κίνδυνο να βγει από τη βολική για αυτήν ουδέτερη, αδιάφορη ισορροπία που είχε διαμορφωθεί την προηγούμενη οκταετία επί Ομπάμα.

Μείζονα θέματα

Ομως η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία. Η Ελλάδα έχει μείζονα ανοικτά ζητήματα γειτονίας με την Τουρκία και είναι απόλυτα καθοριστικής σημασίας ένας Αμερικανός πρόεδρος να καταλάβει τι σημαίνει Τουρκία, πώς λειτουργεί, τι θέλει και πόσο σημαντικό είναι να μην την εμπιστεύεται.

Οι πρόσφατοι προκάτοχοι του Ντόναλντ Τραμπ δεν ήθελαν να το κατανοήσουν. Εκαναν ότι μπορούσαν για να “καλοπιάσουν” την Αγκυρα και αυτή η στάση υπήρξε αποφασιστικός παράγοντας της εξέλιξης του Ερντογάν σε μεγαλομανή συγκαλυμμένο δικτάτορα. Ηταν η ίδια στάση που τηρούσαν και οι Βρυξέλλες και, κυρίως, το Βερολίνο – και που την τηρούν ακόμα. Ποιος ξεχνά ότι η πρώτη επίσκεψη του Ομπάμα στην Ευρώπη αμέσως μετά την πρώτη εκλογή του ήταν στην Τουρκία; Ούτε στο Λονδίνο, ούτε στο Παρίσι, ούτε πουθενά αλλού: στην Τουρκία!

Αλλά και ποιος ξεχνά ότι παρά τα όσα έκανε ο Ερντογάν εις βάρος της Ευρώπης με το προσφυγικό, παρά την όξυνση των σχέσεων για τα ζητήματα παρεμβάσεών του στις εκλογές σε διάφορες χώρες της Ε.Ε., παρά το καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει, παρά τις λεκτικές εντάσεις που έφτασαν σε πρωτοφανή επίπεδα, Βρυξέλλες και Βερολίνο ακόμα και σήμερα τον τρέμουν και κάνουν ότι μπορούν να τον κρατήσουν ήρεμο, να μην τους… θυμώσει!

Μόνον ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ αμφισβήτησε αυτήν την πραγματικότητα. Μόνον αυτός δεν ανέχθηκε τις τρέλες και τις μεγαλομανείς ορέξεις του Ερντογάν. Μόνον ο Τραμπ αποφάσισε να βάλει ένα φρένο στην νεοοθωμανική παράνοια της σημερινής Τουρκίας και στις ιστορικά παράδοξες σχέσεις που έχει αναπτύξει με τη Μόσχα. Μόνον ο Τραμπ άρχισε να ξηλώνει το Ιντσιρλίκ και να μεταφέρει τμήματα της βάσης στην Ελλάδα: οι Γερμανοί επίσης φύγανε και στείλανε τα αεροσκάφη τους όχι στην εταίρο τους Ελλάδα, αλλά στην… Ιορδανία!

Τρέμει την Ουάσιγκτον

Σήμερα, ο Ερντογάν περιγελά και περιπέζει το Βερολίνο και τρέμει την Ουάσιγκτον. Σήμερα αναγκάζεται να απελευθερώσει τους δύο Ελληνες στρατιωτικούς από το φόβο των ΗΠΑ – και όχι φυσικά επειδή η κυβέρνηση ή οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο έκαναν κάτι γι αυτό… Αντίθετα, η Μέρκελ, έχει κάνει τις τελευταίες εβδομάδες ότι μπορεί και δεν μπορεί για να βοηθήσει τον Ερντογάν και την Τουρκία ενθαρρύνοντας έμπρακτα την αναθεωρητική συμπεριφορά αρχιτραμπούκου με την οποία αυτή λειτουργεί. Την ώρα που οι ΗΠΑ είναι μία ανάσα από το να παγώσουν εντελώς την παράδοση των αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F35 JSF στην Αγκυρα, την ίδια ώρα το Βερολίνο της πουλά εσπευσμένα σύγχρονα υποβρύχια για το Αιγαίο, ενώ, παράλληλα, στηρίζει με κάθε τρόπο την εξουσία του Ερντογάν στο διεθνές τραπεζικό επίπεδο.

Μετά την ευτυχή στιγμή της απελευθέρωσης των δύο στρατιωτικών έπειτα από τόσους μήνες κράτησης στις τουρκικές φυλακές, ακόμα και ο πιο τυφλός μπορεί επιτέλους να καταλάβει πόσο λάθος ήταν όλα αυτά και πόσο βλαπτικά για την Ελλάδα. Ακόμα και ο πιο φανατικός υβριστής του Τραμπ βλέπει πια ξεκάθαρα ότι ο Αμερικανός πρόεδρος και η σκληρή πολιτική του είναι καθοριστικής σημασίας για την Ελλάδα. Ακόμα και ο πιο υποτακτικά φανατικός οπαδός της γερμανικής πολιτικής αντιλαμβάνεται, σε άμεση αντιδιαστολή, το πόση ζημιά έχει αυτή κάνει στην Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα.

Ας δούμε την πραγματικότητα

Τουλάχιστον, με όλα αυτά σε πλήρη εξέλιξη, ας καταλάβουμε επιτέλους τι γίνεται στον κόσμο και ας σταματήσουμε να βρίζουμε εκείνους που η πολιτική τους είναι χρήσιμη για αυτόν τον τόπο και να γλείφουμε όλους τους άλλους.

Φτάνει πια με αυτή την αδιανόητη, πλήρως καταστρεπτική για την Ελλάδα ψυχοπάθεια. Την έχουμε πληρώσει ακριβά, όπως και τα “οράματα” που κατά καιρούς βλέπουμε για διάφορα… ξανθά ή άλλα γένη που θα…. μας σώσουν, αλλά, πάντοτε, και ιστορικά και σήμερα, μόνον προβλήματα – και μάλιστα τεράστια – μας δημιουργούν.

Ας κοιτάξουμε επιτέλους να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για την Ελλάδα μέσα σε μία εξαιρετικά επικίνδυνη αναθεωρητική διεθνή συγκυρία όπου τα πάντα θα κριθούν από δύο παράγοντες: από το πόσο αποτελεσματικά θα επιλέξουμε τους συμμάχους μας και από το πόσο αποφασισμένοι θα αποδειχθούμε να μην ανεχθούμε άλλες προκλήσεις από μία Τουρκία που θέλει με κάθε τρόπο να αλλάξει τα σύνορα εις βάρος μας για να ξαναχτίσει την “αυτοκρατορία” στην οποία βαυκαλίζεται ότι μπορεί, εις βάρος ιδίως της Ελλάδας – αλλά όχι μόνον – εκ νέου να μετασχηματιστεί. Ας επικρατήσει επιτέλους μία ελληνική, εθνικά συμφέρουσα και αποφασιστική Real politik.Οχι άλλες φαντασιώσεις. Οχι άλλη ηττοπάθεια. Οχι άλλες τάσεις εθνικής αυτοκτονίας!

Τελευταία Νέα