Οι πιέσεις των ελαστικών πρέπει να τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Όμως, υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως και ένας χρυσός κανόνας για τα SUV, τα 4Χ4, και όσα μοντέλα έχουν τη δυνατότητα να κινούνται εκτός δρόμου: για χρήση σε καλό χώμα μειώνουμε τις πιέσεις που προτείνει ο κατασκευαστής κατά 10%.
Για χρήση σε λάσπη 20% και για χρήση σε άμμο 30%, χωρίς όμως να κατεβαίνουμε κάτω από τα 15 psi, αν κάτι τέτοιο δεν το προτείνει ρητά η κατασκευάστρια εταιρεία του ελαστικού.
Η μείωση της πίεσης αυξάνει την επιφάνεια του ελαστικού με το οδόστρωμα, αφήνει τα πλαϊνά να λειτουργούν ακολουθώντας τις ανωμαλίες και αναγκάζει το πέλμα να συμπιέζεται και να αποσυμπιέζεται με αποτέλεσμα να φεύγει πιο εύκολα η λάσπη από πάνω του.
Με τα ελαστικά ξεφουσκωμένα αποφεύγουμε να κινηθούμε γρήγορα, μια και τα πλαϊνά τους γίνονται πιο εύκαμπτα και το αυτοκίνητο «πλέει» πάνω σε αυτά. Υπάρχει μάλιστα και η περίπτωση σε μία επαφή με πέτρες να εξαντληθεί η ελαστικότητά τους, να ακουμπήσει στη ζάντα το ελαστικό και να κοπεί.
Γιά άμεσο φούσκωμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι γνωστές ηλεκτρικές τρόμπες (περιορισμένη δυνατότητα), ένα σύστημα που φουσκώνει τα ελαστικά από τον κινητήρα και μπουκάλες με διοξείδιο που μπορεί να βρει κανείς εύκολα στο εμπόριο.
Οι πιέσεις τους πρέπει να ελέγχονται πιο συχνά από ότι στα κανονικά οχήματα, μιά και η… κακομεταχείριση τα κάνει να χάνουν αέρα.
