Αναζήτηση
Τα περισσότερα θύματα της διακίνησης ανθρώπων στις ΗΠΑ δεν λαμβάνουν καμία αποζημίωση από τους καταδικασμένους δράστες τους και ο αριθμός όσων αποζημιώνονται μειώνεται, ανακοίνωσαν σήμερα ειδικοί.
Παρότι τα θύματα του τράφικινγκ δικαιούνται από τον νόμο να λαμβάνουν αποζημίωση, τα δικαστήρια υποχρέωσαν τους δράστες να καταβάλουν αποζημιώσεις μόνο στο 27% των υποθέσεων διακίνησης ανθρώπων που εκδικάστηκαν από ομοσπονδιακά δικαστήρια το διάστημα 2013-2016, διαπίστωσε έρευνα.
Κατά την προηγούμενη τριετία, αποζημίωση κλήθηκαν να καταβάλουν οι δράστες στο 36% των περιπτώσεων, όπως προκύπτει από την έκθεση της οργάνωσης κατά της δουλείας Human Trafficking Legal Center (HTLC) και την δικηγορική εταιρεία WilmerHale.
“Αυτή η αποθαρρυντική τάση είναι καταστροφική για τα θύματα του τράφικινγκ που έχουν απεγνωσμένα ανάγκη από χρήματα για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους”, δήλωσε η επικεφαλής της HTLC Μαρτίνα Βάντενμπεργκ.
Εκτιμάται ότι περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι υποχρεωμένοι σε καταναγκαστική εργασία και εργάζονται σε εργοστάσια, αγροκτήματα και αλιευτικά σκάφη αλλά και ως οικιακές βοηθοί ή ιερόδουλες, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Η νομοθεσία κατά της διακίνησης ανθρώπων στις ΗΠΑ απαιτεί από τα δικαστήρια να υποχρεώνουν τους καταδικασμένους διακινητές να αποζημιώνουν τα θύματά τους το μεικτό ποσό που κέρδισαν από την εκμετάλλευσή τους ή τουλάχιστον τον κατώτερο μισθό συν υπερωρίες για τις ώρες που υποχρεώθηκαν να εργαστούν.
Μεταξύ εκείνων που λαμβάνουν αποζημίωση, όσοι υποχρεώνονται να παρέχουν σεξουαλικές υπηρεσίες τείνουν να αποζημιώνονται πολύ λιγότερο σε σχέση με άλλα θύματα και έχουν αποζημιωθεί, κατά μέσον όρο, με 48.000 δολάρια έναντι 505.000 δολαρίων που έχουν καταβληθεί σε θύματα καταναγκαστικής εργασίας, σύμφωνα με τους ερευνητές οι οποίοι εξέτασαν πάνω από 400 υποθέσεις που έφθασαν στα δικαστήρια.
“Το Κογκρέσο έχει αποφασίσει τα θύματα να λαμβάνουν αποζημίωση. Αλλά τα δικαστήρια εξακολουθούν να αφήνουν χωρίς αποζημίωση τα θύματα”, δήλωσε η βασική συγγραφέας της έκθεσης Αλεξάντρα Λέβι.
Για να αλλάξει η κατάσταση οι συγγραφείς της έκθεσης προτείνουν μεγαλύτερη εκπαίδευση των εισαγγελέων και των δικαστών για τις υποθέσεις διακίνησης ανθρώπων και δωρεάν νομική εκπροσώπηση για τους ενάγοντες.
“Τα θύματα του τράφικινγκ χρειάζονται δικηγόορυς. Μόνο όταν τα θύματα έχουν νομική εκπροσώπηση η υποχρεωτική αποκατάσταση θα είναι όντως υποχρεωτική”, σημειώνει η Βάντενμπεργκ.
