Φυσικά και όλα τα φώτα στον Κώστα Φορτούνη, αφού ευτυχώς δεν έμειναν στον ανεκδιήγητο Σλοβένο ρέφερι που επί της ουσίας κράτησε με το έτσι θέλω τη Μπέρνλι στο παιχνίδι της πρόκρισης. Ο αρχηγός πήρε πίσω ότι του στέρησαν τα δοκάρια με τη Λουκέρνη και το έκανε στη σωστή βραδιά. Εκείνη που ο Ολυμπιακός όπως αποδείχθηκε τον είχε περισσότερο ανάγκη.
Δεν ήταν όμως μοναχός του. Δεν ήταν δουλειά του ενός ο τρόπος με τον οποίο οι Ερυθρόλευκοι βρήκαν τον τρόπο να κάνουν ένα στέρεο πρώτο βήμα πρόκρισης κόντρα στους Άγγλους. Η βραδιά είχε πολύ τακτική και μπόλικους αφανείς ήρωες σε σημεία του γηπέδου που σπανίως αναδεικνύουν τον mvp.
Πιο χαρακτηριστική περίπτωση: Αυτή του Γιάγκος Βούκοβιτς. Του Σέρβου που έτσι όπως το πάει ήδη λογίζεται και υπολογίζεται ως μια κανονική και απολύτως ουσιαστική μεταγραφή σε αυτή την αφετηρία της δεύτερης σεζόν του στο μεγάλο λιμάνι. Ένας που δεν περίμενε κανείς, πλην του Πέδρο Μαρτίνς ο οποίος έχει ήδη έναν πόντο από τον τρόπο με τον οποίο μοίρασε δεύτερες ευκαιρίες.
Τι έκανε στον πόλεμο ο Γιάγκος; Ότι έπρεπε. Έλεγξε απόλυτα την εναέρια κυκλοφορία. Καθοδήγησε τη βασική γραμμή της άμυνας. Ανάγκασε τη Μπέρνλι νωρίς-νωρίς να αναθεωρήσει το βασικό της πλάνο και να βγει από εκείνη την τόσο πετυχημένη κόπια της. Αυτή με τη μπάλα… ψηλά και τον «τζόγο» στο ριμπάουντ στα όρια του τελευταίου τρίτου του γηπέδου.
Το έκανε να μοιάζει εύκολο. Σα να είχε μαγνήτη στο κεφάλι. Με εξαιρετικές τοποθετήσεις. Με αυτοπεποίθηση «δεν σας βλέπω» να χαρακτηρίζει κάθε προσπάθεια του. Ο Ολυμπιακός είχε από πέρσι έναν πάρα πολύ καλό στόπερ, τον οποίο παραλίγο να χάσει στη μετάφραση μιας χρονιάς που τίποτα δεν πήγε σωστά. Ο Μαρτίνς όμως δεν το επιτρέπει. Ο Πορτογάλος που επέμεινε να παραμείνει στο ρόστερ ο Ομάρ όταν ο Νορβηγός έμοιαζε με το ένα πόδι έξω. Ο ίδιος που επενδύει στον Τσιμίκα, που εμπιστεύεται τον (σκόρερ) Μπουχαλάκη.
Είναι καλός ο Ολυμπιακός. Και θα γίνει καλύτερος. Σου δίνει αυτή τη σιγουριά ότι ακολουθεί. Ο Νάτχο με τον Τοροσίδη που δεν χρειάζεται συζήτηση. Ο Γκιγιέρμε για τον οποίο στον Ρέντη ήδη λένε ιδιαιτέρως κολακευτικά. Ο Φετφατζίδης που όσο ο καιρός θα περνά θα γίνεται και εκείνος ουσιαστικό μέλος της ομάδας. Πιθανότατα το ίδιο και οι Μεριά με τον Χασάν που ήρθαν με προδιαγραφές βασικού. Οι Ερυθρόλευκοι έχουν ένα πραγματικά γεμάτο ρόστερ στο οποίο αυτή τη στιγμή συναντά κανείς στο βάθος του, τον περσινό πρώτο σκόρερ Καρίμ Ανσαριφάρντ, την περσινή αποκάλυψη με το όνομα Σισέ, τον Πάρντο σε θέση πέμπτου εξτρέμ. Μια ομάδα που δείχνει όντως με κυβικά διεκδίκησης του τίτλου, αλλά και με καλές πιθανότητες να ανοίξει μια ενδιαφέρουσα νέα ευρωπαϊκή περιπέτεια σε μια διοργάνωση που από τη φύση της προσφέρει καλύτερες πιθανότητες διάκρισης.
Μπορεί όντως να είμαστε στην αφετηρία μιας τέτοιας σεζόν. Και ένας από τους λόγους είναι αυτές οι δεύτερες ευκαιρίες που με τόσο διακριτικό και κομψό τρόπο δίνουν βάθος. Οι ευκαιρίες του Βούκοβιτς, του Τσιμίκα, του Μπουχαλάκη. Ου μην και του Φορτούνη μιας και πέρσι δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είχαν παράπονα από τον καλύτερο Έλληνα που –επιμένει να- παραμένει εντός των συνόρων…
