Ο Τάσος Ιορδανίδης κάνει ένα «Beginning» στο Θέατρο 104

Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2018. Είναι ξημερώματα και ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν φύγει ο Ντάνι έχει ξεμείνει στο πάρτυ της Λόρα, στο διαμέρισμά της το οποίο βρίσκεται σε κακό χάλι. Το ίδιο και αυτοί Είναι νέοι, κεφάτοι, νευρωτικοί και πολύ επίκαιροι. Η Λόρα πιστεύει στα νέα ξεκινήματα. Ο Ντάνι όχι ακριβώς. Τι γίνεται όταν εκείνη θέλει κι εκείνος μπορεί;;; Τι γίνεται όταν το βιολογικό της ρολόι χτυπάει επίμονα και εκείνος …τρομάζει;;

Πάνω σ’ αυτά τα ερωτήματα πιάνεται η πλοκή της παράστασης «Beginning» που παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι, τηλ. 210-3455020).

Πρόκειται για συναισθηματική κωμωδία του Ντέϊβίντ Έλντριτζ, αφού σάρωσε στο θεατρικό βρετανικό box-office, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές έκανε πανελλήνια πρεμιέρα στο θέατρο 104.

Η Θάλεια Ματίκα και ο Γιάννης Δρακόπουλος συναντιούνται επί σκηνής σε σκηνοθεσία του Τάσου Ιορδανίδη.

Ο σκηνοθέτης μετά την πρεμιέρα της παράστασης, μιλάει στα «Νέα» για το νέο εγχείρημά του, τις ρομαντικές κομεντί αλλά τα νέα ξεκινήματα.

1. Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση;

Οι παραγωγοί μας,ο Κώστας Ξενόπουλος και η Παναγιώτα Παρασκευοπούλου, δύο πολύ ωραίοι άνθρωποι και με μεράκι για το θέατρο-για να τα λέμε και αυτά-μας πρότειναν τη συνεργασία. Συζητούσαμε και για άλλα έργα αλλά η απόφαση ήταν ουσιαστικά γυναικεία. Αρχικώς,η Παναγιώτα και η Θάλεια το ερωτεύτηκαν και έπειτα έπεσα και εγώ θύμα της συγγραφικής γοητείας του Eldridge.Πρόκειται για ένα κείμενο κοφτερό και εξαιρετικά επίκαιρο.Δε σας κρύβω ότι μετά τη δουλειά πάνω στα κλασικά έργα με τα οποία έχω καταπιαστεί τα τελευταία χρόνια, χρειαζόμουν μια ανάσα σύγχρονης γραφής. Ο ενθουσιασμός που αισθάνθηκα γυρνώντας τις σελίδες έφερε σε ένα κάδρο στο κεφάλι μου το Γιάννη Δρακόπουλο και κάπως έτσι η ιδέα μετουσιώθηκε σε παράσταση.

2.Τι το ιδιαίτερο έχουν οι μεταφορές ρομάντζων στην σκηνή;

Την κλειδαρότρυπα. Όλοι οι άνθρωποι-λίγο έως πολύ είμαστε περίεργοι. Αυτού του είδους τα έργα δημιουργούν στο θεατή την αίσθηση της παρακολούθησης της ιστορίας ανθρώπων χωρίς εκείνοι να αντιλαμβάνονται την παρουσία του. Επίσης στα χρώματα της καθημερινότητας κυριαρχούν οι μουντές αποχρώσεις. Τα ρομάντζα μπορούν να προσφέρουν χρώμα, χρώματα ζωής και αισιοδοξίας που ταιριάζουν απολύτως στην κινητήριο δύναμη αυτού του κόσμου που δεν είναι άλλη από τον έρωτα. Το είδος λοιπόν αφορούσε, αφορά και θα αφορά τους πάντες και για πάντα. Αν εκπροσωπείται από ένα καλογραμμένο κείμενο που θίγει ζητήματα όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση με το Beginning, τότε είναι ευτύχημα.

