Αναζήτηση
Η καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία παρουσιάζει κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή την παράσταση «Μη Σκοτώνεις τη Μαμά» της Σαρλότ Κήτλυ στο θέατρο Olvio (Ιερά Οδός 67 και Φαλαισία 7, Γκάζι, τηλ. 210-3414.118).
Η μετάφραση είναι του Αλέξανδρου Κοέν, η σκηνοθεσία της Ρέινας Σ. Εσκενάζυ και πρωταγωνιστούν η Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, η Πέγκυ Σταθακοπούλου, η Ισιδώρα Δωροπούλου, η Ελίνα Γιαννάκη.
Το έργο διατρέχει τα εξήντα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα μέσα από τις ιστορίες τεσσάρων γυναικών (γιαγιά, μητέρα, κόρη, εγγονή). Πρόκειται για ένα σύγχρονο ψυχογράφημα των σχέσεων μητέρας – κόρης. Η μετ’ εμποδίων σχέση τους βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη και μοιραία για την εξέλιξη του ανθρώπου σχέση, όσο αυτή της μητέρας με το παιδί της.
Η Πέγκυ Σταθακοπούλου, που ερμηνεύει το ρόλο της μητέρας, μιλάει στα «Νέα» για τις απαιτήσεις του νέου της καλλιτεχνικού εγχειρήματος, τη σχέση ρόλου και της δικής της μητρότητας.
1. Πώς αντιμετωπίζετε το ρόλο σας στην παράσταση;
Με αληθινή και βαθιά περιέργεια.. Η Μάργκαρετ μέσα στα χρόνια της ζωής της, περνάει από πολλές ηλικίες και βιώνει πολύ έντονες προκλήσεις. Χρειάζεται να πάρει αποφάσεις δύσκολες και να κρατήσει ισορροπίες εξαιρετικά ευαίσθητες.
2. Λένε πως αν θέλεις να δεις την κόρη στο μέλλον πώς θα είναι, πρέπει να δεις τη μαμά της. Αυτό ισχύει και στον δικό σας ρόλο; Προσπαθεί η ηρωίδα σας να αποφύγει τα στοιχεία της μάνας της αλλά τελικά γίνεται ένα απ’ αυτά;
Δεν πιστεύω απόλυτα σε τέτοιες γενικεύσεις. Νομίζω πως οι περισσότερες γυναίκες επηρεάζονται σίγουρα από την μητέρα -πρότυπο- αλλά τραβούν τελικά τον δικό τους δρόμο, που είναι τελικά τόσο προσωπικός και τόσο ξεχωριστός. Η Μάργκαρετ δεν αντιγράφει συμπεριφορές της μητέρας της, αλλά θα συναντηθεί κάποιες φορές στη ζωή της με την μοναξιά, που ουσιαστικά στοίχειωσε και την ζωή της μητέρας της.
3. Μέσα από τους διαλόγους περνάει όχι μόνο οι σχέσεις αλλά και οι εποχές; Γιατί με την πάροδο των χρόνων μεταλλάσσονται τα οικογενειακά μοντέλα στην κοινωνία.
Οι εποχές δεν καθορίζουν ακριβώς τις σχέσεις, κρίνουν όμως τις επιλογές των γυναικών. Τα οικογενειακά μοντέλα μπορεί να μεταλλάσσονται στην κοινωνία, αλλά οι βάσεις τους μοιάζουν αμετακίνητες πολλές φορές, γι’ αυτό άλλωστε και ο θεσμός της οικογένειας κατά την γνώμη μου- περνάει από ισχυρή αμφισβήτηση στις μέρες μας. Όσο οι άνθρωποι δεν αγωνιούν και δεν κυνηγούν την ΑΛΗΘΕΙΑ τους τα θεμέλια κάθε οικογένειας θα τρίζουν.
4. Ως κόρη και μαμά κι εσείς, αναγνωρίζετε κάποια από τα χαρακτηριστικά των σχέσεων των ηρωίδων και στις δικές σας προσωπικές σχέσεις με τους δικούς σας;
Φυσικά. Αναγνωρίζω την αγάπη που δένει ασφυκτικά πολλές φορές την μητέρα με την κόρη, αναγνωρίζω τις σιωπές που κυκλοφορούν για χρόνια ανάμεσά τους, τα μυστικά που αποσιωπούνται αλλά και την έγνοια, την λατρεία και τον πόνο της ματαίωσης τόσων ονείρων πού μόνο μια μάνα με κόρη μπορούν να μοιραστούν.
5. Γιατί θεωρείτε πως το έργο δείχνει πως η πιο μοιραία και επικίνδυνη για την εξέλιξη του ανθρώπου σχέση, είναι αυτή της μητέρας με το παιδί της;
Θα έλεγα πως το έργο αφήνει ανοιχτά όλα τα ερωτήματα, που βάζει κι αυτό είναι το στοιχείο, που το κάνει τόσο γοητευτικό. Δεν απαντά σε τίποτα, δεν δικαιώνει καμιά από αυτές τις γυναίκες, ούτε τις κατακρίνει. Τις πλησιάζει με τρυφερότητα και κατανόηση κι ανοίγει μια νοητή και εσωτερική συζήτηση με κάθε γυναίκα θεατή.
6. Θεωρείτε πως η σχέση μητέρας – κόρης είναι πιο ισχυρή από την αντίστοιχη της μητέρας – γιου;
Θεωρώ ότι κάθε σχέση μιας μητέρας με τα παιδιά της είναι μοναδική, διαφορετική, πολύτιμη κι ανεξερεύνητη και δεν έχει να κάνει με το φύλλο του παιδιού, όσο με τις προσωπικότητες και τις αλήθειες που οι άνθρωποι τολμούν να μοιραστούν.
