Αναζήτηση
H Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανοίγει σήμερα τις εργασίες της στην Νέα Υόρκη χωρίς τους ηγέτες της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας, χωρίς τον Σι Τζιπίνγκ, τον Ναρέντρα Μόντι και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, γράφει η γαλλική Les Echos, εκτιμώντας ότι “οι απουσίες αυτές υπογραμμίζουν την απώλεια επιρροής του Οργανισμού και ρίχνουν φως σε μια διαδικασία γέννησης μιας άλλης πολυμερούς τάξης της οποίας η Δύση θα είναι αυτή την φορά «φτωχός συγγενής»… Κίνα και Ινδία έχουν αναδειχθεί σε παγκόσμιες δημογραφικές και οικονομικές δυνάμεις στον 21ο αιώνα ενώ η Ρωσία είναι μια περιφερειακή δύναμη που μετράει κυρίως λόγω της στρατιωτικής της δέσμευσης, γράφει η Les Echos.
“Είναι ένα επιπλέον σημάδι ότι η διεθνής τάξη, όπως την γνωρίζαμε, έχει ξεπεράσει το επίκεντρό της και μεταφέρεται ανατολικά, με καινούργιους κανόνες και έναν νέο μεγάλο παίκτη, την Κίνα, κάτι στο οποίο οφείλεται και άνοδος στην εξουσία του Ντόναλντ Τράμπ στις ΗΠΑ, καθώς τάσσεται κατά της πολυμέρειας αφού προτίμησή του αποτελούν οι διμερείς διευθετήσεις και ο προστατευτισμός είναι οι πρωταθλητές της αμφισβήτησης της πολυμερούς τάξης.
Στην πραγματικότητα η απόκλιση του οργανισμού από την νέα διεθνή τάξη είναι παλιότερη. Ξεκινάει πίσω στην 11 Σεπτεμβρίου και την οικονομική κρίση του 2008, που είχαν σαν συνέπεια μια αμφισβήτηση της «δυτικής τάξης» αναφέρουν αναλυτές. Μέχρι τότε οι Brics εκμεταλλεύτηκαν την παγκοσμιοποίηση για να εκσυγχρονίσουν τις οικονομίες τους και να επιβληθούν ως παγκόσμιες αναδυόμενες δυνάμεις. Η 11η Σεπτεμβρίου θεωρήθηκε ως άρνηση των φιλελεύθερων δυτικών αξιών ενώ η οικονομική κρίση, της οποίας οι αναδυόμενες οικονομίες υπήρξαν τα πρώτα θύματα, δημιούργησε έντονο κλίμα. Και αν υπήρξαν ευνοϊκές στην παγκοσμιοποίηση, τώρα επιθυμούν οι κανόνες να ξαναγραφούν. Και ξεκινούν, αμφισβητώντας τον εκδυτικισμό, όπως ο θριαμβευτικός ινδουισμός του Μόντι ή η ανάδυση της αυτοκρατορικής Τουρκίας του Ερντογάν. Αυτό γίνεται πιθανό χάρη στην τεράστια και επιτυχημένη μηχανή της Κίνας. Η πολυμέρεια λοιπόν απέχει από το να έχει πεθάνει αλλά το επίκεντρό της έχει μεταφερθεί.
Η αδυναμία των ΗΠΑ να επιλύσουν τις συγκρούσεις, κυρίως στη Συρία, οι αποκλίνουσες φιλοδοξίες και συνάφειες δημιουργούν νέες συμμαχίες: H Ινδία «κολλάει» με την Ρωσία ενώ η Κίνα δημιουργεί μια ετερόκλιτη συμμαχία από το Πακιστάν ως την Βόρεια Κορέα. Και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής μπορούν να βρουν εκεί συνάφεια είτε λόγω οικονομικών συμφερόντων είτε λόγω αντιαμερικανισμού. Ο Πούτιν ενδιαφέρεται περισσότερο για τον οργανισμό της Σαγκάης παρά να ξαναμπεί στη G8, από την οποία γνωρίζει ότι μέχρι το 2030 θα έχουν βγει Γαλλία και Βρετανία, για να δώσουν την θέση τους μέχρι το 2050 στην Ινδονησία, την Βραζιλία ή το Μεξικό. Δεν είναι λίγοι εξάλλου οι αναλυτές, που μιλούν για την μετά την Βεστφαλία παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Μιλώντας για την αμφισβήτηση της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν μίλησε «για την δημιουργία τακτικών συμμαχιών ώστε να προστατευτούν οι κοινές αξίες σε κίνδυνο από την κρίση του πολυμερούς πλαισίου και την πολιτική των ΗΠΑ», γράφει η Les Echos.