3.Ποια μηνύματα για τις σημερινές σχέσεις στέλνει η παράσταση;

Ότι η ζωή είναι ωραία.Έχει δυσκολίες που πολλές φορές φαντάζουν ανυπέρβλητες αλλά είναι όμορφη και τα δώρα της ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να τα μοιράζεται.Ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος που βομβαρδίζεται από πληροφορίες και από ανατροπές πάντα θα έχει ανάγκη επαφής.Όσο και αν τα δεδομένα φαίνονται διαστρεβλωμένα,όσο και αν καλλιεργείται μία καινούρια ηθική,όσο και αν οι πρακτικές ορίζουν επιθυμίες ψευδών ολοκληρώσεων,η βασική ανάγκη του ανθρώπου θα παραμένει η αναζήτηση του άλλου μισού.Η Λόρα και ο Ντάνι,είναι δύο πολύ γνώριμοι σε όλους μας χαρακτήρες.Θα μπορούσαν να είναι γνωστοί μας,φίλοι μας.

Η μοίρα τους φέρνει σε ένα διαμέρισμα -στο πολυτελές διαμέρισμα της Λόρα-την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2018-να έχουν απομείνει μόνοι μετά το τέλος του πάρτυ.Ειναι δύσκολο να εμπιστευθούν…Αλλά και οι δύο χρειάζονται ένα ξεκίνημα…

4. Έχετε κρατήσει το βρετανικό χαρακτήρα του έργου ή το έχετε προσαρμόσει στην ελληνική πραγματικότητα;

Σίγουρα βρισκόμαστε στο Λονδίνο,σίγουρα δεν υπάρχει αναγωγή στην ελληνική πραγματικότητα,αλλά μέσα σε αυτή, σίγουρα,θα μπορούσαμε να έχουμε συναντήσει τους δύο ήρωες. Μπορεί να μην πήγαιναν για μπύρες σε κάποια παμπ στο Γουεστ Χαμ,αλλά για ούζα στην Πλάκα.Ο συγγραφέας πάντως δεν καταθέτει τοπικιστική γραφή αλλά οικουμενική.Η δράση θα μπορούσε να φιλοξενείται στη Μαδρίτη,στο Παρίσι,στο Βερολίνο,στην Αθήνα,στη Νέα Υόρκη,στη Ρώμη.Δεδομένο είναι ότι πρόκειται όμως για κείμενο-πρεσβευτή του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.

5. Τελικά τα νέα ξεκινήματα, όπως τα παρουσιάζει το έργο, μπορούν να βγάλουν σε καλό; Τι χρειάζεται για να τα κάνει ένας νέος πραγματικότητα;

Τα νέα ξεκινήματα είναι υποχρεωτικά και επιβεβλημένα. Αλλιώς η ζωή μένει στάσιμη και εξελίσσεται σε τυπική διαδικασία.Η ζωή είναι ένα δώρο που έχουμε την υποχρέωση να ανακαλύψουμε χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις μας. Εκεί που νομίζουμε ότι ολοκληρώνεται η γεύση, να τη διαδέχεται η αφή και εν συνεχεία η ακοή,η όραση…Αλλά κοιτάζουμε, ακούμε, γευόμεθα πάντα με τον ίδιο τρόπο; Δε σας έχει τύχει να ακούτε ένα τραγούδι και να μη σας αρέσει και μέτά κάποιο διάστημα να το ξανακούσετε και να σας συνεπάρει; Το ίδιο δε συμβαίνει με μια ταινία;Αυτό δεν γίνεται και με κάποιες ανθρώπινες συναντήσεις;Εκεί σηματοδοτούνται τα νέα ξεκινήματα. Από τα μικρά πράγματα. Και οφείλουμε να τους δίνουμε σημασία γιατί δημιουργούν συνθήκες ολικών επαναφορών και επαναπροσδιορισμών. Ένας νέος χρειάζεται να έχει πίστη και να μη σταματά να ελπίζει. Να μην αισθανθεί ποτέ ότι είναι αργά για το ο,τιδήποτε! Και να μην χάσει ποτέ τον εναγκαλισμό των αισθήσεών του.