Σπούδασε υποκριτική και θεατρολογία αλλά έγινε γνωστή ως μουσικός. Η Σαλίνα Γαβαλά με τη νέα της παράσταση παντρεύει τις δυο αγάπες της και με τη βοήθεια επί σκηνής της Ελπίδας, συνομιλεί με το μέλλον της σε ένα πρωτότυπο μουσικοθεατρικό έργο, το «Όνειρα Γλυκά»
Πως γεννήθηκε η ανάγκη σε τόσο νεαρή ηλικία να συνομιλήσετε με τον μελλοντικό εαυτό σας, στο έργο «Όνειρα Γλυκά»;
Νομίζω ότι ειδικά οι γυναίκες κάπου μετά τα τριάντα νιώθουμε το χρόνο να μετράει αντίστροφα . Εκεί αρχίζεις να κάνεις τον πρώτο απολογισμό . Προσπαθείς να αναμετρηθείς με τις επιλογές σου, τα λάθη σου, να προλάβεις τα όνειρά σου . Οι ερωτήσεις τρέχουν μαζί με το χρόνο και εσύ ψάχνεις να βρεις τις απαντήσεις .Χρειαζόμουν κάποιον να μου τις δώσει . Και ποιός μπορεί να μας βοηθήσει περισσότερο από τον ίδιο μας τον εαυτό;Έτσι λοιπόν δημιούργησα τον μελλοντικό εαυτό που είναι πιο σοφός , ώριμος και βλέπει τα πράγματα με άλλο φίλτρο και τον επιστράτευσα να μου φέρει τις απαντήσεις που τόσο χρειαζόμουν για να συνεχίσω να ονειρεύομαι .Τελικά η απάντηση σε όλα είναι μία: αγάπη. Αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας όπως είναι , τότε θα συμφιλιωθούμε με τα λάθη μας ,θα εκτιμήσουμε όσα έχουμε και θα μάθουμε να αγαπάμε και τους γύρω μας . Σημαντική συμβουλή του ώριμου εαυτού είναι να ξαναβρίσκουμε το παιδί μέσα μας . Αυτό το παιδί που το ξεχνάμε μεγαλώνοντας . Αυτό που βλέπει τα πάντα σαν πρώτη φορά . Που χαίρεται τις στιγμές , που αγαπάει αληθινά , που συγχωρεί , που βλέπει τη ζωή σαν παιχνιδι !
Πως προέκυψε η επιλογή της Ελπίδας να ενσαρκώσει την μελλοντική Σαλίνα Γαβαλά στο έργο;
Ήταν μια ιδέα του σκηνοθέτη μας του Αντώνη Λουδάρου, και αποδείχτηκε ιδανική! Φωνητικά δε χρειάζεται συστάσεις , σαν ηθοποιός όμως είναι έκπληξη. Έχει μια αμεσότητα και μια απλότητα που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή σου. Στην Ελπίδα βρήκα κομμάτια του εαυτού μου. Η σχέση μας είναι καρμική, έχουμε γεννηθεί και οι δυο την ίδια μέρα, πρώτη Οκτωβρίου!
Πρόζα και τραγούδια στην παράσταση αφηγούνται μια ιστορία που μοιάζει να είναι αυτοβιογραφική. Είναι έτσι ή πρόκειται για φανταστική;
Έχω κλέψει στοιχεία από τη ζωή μου και τα έχω μεταμορφώσει . Έγραψα για πράγματα που έζησα .Έχω καταθέσει κομμάτια της ψυχής μου . Ανησυχίες μου, απογοητεύσεις , όνειρα , σπουδές, έρωτες , χωρισμούς , πληγές. Καταστάσεις που έχουμε ζήσει όλοι που οποίος παρακολουθεί την παράσταση βρίσκει μέσα κομμάτια του εαυτού του. Θα μπορούσε να είναι η δική μου ιστορία αλλά και η ιστορία οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου με όνειρα και αγωνίες για το μέλλον.
Λέτε ότι η παράσταση είναι ένας τρόπος για τον θεατή να τον οδηγήσει στην αυτογνωσία και στην ευτυχία. Εσάς τι σας βοήθησε στο μέχρι τώρα ταξίδι σας στη ζωή και στην μουσική;
Με βοήθησε να ξαναβρώ τον εαυτό μου . Να με αγαπήσω όπως είμαι. Να βρω τη δύναμη να συνεχίσω να ονειρεύομαι παρά τις οποίες απογοητεύσεις . Και κάθε παράσταση με μαθαίνει να ζω τις στιγμές, να χαίρομαι το τώρα. Εκεί είναι και η ευτυχία, στα απλά. Κυρίως όμως νιώθω ότι κάθε φορά γίνομαι καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Βγαίνω στη σκηνή όχι απλά από καλλιτεχνική ματαιοδοξία να είμαι εγώ καλή και να με αγαπήσει ο κόσμος αλλά από ανθρώπινη ανάγκη να κάνω τον κόσμο να αγαπηθεί κι έτσι να γίνει καλύτερος.
Τα τραγούδια που ακούγονται στην παράσταση είναι από ένα ευρύ ρεπερτόριο. Κραουνάκης, Ζούδιαρης, Αλεξίου, Γαλάνη, Καραμουρατίδης μεταξύ άλλων. Τελικά ο κάθε ένας μας είναι τα τραγούδια που αγαπάει και τον σημαδεύουν;
Η ζωή μας είναι σαν ταινία και έχει soundtrack . Κάθε κεφάλαιο της ταυτίζεται με ένα τραγούδι . Με κάποιο τραγούδι ερωτευτήκαμε πρώτη φορα .Με κάποιο άλλο κλάψαμε μετά το χωρισμό .Η μουσική λειτουργεί σαν μνήμη, μας ταξιδεύει. Κάπως έτσι είναι κι αυτή η παράσταση κουβαλάει τραγούδια που τα κουβαλάμε μέσα μας, που μας έχουν στιγματίσει .
Τα δικά σας όνειρα ποια είναι;
Καλλιτεχνικά να μπορώ να συνδυάζω όπως τώρα, τη μουσική με το θέατρο . Να γράφω, να τραγουδάω και να παίζω . Κι όλα αυτά να μιλάνε στην ψυχή όλου του κόσμου . Αυτό είναι η μεγαλύτερη αναγνώριση . Αυτό είναι το προσωπικό καλλιτεχνικό μου όνειρο. Γενικά όμως ονειρεύομαι έναν κόσμο,όπου θα αγαπάμε και θα σεβόμαστε τους γύρω μας , ανθρώπους και ζώα.
Μέχρι τώρα δεν είχατε εκφράσει τη σχέση σας με το θέατρο και τις σπουδές που έχετε κάνει σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είναι αυτό το έργο η αρχή μιας πιο ενεργής θεατρικής παρουσίας;
Είχα ασχοληθεί όταν είχα τελειώσει τις σπουδες μου με το μιούζικαλ . Μετά ομως με κέρδισε η μουσική . Τώρα νιώθω ότι με αυτό το έργο έχω βρει τη χρυσή τομή , έχω δημιουργήσει κάτι πρωτότυπο, ένα μιούζικαλ πιο εσωτερικό , χωρίς στολίδια , μόνο με ψυχή κι εκεί σ’ αυτό το χώρο θέλω να κινηθώ . Άλλωστε έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το επόμενο έργο.
ΙΝΦΟ
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, Συγγρού 143, τηλ: 2109315600, στις 21.00,
