Οι ΑΝΕΛ σε αποσύνθεση, ο Καμμένος στα σκοινιά

Η εξελισσόμενη κυβερνητική κρίση που πυροδοτήθηκε με την παραίτηση του Νίκου Κοτζιά, σε μια πρώτη ανάγνωση έχει «νικητή» τον Πάνο Καμμένο. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας και συγκυβερνήτης του πιλοτηρίου, φαίνεται μετά τον Νίκο Φίλη να «τρώει» έναν ακόμη κορυφαίο υπουργό στο όνομα της ιδιότυπης σύμπραξης του κόμματός του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως όμως έλεγε ο Τσόρτσιλ, η νίκη δεν είναι ποτέ οριστική. Μπορεί να φαίνεται πως ο Καμμένος έχει πάρει μια παρτίδα, από τον τρόπο που ελέγχει την κυβέρνηση, ο ίδιος όμως πολιτικά, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.

Οι ΑΝΕΛ αποτελούν απλώς προσομοίωση του αντιμνημονιακού κόμματος που έφτιαξε ο Καμένος το 2012. Σήμερα, ένα μέρος των βουλευτών του ήδη φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίο της συμφωνίας των Πρεσπών. Ενα άλλο μπορεί να μη στηρίξει την εν λόγω συμφωνία, θα δώσει όμως ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση αν χρειαστεί. Το κόμμα δεν έχει καμία μαζικότητα, καμιά παρουσία σε μαζικούς φορείς, οι δε δημοσκοπήσεις το δείχνουν στα όρια της εξαφάνισης.

Μάλιστα, οι πληροφορίες λένε πως το βασικό επιχείρημα του Καμμένου στο θυελλώδες Υπουργικό Συμβούλιο όπου και σημειώθηκε η ρήξη με τον πρώην ΥΠΕΞ, είχε να κάνει με το εξής: πως λόγω Σκοπιανού το κόμμα του έχει τεράστιο πρόβλημα στην επικράτεια της Βόρειας Ελλάδας, με διαλυτικές επιπτώσεις στον κομματικό μηχανισμό του.

Αμέσως μετά ξεδιπλώθηκε η όλη αντιπαράθεση. Εχει πάντως ενδιαφέρον πως το προαναφερόμενο Υπουργικό έμοιαζε να συμπυκνώνει όλη την κρίση ταυτότητας των ΑΝΕΛ. Η Ελενα Κουντουρά για παράδειγμα, φέρεται να είπε πως η συμφωνία των Πρεσπών είναι καλή και πως επειδή ταξιδεύει πολύ έξω λόγω χαρτοφυλακίου Τουρισμού, οι πάντες λένε την ΠΓΔΜ «Μακεδονία», άρα δεν υπάρχει άλλη καλύτερη επιλογή. Η ίδια πρόσθεσε πως θα ψηφίσει κατά συνείδηση, μακριά δηλαδή από την γραμμή Καμμένου. Εδώ και καιρό, εξάλλου, η υπουργός Τουρισμού έχει διαύλους με το Μέγαρο Μαξίμου, απευθείας επικοινωνία με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα και σχεδόν αυτόνομη πολιτική ατζέντα.

Παράλληλα, ακόμη και η κριτική που φαίνεται να έγινε από τον Τέρενς Κουίκ στο κόμμα δείχνει τις φυγόκεντρες δυνάμεις και την ήττα Καμένου. Ο Κουίκ φέρεται να είπε πως όσο οι ΑΝΕΛ έθεταν αυτόνομα τα θέματά τους και τις δομικές τους διαφοροποιήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, π.χ. για το σύμφωνο συμβίωσης, είχαν μια ανεξάρτητη πορεία. Οταν μπήκαν στη λογική του ετεροκαθορισμού με αφορμή το Σκοπιανό, και σχεδόν συνέδεσαν την στάση τους με άλλες πολιτικές δυνάμεις (δείχνοντας τη δήλωση Τοσουνίδη πως θα ψηφίσουν πρόταση μομφής της ΝΔ υπό όρους) τότε είδαν το φάσμα της διάλυσης. Ο Κουίκ επίσης, δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον Καμένο το τελευταίο διάστημα, πράγμα που υπενθυμίζει με νόημα στους συνομιλητές του.

Καθόλου τυχαίο ότι υπήρξε και διαρροή πως ο Καμμένος έχει ζητήσει την αντικατάστασή του από την υπουργική θέση που κατέχει ως υφυπουργός Εξωτερικών. Στο καμένο πολιτικά τοπίο των ΑΝΕΛ βέβαια είναι ενδεικτικό πως και ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος έχει λάβει σαφείς αποστάσεις από τη γραμμή Καμένου. Ολα δείχνουν πως θα ψηφίσει τη συμφωνία, ενώ θα δώσει και ψήφο εμπιστοσύνης στον Τσίπρα αν χρειαστεί. Η περίπτωση Κώστα Ζουράρι είναι πιο περίπλοκη, αλλά επίσης δείχνει το χάος. Ο αιρετικός βουλευτής της Πυρικαύστου Ελλάδος (συνιστώσας των ΑΝΕΛ) ναι μεν διαφωνεί με τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς τις πρόσφατες αποχωρήσεις στελεχών των ΑΝΕΛ, ενισχύεται η εικόνα ενός κόμματος σε αποσύνθεση. Ο Πάνος Καμμένος έχει μείνει με τον εκπρόσωπο Θόδωρο Τοσουνίδη, τους υφυπουργούς Μαρία Κόλλια – Τσαρουχά, Βασίλη Κόκκαλη, τους εξωκοινοβουλευτικούς υφυπουργούς Νίκο Μαυραγάνη και Μαρίνα Χρυσοβελώνη καθώς και τον βουλευτή Κώστα Κατσίκη. Ανεξέλεγκτος βέβαια πολιτικά και σίγουρα καθοριστικός για τον κυβερνητικό βίο.