Αγαπημένος τραγουδιστής του Γιάννη Μαρκόπουλου αλλά και συνεργάτης του Βασίλη Σκουλά με τον οποίο συνεργάζεται στο νέο τους κοινό δίσκο. Με αυτές τις συστατικές επιστολές και τις προσωπικές του μουσικές ανησυχίες έρχεται ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης για μια εμφάνιση απόψε Παρασκευή στον Σταυρό του Νότου plus.
Μόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος «Κεχριμπάρι και ζαφείρι» με τραγούδια που γράψατε για τον Βασίλη Σκουλά. Πως είναι να κάνετε το όνειρο σας πραγματικότητα;
Όταν μιλάμε για το μέγεθος του Βασίλη Σκουλά και την προσφορά του στη μουσική καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως η διαδρομή του 60 χρόνια μόνο τυχαία δεν είναι. Το «Κεχριμπάρι & Ζαφείρι» επισφραγίζει μια σχέση που δημιουργήθηκε με την συμμετοχή του στην δισκογραφική μου δουλειά «Μωσαϊκό» και συνεχίστηκε με τις κοινές μας εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες τα τελευταία χρόνια. Νιώθω ότι εκπληρώθηκε μια βαθιά μου επιθυμία να γράψω τραγούδια και να τα ερμηνεύσει ο κύριος Βασίλης σε μια ολοκληρωμένη δουλειά .
Είπατε ότι «στον Σκουλά βρήκα αρκετές απαντήσεις σε ερωτήματα που µε ταλαιπωρούσαν καιρό». Πείτε μας μερικά.
Αναζητώντας ένας νέος την θέση του στη μουσική, δημιουργούνται πολλά ερωτήματα που συνήθως σε ταλαιπωρούν ψάχνοντας τις απαντήσεις. Συμπεριφορές, αναζήτηση, αναμονή, διαχείριση καταστάσεων γενικότερα είναι μερικές από τις συζητήσεις μας, την εμπειρία του από όλη αυτή τη πορεία την καταθέτει με περισσή ειλικρίνεια και αυτοσαρκασμό θα έλεγα και αυτό σε βοηθάει να συνεχίσεις να δημιουργείς αφήνοντας πίσω όλα τα παραπάνω αλλά και τον ίδιο το χρόνο να αποδώσει και να κατατάξει στο πέρασμά του ότι αξίζει και ότι δεν θα αντέξει στο διάβα του.
Πριν λίγα χρόνια γίνατε πανελλήνια γνωστός με το «Άντε να σταθώ στα πόδια μου» που ερμηνεύσατε μαζί με τον Λεωνίδα Μπαλάφα, ένα πρώτο μουσικό σχόλιο στην κρίση. Γιατί νομίζετε ότι τελικά μας είναι δύσκολο να σταθούμε στα πόδια μας μετά από 10 χρόνια;
Γιατί περιμένουμε να αλλάξουν τα πάντα, εκτός από το να αλλάξουμε εμείς. Δεν προσπαθήσαμε ποτέ όσο μπορούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, αναλωθήκαμε στην προσμονή των ‘’εμπόρων της ελπίδας’’ και αντιμετωπίσαμε εντελώς ανώριμα την κατάσταση. Δυστυχώς ένα κακό που έχουμε σαν λαός είναι η ευκολία με την οποία ξεχνάμε, το κάθε διαφορετικό λάθος μπορεί να σε εξελίξει, το συστηματικά ίδιο λάθος σε οδηγεί σε καταστροφή.
