Στις 12 Αυγούστου του 1953, η χώρα ξυπνά στα συντρίμια ενός από τους πλέον καταστροφικούς σεισμούς στην ιστορία της Ελλάδας, μεγέθους 7,2 βαθμών Ρίχτερ, που ισοπέδωσε το Αργοστόλι, το Ληξούρι και τη Ζάκυνθο.

Μετά τον καταστροφικό σεισμό, μια τεράστια πυρκαγιά έπληξε τη Ζάκυνθο, με αποτέλεσμα ό,τι απέμεινε από τον καταστροφικό σεισμό, να χαθεί στις φλόγες σε μία φωτιά που έκαιγε για αρκετές ημέρες στο νησί.

Ακολούθησαν εκατοντάδες μετασεισμοί, πολλοί από τους οποίους άνω των 5 βαθμύς Ρίχτερ ως και τα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1953.

Συνολικά τότε, πάνω από 33.000 σπίτια καταστάφησαν σε Ζάκυνθο, Κεφαλονιά και Ιθάκη, ενώ ο συνολικός αριθμός των νεκρών από τους σεισμούς ανήλθε σε 455, των αγνοουμένων σε 21 και των τραυματιών σε 2.412.

Στη Ζάκυνθο, οι δρόμοι κλείνουν από τα ερείπια, σκηνές φρίκης σε όλην πόλη, αλλά και στα χωριά.

Με αυτοθυσία πολλοί συμπολίτες εφορμούν στα χαλάσματα για τη διάσωση εγκλωβισμένων. Στο πλοίο Αλκυονίς, που βρίσκεται στο λιμάνι, επιβιβάζονται οι πρώτοι 40 τραυματίες που εντοπίζονται και φεύγουν για το νοσοκομείο της Πάτρας. Οι συνεχείς σεισμικές δονήσεις που ακολουθούν γίνονται αιτία να πέσει και το άγαλμα του Σολωμού στην κεντρική πλατεία.

Η πρώτη φωτιά προβάλλει στο κέντρο της πόλης από γνωστό μαγαζί της εποχής και σιγά σιγά, ένα – ένα τα κτίρια αρχίζουν να παραδίδονται στις φλόγες. Η χαριστική βολή στην, ήδη κατεστραμμένη, πολιτεία δίνεται με μια δόνηση που ρίχνει όσα κτίρια δεν είχαν ακόμα καταρρεύσει. Ανάμεσά τους και το επιβλητικό καμπαναριό του Αγίου Διονυσίου.

Κανένα σπίτι στην πόλη δεν μένει όρθιο παρά μόνο η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, το σχολείο του ‘Αμμου, η Εθνική Τράπεζα και η οικία Σαρακίνη στη σημερινή οδό Ελ. Βενιζέλου. Κόβεται κάθε επικοινωνία του νησιού με τον έξω κόσμο και ο Λιμενάρχης του νησιού αναγκάζεται να φύγει εσπευσμένα για την Κυλλήνη και απο κεί ενημερώνει πρώτος τις κρατικές αρχές για το μέγεθος της καταστροφής. Το σήμα του μεταδίδεται στις αθηναϊκές εφημερίδες, οι οποίες εκδίδουν τα πρώτα έκτακτα παραρτήματα.

Το βράδυ φτάνει στη Ζάκυνθο το αρματαγωγό του Β.Ν. ΛΗΜΝΟΣ με εφόδια και υλικό. Στο πλοίο επιβαίνουν ο βουλευτής Γκίγκης Βούλτσος και ο δήμαρχος Νίκος Φιλιώτης. Αργά το βράδυ φτάνει στο νησί ο υπουργός Εθνικής ‘Αμυνας Παν. Κανελλόπουλος με τορπιλάκατο που πήγαινε προς την Κεφαλλονιά. Καθοδόν και χάρη στην παρουσία του ζακυνθινού κυβερνήτη της, Σπ. Πετρόπουλου, προσέγγισε τη Ζάκυνθο. Ο αείμνηστος πολιτικός άφησε στις αρχές του νησιού όλα τα εφόδια που διέθετε το πλοίο με ένα ποσό 100.000 δρχ. για τις πρώτες δαπάνες και αφού περιόδευσε την καιόμενη πολιτεία ενημέρωσε την κυβέρνηση και την επομένη ημέρα το πρωί αναχώρησε.

Η πρώτη ουσιαστική βοήθεια φτάνει το πρωί της Πέμπτης με τα πλοία “Κωστάκης Τόγιας” και “Γλάρος” και περιλαμβάνει υγειονομικό και χειρουργικό υλικό μαζί με γιατρούς και νοσοκόμες. Στις 9 το πρωΐ φτάνει το βρετανικό καταδρομικό ΓΚΑΜΠΙΑ. Λίγη ώρα αργότερα φτάνει ο αρχηγός των μεσογειακών βρετανικών δυνάμεων στη Μεσόγειο, λόρδος Μαουντμάντεν, που στο πρώτο του τηλεγράφημα χαρακτηρίζει την κατάσταση στην πόλη της Ζακύνθου χειρότερη και απ’ αυτή της Χιροσίμας μετά τον βομβαρδισμό της. Από το πλοίο κατεβαίνουν πυροσβεστικές δυνάμεις με τα αναγκαία μέσα και αρχίζουν την κατάσβεση των πυρκαγιών.

Διαβάστε επίσης:

Σεισμοί στη Ζάκυνθο : Πότε έχει χτυπήσει ξανά ο Εγκέλαδος το νησί

Τελευταία Νέα