Αυστηρή κριτική, με γερή δόση πικρού, βρετανικού χιούμορ, κάνουν οι Financial Times για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον Αλέξη Τσίπρα. Η εφημερίδα προτρέπει τους Βρετανούς να διδαχθούν από τη μάχη που έδωσε η Ελλάδα για να βγει από την κρίση και μεταξύ άλλων ο δημοσιογράφος Τόνι Μπάρμπερ περιγράφει τις πιέσεις που δέχθηκε η ελληνική οικονομία και το πολιτικό σύστημα όλα τα προηγούμενα χρόνια, την εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ από τους ψηφοφόρους και την μεταπήδησή τους στον ΣΥΡΙΖΑ που «εγκατέλειψε τα ακραία πειράματά του στην εξουσία το πρώτο ήμισυ του 2015» και εξελίχθηκε σε «φυσικό αντικαταστάτη του ΠΑΣΟΚ», αλλά και την μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα «που κάποτε τον φοβόντουσαν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως έναν Λένιν του Αιγαίου και τώρα είναι ο αγαπημένος του κατεστημένου της ΕΕ».
«Η βρετανική κυβέρνηση και εκείνοι που αδυνατούν ακόμη να καταλήξουν σ’ έναν ορισμό του Brexit, μπορούν να διδαχθούν από τον μακρύ, οδυνηρό αγώνα της Ελλάδας. Κάποια μαθήματα προσφέρουν λόγους ελπίδας. Αποδεικνύεται ότι ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και μία κοινωνία μπορεί να αναδυθεί, μωλωπισμένη μεν, αλλά βασικά άθικτη από τις σοβαρότερες προκλήσεις εν καιρώ ειρήνης. Άλλα μαθήματα που δείχνουν πως ένα εκκεντρικό έθνος στην άκρη της Ευρώπης μπορεί να ξαναβρεί έναν εποικοδομητικό ρόλο για τον εαυτό του ίσως να μην ηχούν και τόσο ευχάριστα στα αυτιά όσων υποστηρίζουν το Brexit», σχολιάζει το άρθρο.
Το ακριβώς έγινε
«Η αγωνία της Ελλάδας άρχισε τους τελευταίους μήνες του 2009, όταν η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κεντροαριστερού πρωθυπουργού, αποκάλυψε την τρομερή αλήθεια για τα δημοσιονομικά της χώρας. Το 2010 άρχισαν μια οκταετής περίοδος επείγουσας οικονομικής διάσωσης, υπό την ΕΕ και το ΔΝΤ και η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα de facto προτεκτοράτο των πιστωτών της. Η περίοδος διάσωσης έληξε τον Αύγουστο, αλλά έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα καθεστώς επιτήρησης που απαιτεί αυστηρή τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, οικονομική μεταρρύθμιση και διοικητική αναθεώρηση με αντάλλαγμα την υποστήριξη των πιστωτών».
Το άρθρο περιγράφει τις πιέσεις που δέχθηκε η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας στα χρόνια της κρίσης, την καλπάζουσα ανεργία, την απώλεια ενός τετάρτου του ΑΕΠ, την ανάδυση της Χρυσής Αυγής «από τις σκιές». «Αλλά δεν συνέβησαν τελικά τα χειρότερα. Ο εξτρεμισμός δεν επικράτησε στην Ελλάδα. Αν και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής προσφυγικής κρίσης το 2015-2016 δεν ανεφύη στην Ελλάδα ένα μεγάλο αντιμεταναστευτικό, αντιμουσουλμανικό κόμμα όπως σε άλλα κράτη της ΕΕ. Η Χρυσή Αυγή δεν τα πήγε ποτέ ιδιαίτερα καλά.
Έχοντας εγκαταλείψει τα ακραία πειράματά του στην εξουσία το πρώτο ήμισυ του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον ένα αντισυστημικό κόμμα, αλλά ο φυσικός αντικαταστάτης του ΠΑΣΟΚ. Ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής στο “All Souls College Oxford”, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε μια φάση “μετα-λαϊκίστικης πολιτικής”. Υπ’ αυτή την έννοια προηγείται του ευρωπαϊκού κύκλου. Την ώρα που άλλες χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες με παραλλαγές του λαϊκισμού, η Ελλάδα έχει ήδη επανέλθει σε ένα κλασικό δικομματικό σύστημα, όπου εναλλάσσονται στην εξουσία η μετριοπαθής Αριστερά και η Δεξιά. ΚΙ αυτό το επιχείρημα ίσως αποδείξουν οι εκλογές του ερχόμενου έτους, όππου η αντιπολιτευόμενη κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία είναι το φαβορί για να επικρατήσει.
Στοχαστείτε επίσης την καριέρα του Αλέξη Τσίπρα», γράφει ο Τόνι Μπάρμπερ. «Κάποτε τον φοβόντουσαν στις πρωτεύουσες της ΕΕ ως ένα είδος Λένιν του Αιγαίου. Τώρα είναι ο αγαπημένος του κατεστημένου της ΕΕ, όχι μόνον γιατί κατάπιε το φάρμακο της διάσωσης και βοήθησε να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Τα περισσότερα χειροκροτήματα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και την Ουάσιγκτον τα κερδίζει για την πρωτοβουλία επίλυσης της κόντρας της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ για το ονοματολογικό. Πρόκειται για μια από τις πλέον δυσεπίλυτες, δυνητικά επικίνδυνες διαμάχες στα Βαλκάνια. Κι ο κ. Τσίπρας όχι μόνον κάνει μια προσπάθεια, άλλα έδειξε ότι είναι έτοιμος να ορθώσει ανάστημα στη Ρωσία, χώρα που παραδοσιακά είναι κοντά στην Ελλάδα και να διώξει Ρώσους διπλωμάτες για να κρατήσει ζωντανή την επίλυση του “μακεδονικού”».
Και το άρθρο καταλήγει:
«Η Ελλάδα, εν συντομία ξαναβρίσκει το δρόμο προς την εσωτερική σταθερότητα και μια ασφαλή θέση στην ευρωπαϊκή τάξη. Το βρετανικό σκάφος, αντίθετα, απομακρύνεται από την ΕΕ, μολονότι ούτε το αμφισβητούμενο πλήρωμά του ούτε οι σαστισμένοι επιβάτες του γνωρίζουν πού πηγαίνει»…
